U?
Groot gelijk. Het is ook schokkend. Het verschil tussen 'u' en 'jij' hebben wij met z'n allen jaren geleden goedgekeurd en daar houden wij ons aan. Ter voorziening van de zekerheid die wij zo zoeken. Zo'n mager, goed gemutst rappertje gaat daar niet mee aan de haal. Dat doe je niet. Toch?
Ik heb nieuws: dat doe je wel. Ali kon niet meer gelijk hebben. Het werd tijd dat we dat onderscheid eens naar de geschiedenis bonjourden! Ik geef toe, ik heb sowieso niets met protocollen. De eerste verjaardag van Amalia was een mooi moment om dat weer 's te beseffen. Bernhard (fuck 'zijne koninklijke hoogheid'!) was net dood, dus kreeg onze kleine prinses geen kanonsschoten.
Bernhard gaat dood, dus de baby krijgt geen bommen. Huh?
Dat was mijn eerste gedachte. Vroeg me al vlug af namelijk, waarom zo'n baby überhaupt bommen krijgt. Zag weldra in mijn geest iemand achter een bureautje zitten; hij had zojuist het koningshuis verzonnen en wilde nu graag iets bedenken voor als een prinsje of prinsesje jarig is. Iets met kanonschoten dus. Behalve als er toevallig net iemand dood is. Dan niet.
Opschrijven, checken, stempel erop, weer een uurtje declareren en klaar!
Echt, ga de verzorging in ofzo.
Net als met koninklijke protocollen heb ik met sociale afspraken als 'u' en 'jij' net zoveel moeite. Waar hebben we het over? Over respect, zeggen de druktemakers. Maar de lol is dat het met respect niets te maken heeft. Tenzij je respect leeftijdsgebonden ziet. Want leeftijd gebonden is 'u' namelijk wel. Ga maar na: met alle respect van de wereld zul je tegen een kind van acht dat net een buurjongetje van de verdrinkingsdood gered heeft, nooit 'u' zeggen. Terwijl als je een stinkende oma, die ontevreden, onhebbelijk en onbeschoft tegen je doet in de bus, uitscheldt (guilty!) je tussen hoer en trut best een 'u' zult laten vallen. (Denk maar aan: 'En nu moet u gauw normaal doen!')
U is leeftijdgebonden en wie wil dat? Wie wil nou dat mensen stoppen met jou te tutoyeren zodra je een bepaalde leeftijdsgrens bereikt hebt (of er zo uitziet). Als je suïcidaal aangelegd bent en je niet kunt wachten tot de ouderdom (en daarmee het vooruitzicht op de dood) opmars maakt misschien?
Blij dat Ali 't balletje heeft laten rollen. Het onderscheid is vanuit de geschiedenis ooit begonnen, wat destijds misschien prima was, maar geen plek verdient in onze vrijheid-blijheid maatschappij. Het zijn allemaal kleine restricties waar wij fata morganische houvast in zoeken. Je hebt het niet nodig om uitdrukking te geven aan respect, het brengt een onnodige grens aan tussen jong en oud. Bovendien is het protocol. En dus per definitie ongewenst.
