Negen-en-dertig walvissen

Column door BabyNuke

Per jaar worden in deze wereld, naar schatting, 230.000.000 runderen, 350.000.000 schapen, 175.000.000 geiten en 700.000.000 varkens gedood voor hun vlees en huid. En deze wereld is boos, boos op IJsland. Ja, die brute moordenaars willen 39 walvissen doden. Dat kan toch niet!? Negen-en-dertig!

Nee, zulke wanpraktijken kan de wereld niet toestaan. Ook Cees Veerman, minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit in een land waar je nu zelfs in de supermarkt extra-dieronvriendelijk geslacht halal-vlees kan krijgen, neemt geen blad voor de mond en zegt er met zijn verstand niet bij te kunnen; walvissen zijn zulke mooie dieren vindt Cees, met al die zeepokken op hun rug.

"Straks sterven ze uit!", roept menig Greenpeace-donateur, die met zijn geld tevens onderzoek naar weekmakers in vibrators en andere speeltjes voor in de slaapkamer financiert. Vooral om de gewone vinvis maakt men zich zorgen. En het is waar, er zijn waarschijnlijk meer bijstandstrekkers in Nederland dan dat er gewone vinvissen in de oceaan zwemmen. Maar alhoewel dat niet veel is, zijn er toch nog zeker enkele tienduizenden van deze dieren (ik heb het dus over de gewone vinvissen, niet de bijstandstrekkers), waar IJsland er slechts negen van wil vangen.

Laat mij duidelijk zijn, ik ben niet voor het vangen van walvissen. De jacht is wreed en in het geval van IJsland onnodig. Dat de Inuit of andere afgelegen poolvolkjes nou eens een walvis vangen, tsja, daar kan ik inkomen - veel anders valt daar niet te halen en de Aldi is daar ook nog niet doorgedrongen. Maar IJsland kan makkelijk zonder, en het vlees en vet is nog eens ongezond ook aangezien zware metalen en pesticiden die wij zo vriendelijk in de oceaan dumpen zich er in ophopen. Maar toch is het vreemd dat IJsland nu deze vloedgolf van kritiek over zich heen krijgt.

Neem de Faeröer, een groepje eilanden dat bij Denemarken hoort en ongeveer 500km ten zuid-oosten van IJsland ligt. Daar lusten ze ook graag dolfijnen en walvissen, en worden elk jaar zo'n duizend Grienden, Witflankdolfijnen en Butskoppen op vrij brute wijze gedood. Terug naar Greenpeace, waar het gruwelijke nieuws uit IJsland op de voorpagina staat van de website. Ik vul Faeröer in in de zoekfunctie van de website en verbaas me dat er slechts één resultaat is, in een tekstje over Grienden, waar inderdaad even vermeld wordt dat ze op de Faeröer eilanden af en toe als lunch dienen. Verder niets, geen campagnes, geen felle kritiek - niets.

Sea Shepherd dan. Deze jongens nemen geen halve maatregelen als het om de walvisvangst gaat. In de jaren tachtig hebben ze de halve walvisvloot van IJsland al tot zinken gebracht en natuurlijk is wat IJsland nu weer van plan is ook bij deze organisatie voorpagina nieuws. Maar ook bij Sea Shepherd geen woord te vinden over de Faeröer. Waarom krijgt IJsland zo veel meer aandacht dan de Faeröer voor zo veel minder dieren?

Mensen blijven vreemde dieren als het gaat om dierenwelzijn. Want waar halen wij eigenlijk het lef vandaan als westerse wereld om IJsland te bekritiseren? We kunnen ook in Nederland zeker niet trots zijn op hoe wij dieren behandelen. De bio-industrie die voor een groot deel voor ons vlees zorgt heeft dierenwelzijn niet als prioriteit, en hier lijkt ook geen verandering in te komen. Zo werd onlangs aangekondigd dat er mogelijk in de buurt van Zaandam een heuse varkensflat zal worden gebouwd, waar misschien wel 300.000 varkens in kunnen worden ondergebracht, elk met misschien een of twee vierkante meter bewegingsruimte.

Een paar maanden geleden besloot de Verenigde Staten dat het slachten van paarden verboden moest worden, paarden die onder andere in onze Mora-hamburgers verwerkt worden. Het paard is immers een nobel dier, en die kan je toch niet zo maar slachten? Nee, koeien zijn saai, stom en monochroom, die mogen dood - maar paarden niet. Overigens mogen in dat zelfde land paarden wel gebruikt worden voor de productie van premarin. Premarin is een medicijn op basis van de urine van drachtige merries (PREgnant MAre uRINe) en helpt vrouwen en hun omgeving door de overgang heen. En voor de productie moeten grote aantallen merries constant kunstmatig drachtig worden gehouden en wordt hun bewegingsvrijheid beperkt zodat de urine kan worden opgevangen. Daarbij worden meer veulentjes geboren dan dat er afnemers zijn, waarvan de meeste dus moeten worden gedood.

Het leven van deze paarden is eigenlijk een lange ongewenste zwangerschap, het gevolg van constante seksuele mishandeling. Dit terwijl in de meeste staten in de VS seks met dieren verboden is. In Nederland leek het er even op dat ook hier seks met dieren verboden zou worden. Voor velen een no-brainer; seks met dieren, dat kan toch niet? Toch is de wet er nooit gekomen, en uiteindelijk is de wet ook volstrekt onlogisch. Naast dat seks met dieren zeker niet per definitie mishandeling hoeft te zijn - als een vrouw zich vrijwillig laat neuken door haar hond, wie wordt er dan mishandeld? - kan je je afvragen waarom je wel je arm tot aan je elleboog in de vagina van een vastgebonden paard mag persen om het dier ongewenst kunstmatig te insemineren maar je geen seks zou mogen hebben met het dier.

Toch was er destijds een kamermeerderheid voor deze wet en ongetwijfeld zal er ook een meerderheid bestaan onder de Nederlandse bevolking. Maar kennelijk vindt ook een grote meerderheid van de Nederlandse bevolking dat het eten van vlees afkomstig uit de bio-industrie acceptabel is, waarom laat men het anders toe? Of vindt men het ergens wel onacceptabel, maar wil men het gewoon niet weten? Ignorance is bliss, zoals ze het in het Engels zeggen. Waarschijnlijk wil men de geschiedenis achter hun vlees niet weten. En om je dan nog net even iets beter te voelen nog even IJsland afzeiken over hoe slecht hun het wel niet doen.

Negen-en-dertig walvissen.