TTvT (11): Maak een u-bocht.

Er zijn best veel dingen waar ik de weg naar toe weet. Kantoor, ik fiets er als een streep heen. Station Utrecht Centraal, haha, eitje! Tenminste met de trein. Naar mijn zoon in Zweden, ik rijd er zo heen. Nou ja zo, het kost me tien uur, maar ik verdwaal vrij zelden. Een keer heb ik mijn vriendinnetje wakker gebeld om te vragen of het klopte dat ik langs Rheine kwam, ik dacht dat ze de Rijn bedoelden, zij met slaperige ogen turen op Google Earth, volgens haar moest het wel kloppen, Rheine was een plaatsje niet ver voorbij de Duitse grens. En ja hoor, even later stond Bremen op de borden en wist ik dat ik goed zat. Belde mijn vriendin nogmaals wakker om haar te bedanken. Jaja, echte Henk Wijngaard romantiek tussen ons!

Maar er zijn ook best veel dingen waar ik de weg niet heen weet. Nog veel meer dingen eigenlijk. Dus toen mijn vriendin laatst jarig was, gaf ik haar een Garmin Nüvi, 600 europese pegels bij de Halfords. (Het bleek later niet nodig dat ik via de Hobbemakade naar de Halfords liep, want op de terugweg kon ik de Hobbemakade zo snel niet meer vinden maar toen stond ik ineens voor mijn voordeur, die bleek vlakbij de Halfords te zijn! Soms heeft een mens zo'n mazzel!)

Dat doe ik trouwens altijd, dure dingetjes die ik nodig heb aan mijn vriendin geven op haar verjaardag. Dubbel voordeel! Je hebt je BTW-aftrek want de bon gaat hup-hup naar de accountant, je vriendin is intens dankbaar en, vanaf dan heb je de beschikking over een gloednieuwe decoupeerzaag, kakelvers scheerapparaat of prachtig glimmend beertendertje.

Eén keer maar, toen ze een mooie platenspeler van me kreeg, was ze een beetje verbaasd: "Ik heb toch al mijn platen verkocht op de Utrechtsestraat? Ik kreeg er 2,50 per kilo voor, weet je nog?"
"Ja maar sgatje" (je moet altijd een beetje loverboyish gaan praten in dat soort situaties) "je weet toch dat ik al mijn elpees nog heb? Die kun je dan toch fijn draaien?" En ja hoor, daar biggelden de tranen van dankbaarheid alweer over haar wangen.

Dus toen ze de Garmin Nüvi uitpakte en mij innig bedankte, gaf ik onze relatie weer eens de impuls die na een aantal jaren gewoon af en toe nodig is. Bovendien, een bijkomend voordeel, zou ik nu niet meer kunnen verdwalen.

Tenminste, dat dacht ik. De eerste de beste keer dat ik de Garmin Nüvi mocht lenen draaide uit op een verbeten machtsstrijd tussen de beperkt Hollands sprekende dame in het apparaat en mij. Ik wilde via Hilversum naar Amsterdam, omdat ik toevallig op de radio gehoord had van een akelig ongeval met dodelijke afloop op de A2 bij Maarsen, het stond hopeloos vast daar. Voor al die dooien van het asfalt gekrabd waren, dat ging vast nog even duren. Maar de Nüvi Garmin had dat stukje waardevolle kennis niet in haar eigenwijze binnenste. Ik denk, geeft niks, ze pakt het wel weer op, ik gooi er wat coachend leiderschap tegen aan, neem nu gewoon de A 27 en vanaf de A1 stuurt ze me keurig naar mijn huisje terug.

Maar nee hoor.

We eindigden in een stuk beschermd natuurgebied van de Oostvaardersplassen, op een fietspad met aan beide zijden water. "Maak een u-bocht" zei ze steeds, en en toen ik dat stelselmatig niet deed (Wat dacht je! dat fietspad is 60 centimeter breed en mijn Toyota zeker anderhalve meter! Een U-bocht was zelfmoord! Geen denken aan mevrouwtje! Leer eerst de straatnamen eens fatsoenlijk uitspreken voor je mij de dood in wilt drijven!), als ik dat weer eens niet deed zei ze heel lijzig "herberekenen". Ze heeft wel vijftig keer "maak een u-bocht, herberekenen" herhaald! Hoeveel onbenul kan een mens eigenlijk verdragen?

Had ik nou maar helemaal niet naar de Nüvi Garmin geluisterd, dan was ik al thuis geweest. Had ik alleen maar naar haar geluisterd, dan had ik het ergste deel van de file al gehad. Maar ik had afwisselend naar haar geluisterd en haar d'r zin gegeven. En dat is een belangrijke les voor me geweest, want dat moet je dus nooit (nooit dus) doen. Niet bij navigatiesystemen, niet bij schoolkinderen, niet bij je vriendin, je ouders, never. Niemand. OF je doet je eigen zin, maar dan ook altijd, OF je volgt slaafs het oordeel van een ander, maar dan ook niet mauwen als het je een keer niet bevalt. Maar ga niet zitten tuttekutten met een navigatiesysteem, want het eindigt er geheid mee dat je weggesleept wordt door de politie en een prent aan je bips hebt van heel wat meer centjes dan een Nüvi Garmin kost bij de Halfords!

Dit is dus tevens de tip voor thuis. Doe altijd wat iedereen je zegt, of het nu een navigatiesysteem is, Windows Vista, of degene met wie je samenwoont: altijd precies doen wat ze zeggen! Het kan natuurlijk ook anders, koop het Beste Boek voor de Weg, koop een Apple en laat je partner weten dat jij het vanaf nu allemaal een beetje op jouw manier gaat regelen, maar dat is wel een kwestie van een harde kop en van hier af is het lastig beoordelen of die route voor jou wel haalbaar is. Dus de tip voor thuis hou ik toch maar aan de veilige kant: Doe - ten allûh tijdennnn - wat je gezegd wordt!

Mijn vriendin heeft een speciale la voor alle verjaarscadeautjes die ze van mij gekregen heeft. De beertender staat natuurlijk in de keuken en het grote gereedschap in de meterkast, de platenspeler op de hifiset en het scheerapparaat in de badkamer (is dat nou eigenlijk leuk dit soort details allemaal maar te moeten lezen?) maar in die la ligt sindsdien de Nüvi Garmin, tussen de verzamelbox Mooiste WK-momenten, de verzamelbox Best XXX Adult Movie Bloopers, het retedure Wacom Tablet, de complete serie voetbalplaatjes uit 1973, zelfs inclusief Jan Olde Riekerink waarvan er maar heel weinig gedrukt zijn om de mensen uit Deventer een loer te draaien (weet ik toevallig), de PDA waarin ze mijn afspraken kan noteren en de Portable Biceps Trainer. En ik kan je vertellen, al die zaken komen heel wat vaker uit dat laatje van mijn vriendin dan de Nüvi Garmin!