TTvT (9): Sind wir fertig?
We beginnen dit keer meteen maar met de tip van de sluier in huis te vallen, ofwel: Tijls tip voor thuis nummertje negen. Wat te doen bij zwagers of andere voetbalanalfabeten die bellen op 11 juni tussen drie en vijf, 16 juni tussen zes en acht, of op 21 juni 's avonds? Of op de wedstrijden in de tweede ronde, etc, helemaal tot de wedstrijd waarin we uitgeschakeld worden? Stap 1, bel onmiddellijk je schoonouders en draag hen op de oelewapper te onterven, stap 2, bel de Weekbladpers, geef je uit voor je zwager en bestel een abonnement op Voetbal International, stap 3, fiets erheen en snij z'n remleidingen door. 't Is veel werk deze keer, maar hé, niemand heeft ooit gezegd dat alle tips voor thuis van die eenvoudige abc-tjes moesten zijn of wel soms?
Ik zit er al he-le-maal klaar voor. Ik ben volslagen en totaal in Oranje sferen, ik lijk wel zo'n Monnik in de Borobudur. Mijn achternaam is Rood, maar ik denk erover een spaarrekening te plunderen en die te laten veranderen; een tintje opzij richting geel en ik heet Tijl Oranje. En zo voel ik me ook!
Het begon allemaal eenvoudig. Vlak na Kerstmis voorzag Blokker een omzetdip en maakte snel wat schappen vrij voor Oranjespul. Oranje toeters, shawls, picknickkleden. Ik kocht alles. Maar de hemel ging pas open toen de man van die fout gespelde Nazihelm in één klap miljonair werd. Wát, dachten tal van sjaggeraars, wij willen dat ook! Ook op reclamebureaus werd driftig gebrainstormd. Gratis oranje condooms bij de FHM!, gratis oranje onderbroek bij Bavaria, gratis oranje stoplicht bij het CJIB, gratis groene hoed bij Heineken (:?) Het kon niet gek genoeg, en het vond bij mij allemaal even gretig aftrek.
Servië en Montenegro, here we come!
Beetje raar land trouwens om tegen te voetballen, alsof we meteen al achterstaan, want zij zijn met zijn tweeëntwintigen, 11 Serven en 11 Montenegrijnen, met een klein beetje pech heb je de 23e man ook nog tegen je want het blijven Duitsers en die hebben wat tegen ons. We hadden die oorlog ook nooit moeten winnen natuurlijk. Dat kweekt wraakgevoelens.
Ik heb trouwens uitgerekend dat we een reële kans hebben om in de achtste finales tegen Trinidad en Tobago te moeten. Een ronde later zouden Zwitserland, Tsjechië en Ghana ons kunnen wachten. Halen we de halve finales, dan is dat ongetwijfeld tegen Duitsland en Brazilië en Japan en Italië. Halen we dat, dan wordt het nog een moeilijke finale: Holland - De Rest Van de Wereld.
Maar goed, de Blokker had dus begin januari al de nodige parafernalia in de schappen, en sindsdien koop ik alles wat Oranje is. Op de vrijmarkt heb ik nog een mooi shirt, zij het wat verschoten, op de kop kunnen tikken. Op de achterkant staat 'Jan Poortvliet' en het rugnummer 2. Ik slaap er ook in, alleen weet ik niet hoe lang ik dat nog ga volhouden, want ten eerste geeft het een geur van rottende haring af en ten tweede krijg ik er venijnige rode bulten van, die na twee dagen open barsten en dan komt er een soort substantie uit die het meest doet denken aan vanillevla met slagroom, maar dan dat het heel erg naar Franse kaas ruikt.
Ik was er al even mee naar de huisarts, maar die kwam niet veel verder dan: misschien moet je dat shirt dan maar niet dragen 's nachts... JA HALLO! Dat schiet niet op hè, in dat nieuwe zorgstelsel. In het oude zorgstelsel had hij me gewoon een zalfje tegen de zweren voorgeschreven en had ik lekker door kunnen slapen in het shirt van Jan Poortvliet. Trouwens, het was toen nog helemaal geen zorgstelsel, het was gewoon 'ziekenfonds of particulier?', en als ik dan zei 'particulier' was ik toch altijd weer een beetje stiekem trots op mezelf. Beetje verontwaardigd moest je dat uitspreken, met een nadruk op -lier, particu-liér, zo van zeg, je ziet me toch niet voor zo'n Postbank-sloeber aan of wel soms mevrouwtje de huisarts-assistente met je modale inkomentje?
Dat is allemaal weg. Als we straks verliezen tegen al die voormalig Joegoslaven uit Servië en uit Montenegro en uit Sbrenica en uit welke holen ze nog meer gekropen komen, dan komt het toch een beetje doordat de oude waarden te grabbel zijn gegooid door Hoogervorst. Dat-ie dat vast weet dat het allemaal zijn schuld is!
Maar goed, het punt is dus dat ik er helemaal klaar voor zit. De bilspleet heb ik in de Oranje spray gezet, je kunt die heel goedkoop bij de Halfords kopen, onder de schapkaart Fiets- en Autolakken. Ik zou de naam van Klaas-Jan Huntelaar laten graveren over mijn piemel, maar de heer Schiffmacher heeft uiteindelijk gekozen voor Kees Kist; dat had iets met corpsgrootte of zoiets te maken. Heel ingewikkeld allemaal. Maar dat geeft niks, want ook Kees Kist heeft voor Oranje gespeeld, zag ik op google. Er staat trouwens Kees Ki op mijn piemel. Maar mijn vriendin is - buiten de jongens van het zaalvoetbal - de enige die mijn piemel wel eens ziet (als ze goed zoekt) en haar heb ik dus uitgelegd dat daar dus Kist moet staan, lees: Klaas Jan Huntelaar. Toen ik vertelde dat ik het idee voor zo'n piemeltattoo had gepikt van een vriendje van het zaalvoetballen, die er Jan Vennegoor of Hesselink op had staan, moest ze meteen zijn telefoonnummer hebben. Misschien wilde ze weten of het pijn deed? Maar dat had ze dan net zo goed mij kunnen vragen. Vrouwen blijven verwarde wezens hoor...
Maar goed, oranje bilspleet, getatoode piemel, nazihelm, en boven onze straat een oranje gespoten gietijzeren bord met de tekst: Fussbal macht frei.
We zijn er dus helemaal klaar voor! Of had ik dat al gezegd?
