Het klopt als een zweer

Vincent (titi)
Het kan mijn verbeelding zijn, maar ik heb sterk de indruk dat Arnhem schoner aan het worden is. Fietsend vanuit Westervoort zie ik weinig rotzooi op straat en hoe dichter ik bij het centrum kom, hoe frisser de aanblik. Het gemeentelijk groen is aangeharkt, grasveldjes gemaaid en de ergste graffiti lijkt verwijderd. Eén kunstvorm siert nog wel in al zijn glorie de Rijnkade en dat is ons onvolprezen zebraboot (drugsboot in Arnhem). Zo peddelend in de inmiddels al warme ochtendzon komt in een flits een bizarre gedachte in mij op. "Zou 's wereld normen en waarden-dominee JP toch onverwachts een succesvol beleid hebben ingezet?" Deze waanzinnige gedachte verwerp ik snel bij het zien van de Airborne vlaggen. Arnhem is zich aan het opmaken voor de 60e herkenking van operatie Market-Garden. Terecht wordt de stad opgepoetst voor de bevrijders van weleer. Ze moeten natuurlijk wel de indruk krijgen dat wij iets positiefs met onze vrijheid hebben gedaan.

Terwijl de jaren 40-45 nog even blijven hangen in mijn gedachten, lopen twee mannen me tegemoet. Ze zien er smoezelig uit. De een draagt een rugzak en de ander sleurt met twee plastic tassen. Allebei hebben ze een blik bier in hun hand. De frisheid van de Rijnkade ten spijt, ook dit is 60 jaar vrijheid.
Met de twee mannen loopt een grote hond mee. De hond ziet er beter uit dan de twee mannen, maar goed, hij drinkt dan ook geen bier. De aanwezigheid van de hond is waarschijnlijk de reden dat de heren 's nachts geen onderdak hebben gekregen van de geëigende instanties voor onbehuisden. Op het moment dat ik in gehoorsafstand kom, hoor ik de ene man tegen de anderen zeggen.
"JP kun je volledig vertrouwen."
Ik wist niet wat ik hoorde. Dat uitgerekend deze man, die in mijn ietwat vooringenomen visie, gezien moet worden als slachtoffer van het regeringsbeleid, onze premier vertrouwt. Heel even maar, het was maar een flits, had ik de indruk dat ik mijn maatschappijvisie moest gaan herzien.
De luisterende man kijkt wat wazig, maar lijkt niets tegen de woorden van zijn kameraad in te kunnen brengen. Op het moment dat ik de mannen passeer, begint de hond opvallende belangstelling voor mij als fietser te krijgen. Luid blaffend kijkt hij me aan en wil me gaan volgen. De mannen kijken het even aan en dan roept de een, kennelijk het baasje:
"JP, hier!"
Dit korte bevel was voldoende.

Zou de hond een zintuig hebben dat ik geen fan ben van JP? En hoe komt iemand in vredesnaam op het idee zijn hond JP te noemen? De eigenaar van de hond excuseert zich met de woorden:
"Dit doet hij anders nooit, Junkpall is altijd een hele rustige hond."

Tevreden fiets ik het laatste stukje naar mijn werk. Tevreden omdat deze ochtend helemaal klopt. Arnhem is niet schoner door JP en zwervers zijn ook niet tevreden over hem. En 'last but not least' eigenaren van honden hebben geen zicht op de geestesgesteldheid van hun trouwe viervoeters. De dag kan niet meer stuk.