Paaseitjes
Het is weer zover, we zijn bijna bij onze volgende culinaire festiviteit aangeland, de Paasdagen. En daarom zit ik vandaag, voor het eerst dit jaar, met een zakjes paaseitjes voor me. Ze werden net binnen gebracht door een verkopertje van het bedrijf, ongetwijfeld om de klant te paaien, maar dan had hij ze maar niet op mijn bureau neer moeten leggen.Verwonderd bekijk ik de wederom vernieuwde kleurtjes van de aluminiumlaagjes om de eitjes heen. Blauw, lichtblauw, groenblauw, beigegoud, roodroze. Daar heeft een marketingbureau weer vele uurtjes ingestoken. Zal wel een lieve duit gekost hebben voor de paaseitjesfabriek.
Nog even schiet een slagzin door mijn hoofd; "Geniet, maar eet met mate". Eén smaakt naar meer, twee is lekker, drie nog beter, vier zet aan, vijf en meer maakt misselijk. En dar zit hem nu net de kruk. Want zoals eerder vermeld, er zitten maar liefst vijf verschillende kleurtjes in het zakje. En wat is nu wat? Eerder was de keuze makkelijk, rood is puur, blauw melk. Klaar! Soms verlang ik nog wel eens terug naar die tijd waarin de dingen gewoon simpel waren.
Omdat het een promotiezakje is staan de smaken er niet op vermeld, en nu wil het feit dat ik dus absoluut niet van pure chocola houd. Wel van melk, maar mijn echte favoriet is toch de witte chocola.Voorzichtig begin ik met een lichtblauwe. Melk, dat begint goed. Maar helaas is deze paasei voorzien van een vulling die de vullingen van je kiezen spontaan tot achter je huig doen wegtrekken. Ik vervolg met gewoon blauw om via de groenblauwe, bij de beigegouden aan te komen. Eureka! Eindelijk de witte chocolade eitjes gevonden. Omdat ik al zover ben kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en probeer toch nog maar de roodroze. En ja hoor, pure chocola. Met enige tegenzin gaat hij de mond in, ik had hem tenslotte net met veel moeite van zijn aluminiumjasje ontdaan. En dan, midden in het paaseitje, zit een nootje! Een verrassingspaasei. Omdat de smaak van pure chocola nog in mijn mond zit zoek ik nog snel een tweetal beigegouden uit om met de witte chocola de smaakpupillen weer in de juiste richting te krijgen
Het proeven van de verschillende smaken heeft in totaal ongeveer drie minuten geduurd. Het gevoel van misselijkheid, omdat ik toch weer teveel eitjes opgegeten heb, begint langzaam vorm te krijgen.
Het blijft een rare gewoonte, paaseitjes. Hele volksstammen zijn bijna hun extra kilootjes van de kerstdagen kwijt, worden deze verloren overtollige lichaamsvetten aangevuld door het eten van paaseitjes en bijbehorende paasnoten. Ach, even flink in de tuin hout sprokkelen voor het paasvuur en dat zweten we er wel weer af.
Ik zou zeggen, eet smakelijk. Ik neem er nog één (of twee).
