Olli moet mee

De Duitse bondscoach Jürgen Klinsmann, toch al een geplaagd man, moest vorige week een beslissing nemen die hij betitelde als "de zwaarste in zijn ambtsperiode". Hij moest namelijk kiezen wie het Duitse doel zal gaan verdedigen tijdens het wereldkampioenschap. Arme Klinsmann. Hij moet toch wel eens met hoofdpijn in het vliegtuig naar zijn thuisland de Verenigde Staten zijn gevlogen. De man moet komende zomer met een kwalitatief armoedige selectie gaan proberen aan de verwachtingen van het Duitse volk te voldoen.

Duitsland is dan wel een typische toernooiploeg, mag vaak geluk hebben en zal dan wel het thuisvoordeel hebben; een serieuze kans op de titel dicht niemand het land toe. Klinsmann heeft met Podolski en Schweinsteiger twee grote talenten, maar kan eigenlijk maar één echte internationale topper opstellen in de persoon van Michael Ballack. Slechts de keeperspositie vormt hierop een uitzondering, zodat het extra zuur was dat Klinsmann juist daar wel een moeilijke keuze moest doen. Zowel Jens Lehmann, dit seizoen misschien wel de beste speler bij Arsenal, als de jarenlange nummer één Oliver Kahn is namelijk een keeper van formaat.

Het mag bekend worden verondersteld dat Klinsmann koos voor Jens Lehmann. Die zou beter in de speelwijze passen. Een fikse klap voor Oliver Kahn. Olli was in 2002 nog de man die er grotendeels verantwoordelijk voor was dat de Duitsers, ook toen met een kwalitatief matige selectie, de finale haalden. Juist daar maakte hij toen een fout, maar dat mocht niemand hem kwalijk nemen. Nu viel hij dus buiten de boot en was hij hooguit tweede keus geworden. Afhankelijk van de vorm en de fitheid van Lehmann, een grotere belediging kan haast niemand voor een man vol fanatisme. Die bepaalt zelf wel of hij speelt en de rest is dan maar afhankelijk van zijn welzijn.

Klinsmann, die Kahn langer kent dan een paar trainingskampen, was wel zo slim om Kahn niet persoonlijk in te gaan lichten. Stel je voor! Kahn had hem aangevlogen, levend verscheurd en verpulverd tussen zijn enorme handen. Vuurrood en met uitpuilende ogen zou Olli hem te grazen genomen hebben, de bondscoach ondertussen toeschreeuwend dat hij er naast zat. Of zoiets dan, vol Duitse krachttermen. Een karatetrap, ook een optie. Wellicht had hij Klinsmann bij de keel gegrepen, om zomaar eens wat acties uit het rijke repertoire van de goalie te noemen. Nee, Klinsmann is nog nooit zo blij geweest dat de GSM is uitgevonden. Terwijl hij veilig in het luchtruim zweefde, nippend aan een door kortgerokte stewardessen aangereikt Duits biertje, stelde hij Kahn op de hoogte. Om vervolgens tijdens diens tirade hard "turbulentie!" te roepen, als goed excuus om de verbinding te verbreken.

Klinsmann zal heus het beste met zijn ploeg voorhebben en er is wel wat te zeggen voor het opstellen van Lehmann. Maar toch, het is jammer voor het toernooi. Olli is namelijk wel een attractie. Lehmann is bij vlagen ook knettergek, maar het stempel met S5 is bij Kahn toch met net iets meer vuur op zijn dienstdossier gedrukt. Komt puur door zijn fanatisme. De man wil altijd winnen en is naar eigen zeggen altijd bezig iedereen te bewijzen dat ze ongelijk hebben gehad. Waarin is nooit zo duidelijk geworden, maar het moet maar aangetoond worden. Die rode kop en de sprekende ogen voeden het beeld van een maniak met keepershandschoenen. Een plaatje waar menig sportfotograaf likkebaardend van droomt. Iemand waaraan je je heerlijk kunt ergeren, thuis voor de buis. Een perfecte Duitser dus eigenlijk, want we doen nu eenmaal niets liever dan ons ergeren aan onze oosterburen. Daarom is het extra jammer dat Olli zijn toekomst in de nationale ploeg gaat overdenken. De kans dat hij bedankt voor een rol als tweede man is groot. Als hij zelf niet bedankt, is het ook niet raar als Klinsmann hem thuis laat. Kahn en Lehmann lijken niet echt geschikt om nu samen eens gezellig een maand in trainingskamp te zijn.

Maar Olli moet mee! Hij moet het maar weer eens doen, dat ongelijk gaan bewijzen van de wereld en Klinsmann in het bijzonder. Met hulp van de Duitse sensatiepers is dat een eitje. Elk klein foutje van Lehmann zal vanaf nu uitgelicht worden. Vergroot onder de loep van een naar succes zuchtende natie, die verder weinig spelers heeft om over te kunnen schrijven of praten. Het is dus nog niet te laat. Kahn moet het boek van Winston Bogarde maar eens lezen, om vervolgens te besluiten dat hij de keeper is die voor niemand buigt. Misschien moet hij bij Roy Makaay eens om het mobiele nummer van Ronald Waterreus vragen. Die weet als geen ander hoe je concurrerende sluitposten moet elimineren. Het worden nog leuke weken. Olli in de goal tegen Costa Rica, ik teken ervoor. Mocht ik ongelijk hebben, dan moet Lehmann dat maar bewijzen. Wedden dat Olli dat beter kan?