Bloemschikkers bid tot Valentijn!
Het is twaalf februari 2006, het is ijskoud buiten en iedereen wacht met smart om de zomerkleertjes weer uit de kast te trekken. We zijn het zát, de winter, zó zat. Gelukkig hebben we nog een lekker warm feest voor de boeg. Jájá jongens, over twee dagen is het weer zo ver; Valentijnsdag! Warm? Vast wel! Van mij mag echter de zomer beginnen zonder dit feest. Pervers en achterlijk. Eén van de vele achterlijke feesten die we in de land rijk zijn overigens, want moederdag, en zelfs vaderdag doen niet onder aan het idiote feest van Valentijn. Ach Feest, die titel verdient het niet. Carnaval is feest, ja dat is feest. Maar Valentijn is slechts de beschermheilige van de bloemschikkers. Valentijn was ooit bedoeld om mensen in anonimiteit de liefde te betuigen. Ik heb eens rondgezocht en het scheen erop neer te komen dat er vroeger twee heiligen waren die Valentijn genoemd werden en die zijn beiden op 14 februari vermoord. Já! Dat is natúúrlijk reden voor een liefdesfeest! Briljant! Natuurlijk was er meer. Een Valentijn was ook nog arts en gaf iedereen die bij hem kwam een mooi bloemetje. Daar begint die goede relatie al met de bloemschikkers. Later gingen mensen elkaar met bloemen anoniem de liefde betuigen. Goed bedacht, je kan die bloemen dus net zo goed in de sloot sodemieteren, je blijft toch anoniem dus effect zal het weinig hebben.
Dat gore commerciële feest wat het nu is hebben we te danken aan de Amerikanen. Heel cool, gelukkig compenseren zij dit weer doordat zij ons tevens McDonalds en Burgerking gegeven hebben, maar dat terzijde.
Het feest is pervers, net als alle andere feesten die wij vieren, zelfs kerst. Hele groepen meisjes die elkaar kaarten sturen omdat ze vriendinnen zijn. Liefde? Vast wel. Maar het onze Valentijn het zo bedoeld? Vast niet! Het is een feest van de middenstand geworden. Rozen kaarten worden zonder enige vorm van betekenis verstuurd en flink betaald. De mensen die wel kaarten met betekenis sturen worden hierdoor ernstig benadeeld. Valentijnspost heeft geen waarde meer! Absoluut niet. Het zijn een soort kerstkaarten geworden, we sturen kerstkaarten omdat anderen die naar ons sturen en wij er één terug moeten sturen. Leest iemand ooit wel eens wat er in zo'n kerstkaart staat? Donder toch op, niemand doet dat. Er staat altijd hetzelfde en zo geldt dat ook hiervoor. 'Ik hou van je', wat moet je anders neerzetten?
Initiatieven op scholen om een zogenaamd 'rozen-verstuur-service' te bieden is al helemaal waardeloos. Voor een absurde prijs koop je één roos die je vervolgens aan een schoolgenoot naar keuze kunt laten uitreiken op die mooie 14e dag van februari. Zielige mensen, onzekere mensen en alle andere mensen die het maar willen denken, denken: 'Als ik een roos krijg ben ik populair'. Verschijnsel: Zielige meisjesgroepen sturen elkaar rozen van hun zuurverdiende geld of dat van hun ouders en lopen aan het eind van de dag met dozijnen aan rode bloemen de deur uit om zich maar cool te voelen. Niets is minder waar! Aan de hand van dit voorbeeld probeer ik de perversheid en de waardeloosheid van het feest en zijn kaarten/rozen duidelijk te maken. Het is ellende, echt ellende.
Als een land met maar 500 jaar geschiedenis en amper cultuur kun je ze het ook niet kwalijk nemen dat ze zulke bagger feestdagen ontwikkelen. Amerikaans (vr)eten is lekker, maar die feesten mogen ze bij zich houden. En in het bijzonder Valentijn. Mij (zeer hoogstaande) motto voor de komende week: 'Qua waarde doet je stront niet onder aan de rozen die je met Valentijn krijgt. Waarom zou je ze dan niet gelijk behandelen?'. Denk daar maar eens over na.
Fijne Valentijn Allemaal!
Mark, Dixak
