Oerinstinct
Mopperend stak een oude dame één van de drukste kruispunten van Eindhoven over. Het stoplicht aan de overkant stond al op rood, maar dat leek haar, net als ik, niet te deren. Haar man liep naast haar en ondersteunde de vrouw, als een klaar-over de auto's met een dwingende blik op hun plaats houdend. "Die stoplichten gaan veel te snel weer op rood!" mopperde de dame verbeten tegen haar man. "Ik krijg nog niet eens de tijd om over te steken." Ik hoorde het nog net, in mijn haast voor de auto's op gang kwamen de weg over te semi-rennen. Niet te hard natuurlijk, want dan werd het rennen. En dat kan niet.
Semi-rennen is de benaming die ik geef aan zo'n loopje die mensen hebben als ze haast hebben, maar niet rennend gezien willen worden. Dagelijks zie ik semi-renners, of hardwandelaars, zo kun je ze ook noemen. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom mensen, onder wie ik, dat tegenwoordig toch doen. Naar een bijna vertrekkende bus wordt niet gerend, daar haast men zich in geconstipeerde houding naartoe, het liefst nog met de handen in de zakken om vooral de suggestie van een renhouding te onderdrukken. "Bedankt, ik was net op tijd!", verzuchten ze dan als ze opgelucht de bus nog in mogen stappen. Net op tijd, potjandikkie, wat een geluk dat diegene dan nog zo hard rende. Wat deze persoon voor vaart had gehad als die bus achter hem of haar aan gegaan was in plaats van andersom, is vermoedelijk een heel ander verhaal.
Hetzelfde idee heb ik overigens over het dichtknijpen van de neus bij het niezen. Een puur menselijke en volautomatische reactie moet door veel mensen met een explosie in het hoofd onderdrukt worden. Ik krijg er al hoofdpijn van als ik er aan denk. Dat men de ogen niet open kan houden tijdens het niezen is een wetenschappelijk feit, maar dat is naar mijn mening geen geldig excuus om de neus dan ook maar compleet af te sluiten. Beter kun je de boel gewoon in een zakdoek laten gaan, en van deze uitspatting gelijk een creatieve maken door een eigen variatie op de 'hatsjoe' te vormen. Mijn moeder doet bijvoorbeeld altijd iets in de buurt van 'hassa!', terwijl ik meer van de kort maar krachtige 'tsjie!' ben.
Laat ze dus weer gewoon vrij door je aderen stromen, die oerinstincten. Het mag van mij. De holbewoners zouden zich omdraaien in hun graf als ze wisten dat rennen tegenwoordig enkel kan met Puma's aan je voeten en een zweetbandje om je pols. En ik kan me voorstellen dat de oude dame op de weg zich helemaal verbijt als ze ziet dat mensen wel kunnen rennen, maar het niet durven of uit fatsoen niet willen doen. Want wat haar man vast ook wel wist maar niet durfde te antwoorden, is dat de stoplichten niet te snel waren, maar de vrouw met haar semi-wandelvaartje toch echt te traag.
