De ideale man in het zwart
Waardering heeft Roelof zeker in zijn beginperiode nooit zomaar gekregen. Ik herinner me mijn eigen actieve voetbaltijd, waarin ik als jeugdspeler actief was voor een amateurclub. Gewoon, zoals vele duizenden jongens met mij. Er waren vaders bij die geen duel oversloegen en één van hen riep bij elke dubieuze beslissing van de man in het zwart hetzelfde. "Scheidsrechter Luinge, wat doet u nu?" schalde het dan over het veld. Die kreet had hij ooit eens gehoord in een samenvatting van Studio Sport. Het werd een soort ritueel, mede doordat het niveau van clubscheidsrechters dikwijls verder beneden Nederlands Arbitrair Peil was. Zelfs nu, als supporter van de plaatselijke trots, gebruiken wij de kreet nog. Diezelfde vader kijkt nog altijd mee trouwens.
Het was exemplarisch voor het beeld dat heerste over Luinge. Hij werd gezien als een pietluttige arbiter, die voor elk wissewasje gretig op de fluit blies als was hij solist bij de plaatselijke fanfare. Zeker als Roelof met fikse passen naar de plek des onheils kwam, doemde dit beeld op. Het leek wel of hij marcheerde. De karakteristieke pose van Roelof werd er één met een gele kaart, geheven in de lucht. De arme voetballers deden natuurlijk nooit iets fout en noemden Luinge massaal als slechtste arbiter in de, overigens heerlijk rolbevestigende, rubriek Persoonlijk in Voetbal International. Wie in die tijden als voetballer niet antwoordde dat hij De ontvoering van Heineken het beste boek ooit vond, Luinge de slechtste arbiter, De Goffert het lelijkste stadion en het shirt van NEC het afgrijselijkst, was niet voorbestemd om ooit vijftig duels op eredivisieniveau te spelen.
Was Roelof echter wel zo slecht? Vast niet. Hij fluit altijd volgens de regels, waarbij het hem niet uitmaakt wie hij voor zich heeft. Dirk Kuijt krijgt bij wijze van spreken net zo makkelijk een rode kaart als pakweg Bart van Muyen. Geel is geel, rood is rood. Roelof is zeer duidelijk en durft de strijd aan. Een penalty tegen Feyenoord fluiten in een volle Kuip? Luinge is de arbiter. Ajax een strafschop niet geven in een joelende Arena? Dan fluit Roelof.
Hij heeft lak aan de reacties achteraf en geeft een fout evengoed toe. Als Guus Hiddink, als lieveling van de media, na afloop oreert over de grote "Roelof Luinge show" haalt hij de schouders op, beseft dat hij een mediastrijd met de heilige Guus nooit zal winnen en geeft volgende keer weer net zo makkelijk een rode kaart als hij dat nodig vindt. Na een reeks akkefietjes met Barry van Galen zal hij niet schromen die speler opnieuw te bekeuren, als de spelregels of zijn gevoel daar om vragen.
Zo heeft Roelof inmiddels ook een indrukwekkend aantal gele en rode kaarten getrokken, maar is de waardering voor zijn persoon enorm gegroeid. Dit houdt vast niet alleen verband met het niveau van de nieuwe aanwas in het scheidsrechterskorps, maar ook met Roelof zelf. Zeker nu, met al zijn ervaring, komt hij over als een autoriteit. Dan maakt hij fouten, is hij soms nog steeds pietluttig, maar wel verdraaid consequent. Spelers roemen hem tegenwoordig, want tegen Roelof mag je zelfs terug praten. Ik hoorde laatst zelfs iemand beweren dat subtoppers altijd hopen dat ze in duels bij Ajax, Feyenoord of PSV door Roelof Luinge worden gefloten. Want die is dusdanig neutraal dat hij zich niet laat beïnvloeden door de grootsheid van de topclub. Met de Van Egmonds, Vinken en noem ze maar op is dat wel anders. Dan heb je als FC Utrecht zijnde sowieso een strafschop of een rode kaart tegen te pakken.
Het is het ultieme bewijs dat Roelof Luinge tegenwoordig wordt gezien als één van de beste scheidsrechters van Nederland. Hij zal niet zo gauw beledigd worden voor de camera, zoals Temmink overkwam. Hij trekt zijn eigen plan en blijft dat doen. Fluiten is fluiten voor hem. Zolang hij er van geniet, moeten we Luinge koesteren. Hij is namelijk een unieke persoonlijkheid binnen het hedendaagse clubje mannen in het zwart. En hoe gevaarlijk ook, ik durf toch te stellen dat Roelof bijna de ideale scheidsrechter is. Die hoort immers neutraal te zijn. Wanneer hij over enkele jaren stopt, hoop ik dan ook op een mooie baan voor Roelof bij de televisie. Scheidsrechters analyseren, zoiets. De naam is met dank aan Guus Hiddink al gevonden.
