Mission impossible in Roosendaal
Om zich te handhaven had men wel eerst de terugkeer van Robert Maaskant, vertrokken naar Go Ahead Eagles, nodig. Met bescheiden middelen bereikte Maaskant een dertiende en twaalfde plaats in de eindrangschikking, ongekend hoog voor een kleine club als RBC. Door dit soort prestaties verkreeg RBC de nodige sympathie in het land. Iedereen had toch ergens wel respect voor deze wat kleurloze club, die eigenlijk niet eredivisiewaardig is. Niet op basis van de historie, niet op basis van het stadion, niet op basis van de toeschouwersaantallen en niet op basis van de uitstraling. Vorig seizoen degradeerde RBC bijna, maar via de nacompetitie wist Dolf Roks de ploeg toch te redden. Roks had de plaats van de ontslagen Jan van Dijk ingenomen.
Het lijkt echter dat RBC de dans dit seizoen niet gaat ontspringen. De sympathieke Roks, die vorig seizoen nog met Kloetinge naar de hoofdklasse promoveerde, is natuurlijk geen tovenaar en zijn selectie is dusdanig uit balans dat handhaving een utopie lijkt. Het is overigens de vraag of een andere trainer het beter zou doen met deze spelers. Waar RBC voorheen altijd met een zeer kleine selectie begon aan het seizoen en die aanvulde met huurlingen, heeft Roks nu die mogelijkheid eigenlijk niet. Dit zijn de spelers waar hij het mee moet doen.
Met Mark Volders heeft hij een waardig vervanger van Maikel Aerts. De Belg, vorig seizoen kortstondig een bezienswaardigheid als enige blanke tussen de Ivorianen van Beveren, is een degelijke eredivisiekeeper. Volders werd vorig jaar zelfs richting Belgische ploeg geschreven, maar hij is ook afhankelijk van zijn verdedigers. Daar wringt de schoen al behoorlijk. Sidney Lammens heeft een mooie trap, maar is defensief kwetsbaar. In het centrum heeft Roks met Arjan Ebbinge en José Fortes Rodriquez twee erkend kaartenverzamelaars staan, die elk seizoen de nodige duels moeten missen vanwege schorsingen. Robert Molenaar, in Leeds nog tot terminator gedoopt, lijkt nu echt versleten en oogt met zijn postuur als een volwaardig lid van een veteranenelftal, terwijl de van Genk gehuurde linksback Akrim Roumani wedstrijdritme mist en nerveus oogt.
Op het middenveld heeft Roks met Jorge Acuña en Tyrone Loran twee ietwat lompe middenvelders lopen, die onbeholpen wat beuken uitdelen en zelden aansluiten bij de spitsen. De ideale speler hiervoor is Tim Smolders, maar de wat weke Belg lijkt naar het tweede plan verwezen. De ruige Danny Guijt lijkt dan een typische eerste divisie speler, zodat slechts Paul de Lange als volwaardig eredivisiespeler overblijft. Hij kan het echter ook niet alleen.
Voorin is de Portugese jeugdinternational Edgar Marcelino, van wie wat verwacht mag worden, voorlopig uitgeschakeld, terwijl Ali Elkhattabi nu noodgedwongen vanaf een flank moet komen, waar zijn kwaliteiten centraal liggen. De Afrikaanse huurling Paul Kpaka mist ritme en moet wennen aan de eredivisie, terwijl de vorig seizoen nog belangrijke Donny de Groot inmiddels mag vertrekken. Van Björn Daelemans verwacht niemand meer wat in Roosendaal en Nyron Wau moet nog maar aantonen dat hij ook in de eredivisie goed uit de voeten kan.
Roks heeft dus nauwelijks zekerheden in zijn team en zal dus punten moeten gaan sprokkelen. Ondertussen heeft gedoodverfd degradatiekandidaat Heracles Almelo al tien punten verzameld en is al flink uit het zicht verdwenen. Zodoende dreigt een mission impossible in Roosendaal. De sympathie voor de underdog is nationaal inmiddels verschoven richting Almelo, terwijl ook Sparta op basis van de historie voor velen een welkome gast in de eredivisie is. RBC is leuk geweest, petje af voor die drie seizoenen, maar nu hoeft het niet meer, zo lijkt het. Als ze dat in Roosendaal ook maar beseffen en Roks niet onnodig gaan slachtofferen. Degradatie is dit seizoen geen schande en welhaast onvermijdelijk. Of men moet Robert Maaskant opnieuw tot een rentree kunnen bewegen.
