Arnhemse meisjes (5)
Honderd gulden leek mij wel genoeg; voor alles zou immers gezorgd worden. Als ze voor alles zorgen, waar heb je dan nog doekoe voor nodig? Maar de dranklust van Hollandse journalisten - hee en je wilt je ook niet onder de tafel laten drinken dus ik deed lustig mee - zorgde ervoor dat ik al op de eerste dag door mijn honderd guldenmannetjes heen was. Ik wist een list: ik bestelde de rondjes wel als we in het hotel zaten. Niemand immers die me dan om contanten vroeg. Het pijnlijke moment kwam pas bij het uitchecken, ik had met de groep mee de bus in willen drentelen, richting vliegveld, richting veilig Holland. Maar de Portugese hoteleigenaar, type Mossad/Gestapo, pikte me er feilloos uit en Jaoao (als ik d a's en de o's anders moet rangschikken hoor ik het wel neem ik aan) moest het immense bedrag voorschieten. Ik heb nog heel wat stukjes over Portugal moeten schrijven om hem af te kunnen betalen!
Ik had nog niet zoveel vakantie-ervaring toen ik besloot Caire eens op te zoeken. Ik heb drie broers en twee zussen, dus mijn ouders konden vakantie nooit betalen. Maar één keertje zouden we dan toch gaan. Rasthof Bitte Sauberhalten was ons reisdoel. Bij een Rasthof had ik me een soort luxe sanatorium voorgesteld, overal zinnelijke leren banken met schaars geklede Duitse kamermeisjes erop, die loom hun wijsvinger tussen hun lippen zouden bewegen en mij zouden vragen: möchten Sie etwas langweilig mit mir unternehmen? (Maar dan met correcte naamvallen en zo.)
Maar het viel me toch een beetje tegen. Ten eerste sliep iedereen er in de eigen auto. Het eerste wat ik zag toen we de gele Daf uitbuitelden (ik had hem ondergekotst dus iedereen wilde er als eerste uit) was een grote vrachtwagen. In de cabine zat het hoofd van een dikke trucker op een onnatuurlijke manier tegen het zijraam aangeplakt. Er droop spuug uit zijn mond langs het raam naar beneden en zijn haar ging schuil achter een Duits pornoblaadje. 'Diese Jungmädel lieben es zu blasen', stond erop in fluorescerende letters over een meisje heen. Maar in plaats van op zo'n tuitje van een alcoholtest te blazen, leek het wel alsof ze een dikke Duitse piemel in haar mond had! Nou ja zeg, alle gekheid op een stokje...
'Zo kinderen', zei mijn vader, 'ga maar lekker spelen de komende weken. Wie weet zien jullie ons nog wel eens.' En resoluut beende hij weg, onze moeder meesleurend; het enige wat zij nog kon doen was een beetje verontschuldigend omkijken.
Alle ogen waren gericht op mijn jongste zusje. We namen natuurlijk blindelings aan dat zij broodkruimels uit de auto zou hebben gegooid (we hadden ieder een half sneetje tarvo zonder niks gekregen voor onderweg), zodat we de weg terug zouden kunnen vinden naar ons huis in Nederland.
'Wat nou?', zei ze terwijl ze begon te blozen, 'Wat nou? Ik had ook honger hoor.'
Het werd een lange terugtocht, met rauwe mais uit de velden en af en toe een lift van een psychopaat of pedofiel en heel soms als we pech hadden van een pedofiele psychopaat. Natuurlijk moest mijn jongste zusje - zij had immers verzuimd broodkruimels uit het autoraampje te gooien - deze heren bezig zien te houden.
Ik had nogal last van wagenziekte, dus aan die ritjes kwam meestal een eind als ik de boel weer had ondergekotst. Dan werd het weer lopen en vooral mijn oudere broers en zussen lieten me dan voelen dat ik daar schuld aan had. Heel wat kilometers heb ik afgelegd met een oudere broer of zus op mijn rug!
Om kort te gaan, erg veel internationale ervaring had ik niet toen ik besloot Claire in Londen te gaan opzoeken.
Op Trafalgar Square ontmoette ik een Ier. Eerst was het gezellig met fish en chips en bier en bier en bier, maar toen ik volhield dat Nederlandse aardappelen veruit superieur waren aan de Ierse, met name de Opperdoes, toen werd hij zo boos dat binnen de kortste keren de hele pub aan het vechten was. Merkwaardig genoeg kwam ik er zonder kleerscheuren vanaf; men hield mij kennelijk voor onpartijdig publiek. Af en toe riep ik nog wel: "Dutch potatoes are superior", want ik voelde me een beetje buitengesloten. Maar niemand sloeg er verder acht op. Enkele Ieren bloedden dood, maar de meesten buitelden in een vechtende kluwen helemaal naar Piccadilly Circus. Ik liep er vruchteloos achteraan, zwaaiend en gillend: "Hey! It's me who started this bloody fight! Hey you fucking Irish dickheads, don't leave me here, do'nt... come back... Please? Hit me! Hit me! Hit meeeeee!"
Maar het hielp allemaal niet, de enige keer dat ik niet in elkaar gebeukt werd was toen ik er werkelijk om vroeg.
Met Claire verging het me niet anders. Ze bleek hoofdredacteur van een uitermate hip en happening tijdschrift, en ik mocht wel bij haar blijven slapen maar niet nadat ze me temidden van haar hippe collega's had verteld dat ze nu een erg happening Australisch vriendje had. Sjiezus! Dan ben je al een Spaanse in London en dan neem je een vriendje uit Australië! Is Nederland niet ver genoeg soms? Dus maar en want, het werd een logeerkamertje for Tail from Amsterdam, en er was niet eens een woeste dronkelap die met een volle tampon stond te slingeren, zoals bij Eelco. Die heeft toch altijd maar weer mazzel!
Ik wist de Spaanse maar een paar decimeter van mij vandaan... Helaas wel een paar decimeter met Rockwool ertussen. Zou ze snurken? Of zou ze nog giechelend telefoneren met haar Aussie, voordat hij naar zijn werk ging? Of zouden ze elkaar misschien klaar praten?
Ik verlangde terug naar Amsterdam, waar mijn verkering het weliswaar net had uitgemaakt, maar waar de meisjes in elk geval geen hoofdredacteur waren en ook geen vriendjes namen aan het andere eind van de wereld. Eenzaam lag ik in het logeerbedje. Ik herinnerde me de zwoele nacht in Lissabon en hoe ik toestemming had gekregen om bij haar in het immense tweepersoonsbed te kruipen. Ik vroeg me - in Londen - af waarom ik - in Lissabon - niet een kus had geprobeerd. Ik wist het antwoord eigenlijk wel: ik mocht dan half verliefd zijn op Claire, in Amsterdam had ik - toen nog - gewoon nog een verkering die op mij wachtte. Maar daar kocht ik - in Londen, verkering inmiddels uit - natuurlijk niks voor.
Ah jongen, de liefde, het kan zo'n zooitje zijn.
Intussen kun je je natuurlijk wel afvragen wat dit nog met Arnhemse meisjes te maken heeft. Niks eigenllijk. Dus snel nog maar even de titel eer aan doen. Raadseltje. Weet je wat het verschil is tussen een Arnhems meisje en een neger met een super-erectie?
Nee?
Dan zou ik kiezen voor die neger, want dat is een stuk goedkoper.
