Lieve Maud
Lieve Maud,
Drie was pappa, bijna vier en mamma was nog niet eens geboren. Opa en oma hadden nog geen auto en dus gingen we met de trein naar Den Helder. Daar woonden de opa en oma van pappa. De kamer zat al bijna vol toen wij binnenkwamen.
Er hing een bepaald soort spanning in de woonkamer die moeilijk te omschrijven was, laat staan te begrijpen voor een kind dat nog niet eens naar school hoefde.
De mannen hadden zich voor de tv genesteld en rookten de spanning van zich af. De vrouwen stonden in de keuken en wisten tijdens het keuvelen enkele overheerlijke hapjes klaar te maken.
"Vier uur begon het toch?", klinkt het van achter het fornuis.
"Ja", klinkt het nors vanaf de bank, "dat weet je nu toch wel!"
Om één minuut over vier staat jouw opa te dansen in de kamer, mijn opa komt met zijn broek op zijn enkels van het toilet gerent: "Zijn ze verdorie al begonnen!" schreeuwt hij.
Pappa kijk in de rondte, springt mee met de mannen en krijg van bijna alle vrouwen een zoen op zijn hoofd.
"Ik zei het toch, we gaan ze pakken!" klinkt het vanuit de schommelstoel, een tante wordt naar de schuur gestuurd voor nieuwe flesjes bier.
Ik ben al bijna misselijk van mijn zevende blokje kaas, als plots de stemming omslaat.
Pappa hoort dingen waar zijn moeder niet blij mee is "Er zijn kleine kinderen bij hoor jongens", roept ze. Niemand die het hoort en pappa neemt nog maar een plakje worst.
De mannen zitten met hun gezicht bijna in de televisie en beginnen steeds harder te praten.
De chips is hier best lekker, vindt pappa, als het ineens stil wordt.
"Zijn we er toch weer ingetuind", zegt de meneer van de televisie en de mannen in de woonkamer zeggen weer allemaal lelijke woorden.
Oma neemt pappa maar even mee naar de keuken want pappa moet bijna spugen van al dat gesnoep.
Als ik iedereen een kus heb gegeven mag ik in het grote bed van mijn opa en oma. Jouw oma leest nog een klein verhaaltje voor.
Vlak voordat ik inslaap fluistert ze mij toe "Zeven juli zal nooit een mooie dag worden, jongen."
Als in 1982 ook nog eens Bep Backhuys overlijdt en in 2005 op de vroege ochtend in Londen op diverse metrostations bommen ontploffen weet ze het zeker.
Dat ze op de Solomon eilanden jaarlijks hun onafhankelijkheid vieren, dat in China het feest van de Melkweg wordt gehouden en dat de inwoners van Pamplona in Spanje van blijdschap de stieren door de straten laten rennen deert haar nauwelijks, zeven juli is en blijft een rotdag.
Totdat jij in 2005 om 20:59 u werd geboren en vanaf dat moment zeven juli de mooiste dag van haar leven werd.
Pappa.
