Mon carnet de Tour (3) (Tourdagboekje)

En we zijn ondertussen weer twee tourdagen verder sinds mijn laatste tourdagboekje, en er is alweer heel wat gebeurd. In de mooiste discipline van de Tour, de ploegentijdrit, zagen we de Gele Trui onderuit gaan. "Ik weet niet wat er gebeurde, we reden om te winnen en plots viel ik" aldus de ongelukkige David Zabriskie, rijden tot het je zwart voor de ogen wordt noemen ze dat. Het gemiddelde van de Discovery Channel ploeg gezien? 57,324 km/h over een afstand van 67 km! Waanzinnig, noemen ze dat. Het legendarische record van de Gewiss-Ballan ploeg uit 1995 werd in de vernietiging gereden. In de eerste rit sneuvelde trouwens ook al het andere legendarische tijdritrecord, dat van Greg Lemond.

Ik stel er mij toch serieuze vragen bij, Lemond gaf later toe tijdens zijn carrière gedopeerd te zijn, en de verhalen over de Gewiss ploeg zijn al even legendarisch. We spreken hier over de ploeg waar (toevallig?) Bjarne Riis doorbrak (een jaar later zou hij de Tour winnen) , en van onder andere de Russen Berzin, en Ugrumov. Van die laatste twee is algemeen bekend dat ze toen rondreden met bloed dikker dan de confituur die mijn grootmoeder zaliger maakte. De Gewiss ploeg was het summum van georganiseerd dopinggebruik per ploeg, waar men elke medische limiet ronduit overschreed. Epo was nog onvindbaar, en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Riis was mr 60 % (hematocriet waarde die de dikte van het bloed aangeeft), van Berzin en Ugrumov doen verhalen de ronde dat ze nog véél verder boven de "gezonde" grens van 50 gingen. En nu is het record van die ploeg van de tabellen gereden. Je vraagt je toch af wat voor nieuwe medische revolutie er dan opeens in het peloton opgedoken is. Ze kunnen er bij Discovery misschien nog eens een tv-reportage over draaien …

Ondertussen blijkt ook God hemzelve niet onklopbaar, tenminste de plaatsvervanger van God in de Tour als we de Belgische pers mogen geloven. Tom Boonen werd vandaag in de spurt met een half wieltje geklopt door Robbie McEwen, die daarmee zijn gram haalt op zijn deklassering door de jury twee dagen geleden. We genieten van Robbie die als had hij dertig orgasmen bij het overschrijden van de finish zich op de borst klopt.

En ondertussen bekeken we ook eens Lance Armstrong, hij deelt de ene klap na de andere uit aan de concurrentie, maar de grote Laurent Jalabert zag een "sprenkeltje hoop", hij claimt in de Franse pers dat Armstrong gisteren en vandaag grimassen trok en dus in het "rood" ging. Wellicht het vastgrijpen van de laatste strohalm, maar we zien straks wel of de voormalige kampioen het bij het juiste eind had. Na nog twee massaspurten (of komt morgen eindelijk de Walkowiaanse vlucht met Franse kampioen Fédrigo eraan?) volgen de eerste bergen. Zaterdag ligt er al een colletje van tweede categorie op minder dan twintig km voor de finish. Zondag volgt een reeks Vogezencols in de rit. Wellicht het gedroomde terrein voor de Vinokourovs of McGees in het peloton.

Zaterdag ben ik er trouwens terug met het volgende dagboekje, maar ik wil u even nog een mooi facet van de Tour de France meegeven. Terwijl vandaag voor de organisatie van de Olympische Spelen wereldsteden als Parijs, Londen of Madrid streden toonde de Tour dat ook "small" beautiful kan zijn. De rit vandaag begon namelijk in Chambord, een Frans dorpje met 204 inwoners. Journalisten zagen gisteravond nog de burgemeester, de politiechef, de brandweercommandant, en het voltallige stadspersoneel de wegen vegen. Grootse prestatie als je weet dat de eerste drie een en dezelfde persoon zijn, en de rest zijn vrouw … Of om een Belgische renner vandaag te quoten: "Waar we hier zitten vandaag? In't hol van Pluto zeker?" Dat zo'n dorpje een Tourstart kan binnenhalen is toch geweldig?