Is tijd relatief?

Waarschijnlijk is dit niet de meest gebruikelijke column die je hier te lezen krijgt, maar laatst toen ik een andere column op Fok! las, door Anton geschreven over dromen, kwam ik het woordje déjà vu weer tegen. Anton refereerde hieraan met betrekking tot de theorieën die hierover bestaan in combinatie met dromen. Zelf deed mij dit denken aan een theorie die ik jaren geleden bedacht heb over de relativiteit van tijd. Ben je van een beetje intelligentieniveau en houd je van filosoferen? Laat me je mening dan weten en reageer op dit stukje.

Al honderden jaren dromen mensen over tijdreizen. Het tijdreizen naar de toekomst doen we al. Seconde per seconde... maar kunnen we ook verder reizen... of terug naar het verleden? Vragen die de mens al jaren bezighouden. Tientallen theorieën zijn hier al over geschreven door de meest gerespecteerde intelligente wetenschappers. Maar ik heb mijn eigen theorie.

Van de drie ruimtelijke dimensies (hoogte, breedte, diepte) weten we alles nu wel zo’n beetje. Die zijn tastbaar, maar de vierde dimensie - tijd - blijft ons intrigeren. Zou het namelijk niet zo kunnen zijn dat tijd niet een eenmalig verstrijkende gebeurtenis is? Stel je het begrip tijd eens voor als een denkbeeldige lijn. Het heden leggen we even vast op deze lijn met een punt H. Al honderden jaren gaan we er vanuit dat wij ons op deze lijn voortbewegen, de toekomst in, met een vaste snelheid. Seconde voor seconde. Maar is dat ook zo?

Vroeger dacht men dat de zon om de aarde draaide. Toen Huygens ontdekte dat de aarde om de zon draaide, kwamen we erachter dat wij daar niets van voelden. Net zo min dat je voelt dat de aarde ronddraait om haar as. Dat kan met tijd ook zo zijn. Punt H beweegt niet met constante snelheid over de tijdslijn maar met variabele snelheid. Zonder dat we dat voelen. Daarnaast is deze lijn geen lijn, maar een golfbeweging.

We hebben nu dus een golvende lijn, met een varabele snelheid. Nou heb ik het idee dat de tijd niet uit één lijn bestaat, maar dat er meerder tijdslijnen zijn in een nog door ons niet ontdekte dimensie. Meerdere golvende tijdslijnen. In deze dimensie zou het dus zo kunnen zijn dat wanneer deze tijdslijnen met elkaar in contact komen, beelden uit de toekomst ons onderbewuste binnen kunnen komen. Deze beelden herkennen we dan weer zodra we zelf op de tijdslijn zijn gevorderd tot het punt uit de toekomst waarvan we die beelden ontvangen hebben. Ofwel, een déjà vu.

Voor de sceptici. Wetenschappers hebben al bewezen dat er meerdere dimensies zijn die wij nog niet ontdekt hebben. Met mijn theorie zie ik ook een verklaring voor geestverschijningen en andere onverklaarbare beeltenissen. Zo zou het kunnen zijn dat het zien van een geestverschijning (al dan niet opzettelijk opgeroepen door een geest, maar dat laat ik in het midden) gewoon een aanvaring van tijdslijnen in een andere dimensie kunnen zijn, waardoor men beelden uit het verleden of de toekomst te zien krijgt.

Zet die theorie voort en dan zou ook tijdreizen mogelijk moeten kunnen worden. Het is hetzelfde als van de ene tijdslijn naar de andere gaan. Of tijdreizen mogelijk is op de manier zoals Willy Vandersteen het zich voorstelde of volgens vele andere cineasten en stripschrijvers betwijfel ik. Maar in mijn ogen is dit wel mogelijk... in theorie natuurlijk.

Tijd is dus wel degelijk relatief.