Hang-oud!

Ze hebben geen werk, ze hangen doelloos rond en vaak maken ze ook nog insinuerende opmerkingen naar het winkelend publiek. Intimiderend worden ze nog net niet genoemd, maar er zijn al wel winkeliers die hebben geklaagd over hun gedrag; over het feit dat ze de klanten in de gaten houden en op den duur precies weten hoe vaak iemand al in een bepaalde winkel is geweest. "Alweer pizza?", roepen ze dan, of "Ben je hier nou alweer?"

Ik heb het natuurlijk over de hangouderen; zestigers, zeventigers en tachtigers die het verdommen thuis achter de geraniums te vereenzamen en elkaar op zoeken in de centra van onze steden en dorpen. Ze nemen massaal bezit van de vaak schaarse bankjes, parkeren overal hun rollators en invalidewagens en tot overmaat van ramp pikken ze ook nog eens stukken karton uit de winkels om de stramme benen tegen kou van de stalen bankjes te beschermen. Om dus nog maar niet te spreken van hun bemoeizucht als het gaat om het koopgedrag van het winkelend en consumerend publiek.

In Oude Pekela hebben ze nu echter eindelijk iets gevonden om de terreur het hoofd te bieden: een samenscholingsverbod. De gemeente doet voorkomen alsof het verbod ingesteld is om de hangjóngeren dwars te zitten; dat het verbod ook de hangóuderen raakt is hooguit een vervelend bijverschijnsel, je kunt immers bepaalde groepen niet van een verbod uitsluiten louter op basis van een leeftijdscriterium. Waren wij in Nederland niet fel gekant tegen leeftijdsdiscriminatie? Dus mogen nu ook de ouderen van Oude Pekela niet meer bij elkaar komen om in het voorjaarszonnetje wat te babbelen over vissen, voetbal en het weer, of waar mensen van die leeftijd dan ook over praten. Vervelend, maar het is niet anders.

Natuurlijk voelt de gemeente wel op haar klompen aan dat ze hier eerder een probleem creëert dan oplost. Die babbelende ouderen houden elkaar namelijk lekker bezig. En ieder moment dat die ouderen zichzelf en elkaar bezig houden, drukken ze niet op het bezwaard gemoed van hun kinderen die over het algemeen zo druk zijn met carrière en kroost dat ze blij zijn als pa en ma spreekwoordelijk even van de straat zijn. Bovendien, zoveel pleziertjes hebben die ouwelui niet meer, van het schamele AOW'tje komen ze ook niet ver en op televisie is er nooit wat leuks nu Mies Bouwman definitief van het scherm is verdwenen.

De geniale vondst om uit dit duivels dilemma te komen kwam van het Nationaal Fonds Ouderenhulp: de hangplek! Nog voor de zomer moeten er in Oude Pekela twee gezellige hangplekken worden gerealiseerd, waar de gemarginaliseerde bejaarde zijn soortgenoten op kan zoeken en lustig kan kwebbelen over vogels, vroeger en het weer, of waar mensen van die leeftijd dan ook over praten. Genialer nog dan de vondst is de naam die ze de hangplek mee hebben gegeven; de 'hang-oud'. Door middel van een prijsvraag worden mensen opgeroepen suggesties te doen voor de inrichting van de hangplek. Het Fonds laat wel alvast weten dat de hangplekken in het centrum gesitueerd worden, dat er gezellige banken moeten staan en dat er een (aangepast) toilet moet komen aangezien ouderen vaak en veel moeten.

Fantastisch. Nieuwsgierig ben ik echter wel naar de mate waarin de hang-oud's op een gegeven moment bezocht zullen worden. Samenscholen mocht immers niet in Oude Pekela? Mij lijkt er geen juridische reden te zijn om zo'n hangplek van dit verbod te verschonen. Als ik zo'n oudere was zou ik er maar verre van blijven, voor je het weet word je door een overenthousiast groepje Oud Pekelaanse agenten uit elkaar geknuppeld. Dan toch maar weer achter de geraniums...