Weegschaal voor straffen

Column door Mainport

In Nederland heeft men al heel lang niet meer van de doodstraf gehoord. Een andere straf die als gepaste vervanger kan worden gebruikt, is er ook niet. Het land kent levenslang, maar past die straf nagenoeg bijna nooit toe. In andere landen als Azië en Iran wordt de doodstraf zelfs op kinderen uitgevoerd. Nederland was altijd al een lichtgewicht geweest, maar kan ons polderland zich tegenwoordig wel kwalificeren?

Nederland staat niet bekend om het strenge strafbeleid dat er is ingesteld. Vaak krijgt het Nederlandse rechtssysteem veel kritiek op de korte gevangenisstraffen die worden uitgedeeld. Men vindt dat we criminelen te aardig behandelen, eerder vrijgelaten wegens goed gedrag wordt te vaak toegewezen. Kortom, Nederland is aan het verloederen. Het is de hemel op aarde voor het criminele circuit.

Een blik werpen op het Nederlandse drugsbeleid zal menig buitenlander doen schokken. Het is legaal om kleine hoeveelheden softdrugs bij je te dragen in Nederland. In Amerika is zoiets ondenkbaar. In verscheidene plaatsen in Nederland kunnen verslaafden in 'afkickcentra' toch aan hun dosis komen. De opgegeven reden hiervoor is dat als ze al drugs gebruiken, het tenminste schoon en veilig is. Het Nederlandse rechtssysteem veroordeelt drugsverkoop nauwelijks, en als het al gebeurt zijn de straffen uiterst laag. Terwijl je in sommige plekken in Amerika gevangenisstraffen van 40 jaar kunt krijgen voor drugshandel, krijgt men in Nederland een taakstraf.

Hoe heeft dit ooit kunnen gebeuren, in een land als Nederland? Vooropgesteld waren straffen in ons land nooit verbazingwekkend hoog. Vroeger was het beleid zelfs nog soepeler, toen had Nederland de vriendelijkste rechtsgang van de wereld. Nederland heeft dit inmiddels aangepakt, hoewel we relatief gezien nog steeds laag scoren in de 'wereldranglijst'. De geschiedenis van Nederland heeft voor een belangrijk deel hieraan bijgedragen. Maar wat we ook niet moeten vergeten, is dat de normen en waarden in Nederland een groot contrast vertonen met andere landen. Zelfs een land dat heel dichtbij ligt, Frankrijk, kan het niet verkroppen dat ons polderland een dergelijk soepel drugsbeleid heeft. In Nederland echter, vinden we dat soort dingen heel normaal. Evenals homo’s, adoptie, abortus en zelfs euthanasie. Kortgeleden was er in Amerika nog een rel over Terry Schiavo, een vrouw die al meer dan tien jaar in coma lag. De gehele Amerikaanse bevolking was het erover eens dat ze niet mocht sterven, hoewel Nederlanders in het algemeen daar het tegenovergestelde van dachten.

De rechtsgang in Nederland brengt dan ook niet altijd voorspoed. Zo vinden steeds meer andere landen dat de laksheid van Nederland niet getolereerd moet worden. Het drugsbeleid is veel te soepel. Meer en meer mensen raken verslaafd aan softdrugs, en die durven daar ook publiekelijk voor uit te komen. Het percentage dat alcohol nuttigt is nog nooit zo hoog geweest, ook jongeren beginnen steeds jonger met drinken. De meeste gezinnen laten hun kinderen al op twaalfjarige leeftijd alcohol drinken, iets wat in het buitenland ondenkbaar zou zijn.

Nederland zou meer controles hierop moeten uitvoeren. Het zou het drugsbeleid strenger moeten maken, zodat men niet zomaar in elke coffeeshop een zakje wiet kan halen. Ook zou de hoeveelheid wiet aangepast moeten worden, hetzelfde geldt voor de straffen. Meer straffen betekent niet gelijk gevangenisstraffen, maar alternatief werk zoals vegen zou zeer passend zijn.

Met deze goede voornemens vooropgesteld zou Nederland weer aanzien krijgen van het buitenland, zodat onze oude handelsmerken, zoals tulpen en molens, het wietblad zouden overwinnen. De leeftijd waarop jongeren beginnen te experimenteren met drugs en alcohol zou hoger komen te liggen. Misschien wordt Nederland gekwalificeerd, maar beter dan een lichtgewicht zullen we nooit worden.