KRO's Polderplayers

Vogelpest, mond- en klauwzeer, BSE. In de volksmond trouwens gewoon gekkekoeieziekte. Slechte oogsten, milieuwetgevingen. Boeren hebben het zwaar tegenwoordig. Heel zwaar. Toch is het een mooi vak. Als kleine jongen wilde je politieagent worden. Of brandweerman. Of piloot. En profvoetballer. Maar ook boer. De meesten zitten tegenwoordig echter gewoon op kantoor met uitzicht op hun overbuurman. Of in een andere grijs complexje. Een enkeling is echt boer geworden.

Nu hebben deze jonge boeren er tegenwoordig een probleem bij. Naast alle virussen en geldproblemen missen ze ook nog een geschikte vrouw. In mijn geval zou je kunnen zeggen dat juist vrouwen meestal de oorzaak zijn van alle virussen en geldproblemen, maar zover zijn de desbetreffende boeren nog niet.

Nu hebben ze daar bij de KRO iets op gevonden. Stuur je mooiste presentatrice de wei in en kijk wat er loskomt. Nou, dat hebben de boeren geweten. Op een stugge Fries en een latent homofiele Zeeuw na, kregen onze helden honderden brieven toegestuurd van vrouwen uit heel Nederland. Zo was er één boer waar ik al tijdens de eerste uitzending sympathie voor kreeg; Teus. Teus komt uit het rivierengebied bij Nijmegen en glimlachte zijn zachte ‘g’ charmant de huiskamer binnen. Hij had een zwak voor vrouwen met een brilletje, meldde hij verlegen. Dat vervolgens het hele vrouwelijke Pearle-bestand aan het schrijven raakte, had zelfs deze bescheiden jongen nooit durven hopen.

Even later verscheen Joris in beeld. Joris is een biologisch-dynamisch tuinder. Wat dat met boeren te maken heeft, bleef mij volstrekt onduidelijk. Een profvoetballer staat op jaarbasis net zo veel op gras als de gemiddelde Lakenvelder. Mag hij zich dan ook aanmelden?

Maar goed, ook Joris bleek razend populair. En ik weet waarom. Terwijl hij al knielend zichtbaar genoot van zijn werk, bracht hij met één piepklein zinnetje menig vrouwenhart op hol. “Ik wil graag een vrouw gelukkig kunnen maken”, sprak hij stellig. Op datzelfde moment haastte de overige - niet-brildragende - Nederlandse vrouwenpopulatie zich naar een kladblok om het adres te noteren.

Een paar weken later werd ook Joris bedolven onder brieven, foto’s en e-mails. Ik had medelijden met de andere jongens. De Fries die zich tevreden moest stellen met nog geen 20 brieven. Hij heeft er wel minimaal één afspraakje aan overgehouden. Missie geslaagd dus. Of de Zeeuwse homo, die op zijn minst verwacht had bij de eerste vijf te komen.

Voor de duidelijkheid, de vijf boeren met de meeste reacties gaan door naar de volgende ronde. De verliezers mogen hun reacties wél houden en zelf weten wat ze er mee doen. Ik vraag me nu alleen af of het daadwerkelijke doel bereikt is. Is een programma als dit wel bedoeld voor jongens als Teus en Joris? Sterker nog, kreten als "Ik heb een zwak voor vrouwen met een brilletje!" en "Ik wil een vrouw gelukkig kunnen maken!", komen niet uit het onschuldige vocabulaire van een schuchtere polderjongen. Dit zijn versierders eersteklas! Niks Zaterdagamateurs. Rasechte casanova’s. Players van de KRO.

Nu moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat wat mij betreft het doel sowieso bereikt is. Bedankt Yvon, ik heb míjn ideale vrouw gevonden.