No strings attached
Tegenwoordig heb ik de oncontroleerbare neiging om er iets mee te doen. Ik wil die stukjes touw aan lantaarnpalen knopen of ze doorknippen of nog beter… Er aan te trekken op een dusdanig harde manier dat door de wrijving er aan de voorkant een rookpluimpje op zal stijgen omdat het streepje schaamhaar wat er nog zat volledig is weggeschroeid.
Sinds het programma Het Blok op de televisie kwam, wat ik overigens nooit vrijwillig gekeken heb, ben ik de string gaan haten.
Je hebt bij ondergoed van vrouwen toch altijd een soort van romantisch beeld. De meeste personen die het dragen accentueren vrouwelijke vormen en bevestigen het beeld van een ware schoonheid. Iets wat een man nooit zal lukken met een lapje stof. Maar toen kwam Lieke… Als vrouwe destructie met billen als een paard het blok in galopperen met haar eindeloze verzameling aan stukjes textiel die tijdens het klussen boven haar broek uitstaken. Het continue gezever en gezeur van juffrouw simpelmans over van alles en nog wat zorgden er voor dat ik tegenwoordig mensen met zulks boven hun broek veracht…
De vorm van een vrouw mag je nimmer aanvallen – geloof ik – aangezien er een keiharde straf op staat. Huilbuien, geen sex, de vaat die een week lang blijft staan of gesprekken over het feit dat ik haar niet begrijp. Respect is ook hier weer een terugkerend fenomeen qua woord als het gaat om het vrouwelijke zandloper figuur en diens uitschieters. Door het continu te versterken met push up BH’s, minirokjes, Slim ‘n lifts en strings die boven broeken uitkomen, zal de lat steeds hoger gelegd worden. En terwijl de huidige generatie waar ik ook onder val steeds bloter wordt qua kleding blijft men wel vasthouden dat meisjes en vrouwen nog steeds gerespecteerd willen worden en niet gezien willen worden als oppervlakkige figuren die doorgaans een vlijtig gesprek kunnen hebben met een amoebe “omdat hij mij zo goed begrijpt…”.
De meeste mannen respecteren die vrouwen juist door goedkeurend alles maar te accepteren wat een vrouw draagt. Want volgens hen is de redenering: Hoe bloter hoe beter, mijn klokkenspel door haar reetveter. De meeste mannen willen niet fantaseren over hoe een lichaam er uit ziet.
Vergeet woorden als “ordinair”, “goedkoop” of anderzijds bestempelingen voor de string boven de broek. Vrouwen willen nu eenmaal mooi gevonden worden ten koste van hun eigen integriteit. De dolle Mina’s en vrouwenemancipatie hadden van mij nooit gehoeven als ik geweten had dat mensen zoals Lieke opeens voorovergebogen stonden op tv en je haar string tot aan haar schouderbladen kon aanschouwen… Geef mij maar gewone jeans zonder een string die zich meteen weer opdringt. Dan kan ik ook weer gaan raden of er een Wibra onderbroek, formaat dekkleed, onder schuilt.
Tegenwoordig is de lol er wel behoorlijk vanaf...
