I surfed the Tsunami 2004
Onbeschoft? Ach kom nou toch. We roken toch allemaal al lang niet meer? Een langzame individuele zelfveroorzaakte dood is zo 1980. De 21-ste eeuw is er duidelijk één van de massale zinloze dood. We moeten met zijn allen sterven aan rampen die zichzelf steeds opnieuw overtreffen. Waren we rustig aan begonnen met een stuk of vierduizend verbrande zieltjes of een stuk of tienduizend uitgemergelde lichaampjes, nu kunnen we ons al buigen over 120.000 opgezwollen onherkenbare lichamen. Tel daar de spaarzame afrekeningen bij die miljoenen in vertwijfeling achterlaten en je hebt eindelijk een beetje reden om te geloven in de Apocalyps. Dus ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik geloof het wel. Is het niet 2005, dan is het wel 2006 dus het motto luidt; ‘leven zolang je leven kan’.
2005 wordt een topjaar, geloof me. We staan aan het begin van het einde. Eindelijk wordt bewezen dat de geschiedenis zich wel degelijk herhaalt, en dat decadentie het wereldrijk altijd achterhaalt. Een samenleving waar men zich moet identificeren als je op straat staat, loopt al zover achter de feiten aan dat je er echt beter mee kan ophouden. We hebben ongeveer zestig jaar gehad om ongebreideld kapitalisme om te toveren in een wereld die voor iedereen beter was, maar net als alle andere utopia's hebben ze weer jammerlijk gefaald. De revolutie is al begonnen, dus laten we niet moeilijk doen en deze sputterende aardbol even uit zijn lijden verlossen. Dan kunnen we straks weer met frisse moed opnieuw beginnen. Met een echte schone lei en een blanco pagina vol met voornemens die er wel toe doen. En misschien, heel misschien, kunnen we dan volgend jaar ons glas heffen op jaar 1 AVG. AVG is uiteraard After Van Gogh die, zoals later zal blijken, als eerste door had dat het vrije woord ons nog sneller uit ons lijden kan verlossen.
De kans dat je dit jaar gaat sterven is verdomd groot. De afgelopen vijf jaar bekeken zijn er nog nooit zoveel mogelijkheden geweest om buiten je eigen toedoen het tijdelijke met het eeuwige te verruilen. Niet dat het een slechte optie is want 2005 wordt het jaar van lachen wat er nog te lachen valt, alvorens de collectieve tranen van de wereld ons verdrinken. Maar wie maakt het eigenlijk nog uit? Opgeblazen, uitgeput, doodgebeukt, massageslacht, hongergesnood, gebeefd, geklimaatveranderd, gedoemd en beoorloogt. Het overleven van dit alles is een prestatie op zich en een voornemen wat niemand je kwalijk zal nemen. Ik ben in ieder geval alvast begonnen met het tellen van mijn zegeningen.
‘I surfed the Tsunami 2004’
