Het internetschavot

Vroeger waren er mensen, die joelden als iemand aan de schandpaal genageld werd. Het hele dorp liep uit, en kinderen kregen een rot tomaatje en een ei om hun hand- oogcoördinatie te verbeteren. Veelal wist men nauwelijks waarom iemand daar hing, of wie het was, maar lachen was het wel. Tegenwoordig hoef je niet meer te gooien, een druk op de knop doet meestal wel genoeg. Pizza voor meneer de boosdoener? Hier nog een mailbommetje en was u al aangemeld voor elk gratis tijdschrift? Oude tijden herleven, internet op zijn best.

De DDoSsertjes zijn veel in opspraak geweest, en toonden nog eens duidelijk hoe ver de macht op het internet kan reiken. Maar dit is alweer oud nieuws. Spijtig om te zien is dat er bijna elke maand wel weer een nieuwe rel is die de media bereikt, en elke dag zijn er talloze respectloze weblogs waar iemands persoonlijke gegevens (of foto’s) op de digitale snelweg verschijnen. Verdiend of onverdiend, dat is in dezen niet de vraag.

Internet is de nieuwste manier van eigen rechter spelen. Controle is er nagenoeg niet en degene met de meeste internetverslaafden aan zijn kant wint. Niet zelden wordt er gebruik gemaakt van totaal illegale informatievergaring, maar dat mag op het internet. Daar geldt immers dat je vogelvrij bent, totdat je het tegendeel hebt bewezen. En dat kun je meestal toch niet meer, want als je eenmaal aan de schandpaal hangt, kun je niet meer roepen dat je niets gedaan hebt. Je hangt er toch?

De openbare aanklagers zijn meestal de grotere weblogs. Tezamen met een leger Farizeeërs roepen zij ‘Barabas vrij’, en hitsen het publiek op om hetzelfde te doen. Dat vindt het allang best, zolang zij het onderwerp maar niet zijn. Toegeven, soms hebben ze gelijk. Als je maar genoeg mensen te kakken zet, zal er vast wel iemand zijn die het echt verdiend heeft. Maar ook hier geldt dat grijze justitiële schavotgebied, waarvan men nooit precies weet waar men tomaten naar gooit, en dan heb ik het nog niet eens over de talloze onschuldigen, want digibeet zijn is op internet de grootste misdaad die je kunt begaan. En de enige straf is digitale terechtstelling. Nog een Verhuisservice doos, meneer?

Het internet is het nieuwe schavot, waar het volk tezamen komt om totaal onbekende en vaak onschuldige mensen het leven zuur te maken. Eindelijk weer een manier om ons gram te halen. Want tegenwoordig is het raar gesteld met Nederland. De politie doet er alles aan om jou het leven zuur te maken, terwijl er allerlei misvattingen, die jij zo duidelijk en scherp ziet, onbestraft worden gelaten. Maar houd moed! daar komen onze koene weblogridders, die edele jonkvrouwen in nood maar wat graag helpen. Dat de jonkvrouw waarschijnlijk een dag eerder nog is uitgelachen om haar open dir, maakt hen helemaal niets uit. Gisteren bestaat namelijk niet op internet.

Goed fatsoen is er niet meer bij tegenwoordig. Het internet is een vrijstaat met zijn eigen regels en die regels zijn heel simpel. Wie niet beschikt over genoeg vriendjes, is het bokje. De wetten van het daglicht bereiken de donkere kelders niet waar veel te kleine jongetjes het machtige gevoel krijgen dat zij het verschil hebben gemaakt. Dezelfde jongetjes die hoogstwaarschijnlijk stilletjes weg schuifelen als iemand op de normale weg in elkaar wordt geslagen. Informatievergaring is meestal volledig illegaal, moet je maar niet zo stom zijn om je deur op een kier te zetten, aldus dezelfde kleine jongetjes die om het hardst roepen dat stichting Brein niet op hun harde MP3 schijf mogen komen, want dat is niet volgens de wet.

Weblogland is één grote tegenstelling. Diegene die het hardst met tomaten gooien naar de ‘foute’ mensen in onze samenleving, hebben over het algemeen al meer overtredingen gepleegd dan de dader zelf. Maar daar maakt niemand zich druk over. Want die regels gelden niet op het internet.