Iedereen houdt van Dirkie
Zo iemand is Dirk Kuijt, vanaf nu “Dirkie” genaamd. Dirkie is niet de beste voetballer die er bestaat. Het zou niet terecht zijn om te zeggen dat Dirkie er niets van kan, maar een wondervoetballer is hij zeker niet. Dirkie kan alles behoorlijk, maar is oneerbiedig gezegd vooral een werker. Met werkers is helemaal niets mis. Zij komen echter nooit met gejuich binnen. Altijd moeten ze de gereserveerde houding van hun nieuwe omgeving doen verdwijnen. Want bij FC Utrecht hebben de fans echt moeten wennen aan Dirkie. Hij klampte echter toch aan op het niveau van Utrecht en oversteeg dat later zelfs. Feyenoord haalde hem binnen, maar Dirkie kwam toch enigszins in de schaduw van de Serviër Danko Lazovic. Een seizoen later is Dirkie de onbetwiste aanvalsleider van de Rotterdammers, die vorig seizoen als aangever en afmaker bij meer dan dertig Rotterdamse goals betrokken was. Nog steeds zijn er wel fans te vinden die toch liever Lazovic in de basis zouden zien. Dit terwijl Dirkie inmiddels vrolijk doorzwoegt over het spitsenkerkhof van de Kuip, waar Lazovic nog moet oppassen om zijn naam straks niet terug te vinden tussen die van de Farringtons, de Griga’s en de Somalia’s.
Inmiddels is Dirkie ook international geworden. Van Basten bedeelde hem een plaats op de flank toe, waar vandaan Dirkie mag rommelen. Ik heb altijd gedacht dat hij te licht zou zijn voor Oranje en zeker als diepe spits acht ik nog steeds velen beter geschikt, maar Dirkie heeft toch aangetoond iets toe te kunnen voegen aan onze nationale trots.
Dirkie heeft een tomeloze inzet. Net zo makkelijk is hij betrokken bij aanval, als dat hij de defensie assisteert als de nood aan de man is. Dirkie is de man die eerst de bal van de eigen doellijn kopt, om een halve minuut later zelf een doelpoging te ondernemen. Willem van Hanegem zei onlangs nog, geheel terecht, dat het bij voetballers met meer kwaliteiten altijd lijkt of ze minder doen. Maar toch, stel dat Patrick Kluivert met al zijn kwaliteiten nu eens de helft van de inzet van Dirkie zou tonen op het veld? Dan was hij lang niet zo omstreden als nu.
Ook de presentatie van Dirkie is een belangrijke reden voor zijn huidige populariteit. Dirkie draagt geen petje, geen zonnebril, geen walkman. Dirkie praat met de pers en wekt nog de indruk het leuk te vinden ook. Dirkie reikt geen MTV-Awards uit, slaat zijn vriendin niet en heeft geen relatie met een tweederangs presentatrice waarvan het getal in haar cupmaat groter is dan dat van haar IQ. Dirkie is nuchter. Profvoetballers verdienen een berg geld, maar aan Dirkie zie je het niet af. Hij zou net zo goed buschauffeur kunnen wezen of groenteboer.
Daar zit misschien wel de kern van het verhaal. Wij zouden allemaal Dirkie kunnen zijn. Een visserszoon uit Katwijk, die met de fiets naar het trainingskamp van Oranje komt. Een gewone jongen, waarvan je er elke dag honderden ziet op straat. Als zo’n jongen dan ook nog voetbalt met een hartverwarmende inzet en bovendien regelmatig doelpunten maakt en voorbereidt, is het logisch dat velen met hem weglopen.
Zo iemand zal ook niet snel populariteit verliezen. Dirkie is geen hype, want Dirkie speelt geen rol. Dirkie is in zijn eigen jongensboek terechtgekomen, als was hij Sjakie met zijn wondersloffen. Ik denk dat hij zich af en toe best even in de arm zal knijpen, om te controleren of hij nu eigenlijk droomt. Door gewoon te doen kun je soms toch meer bereiken dan velen voor mogelijk houden. Als je het hem zegt, zal hij het vast beamen. Om vervolgens weer keihard te gaan trainen, zodat hij weer scherp aan de wedstrijden kan beginnen. Omdat hij zo van het spelletje houdt en dat ook uitstraalt. En ik weet zeker, of u wilt of niet, dat u ook alleen maar kunt toegeven dat u een zwak voor Dirkie hebt. Ja toch?
