Verzameleigenaardigheden

Walter (Seborik)
Het eerste wat ik doe wanneer ik een cd’tje koop, is hem recht in het doosje leggen. Met recht bedoel ik dat het labeltje DISC, wat op vrijwel elke cd gedrukt staat, waterpas ligt aan de onderkant van het cd-doosje. Niet dat het me stoort wanneer het niet zo is. Het is nu eenmaal een rare gewoonte die zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld. Een robotachtig automatisme. Zo heeft vast iedereen wel zijn of haar neurotische trekjes. Nu moet ik heel eerlijk bekennen dat het nu ook weer niet zo neurotisch is, dat het te benoemen valt als een psychopathologie, want ik kan er ook goed mee leven wanneer een cd niet recht in zijn doosje ligt en zal er niet minder om slapen, wanneer de een of andere monstruositeit al mijn cd’tjes omkeert.

In de jaren dat ik nu actief bezig ben met het verzamelen van muziek, kom je veel van zulke trekjes tegen en vrijwel elke muziekliefhebber blijkt er wel een of meerdere te hebben. Wat een verbondenheid toch weer.

Het cd-doosje blijkt een bron te zijn van diverse rariteiten. U moet hier rariteiten niet te letterlijk opvatten, want hieronder versta ik slechts de markante gedragingen van mijn collega verzamelaars. Sommige mensen kunnen er niet tegen wanneer er iets met het doosje ‘mis’ is. Mis moet u hier onder de grootst mogelijke noemer zien. Krasjes op de hoes, scheurtjes in het doosje, lijmrestanten van prijsjes, noem maar op. Allemaal bronnen van ergernis. Sommige mensen gaan zo ver geregeld de doosjes te vervangen vanwege de krassen, of doen hun uiterste best op de meest onmogelijke manieren die lelijke plakkers te verwijderen.

Het ordenen van een verzameling is helemaal een apart onderwerp en de manieren zijn welhaast even divers als het aantal soorten muziek op deze aardbol. Op jaar van uitbrengen, op artiest en dat vervolgens weer op alfabetische volgorde, op genre, dan op artiest en vervolgens op jaartal. Noem het maar op. Ik kan er eerlijk gezegd geen touw aan vastknopen. Zelf ben ik wat dat betreft nogal slordig. Mijn cd’s liggen op artiest, maar verder is er weinig van een patroon in te herkennen.

Zo ook een lijst met daarin alle muziek die mensen bezitten. Ik heb ook zo’n lijst, maar voor het klassieke gedeelte ben ik veel te lui. Het is een hels karwei om dat in te voeren en daar heb ik geen trek in. Mijn lijst beperkt zich tot titels en artiesten en soms een bijzonderheid, maar ook weer niet bij alle cd’s. Vergeleken bij veel lijsten ben ik een amateur en hier en daar ontpopt zich enige jaloezie wat betreft de administratieve kundigheid van sommigen, echter doemt dan direct mijn luiheid weer op, die mij ervoor behoedt aan dat helse karwei van het goed catalogiseren te beginnen.

Het is een mooi gegeven, dat veel mensen naast een eigen smaak, ook een aparte manier van verzamelen hebben, hoewel het soms ook wel wat extreme trekjes aan kan nemen, geeft het zeker een extra dimensie aan het verzamelen.