Wesley Sonck wordt nooit Ajacied

Tegen het einde van het voetbalseizoen 2002/2003 ontstond er in Amsterdam bij Ajax een klein spitsenprobleem. Nikos Machlas werd niet goed genoeg meer geacht, Ahmed Hossam werd slachtoffer van de geldingsdrang van Ronald Koeman en zijn eigen mentaliteit en door een blessure van eerste en enige keuze Zlatan Ibrahimovic kwam zelfs voormalig taxichauffeur Jamal Akachar als spits binnen de lijnen. Het was dan ook logisch dat Ajax in de zomer van 2003 een nieuwe spits zocht en kocht: Wesley Sonck. Ruim een jaar verder kunnen we stellen dat niet Sikora, Boukhari, Soetaers, Escudé of Grygera de grootste miskoop van Koeman is geweest, maar Wesley Sonck.

Sonck kwam binnen met een overtuigende geloofsbrief. De zelfverklaard socialist uit het Belgische Ninove had in zijn laatste twee seizoenen bij RC Genk 54 competitietreffers gemaakt in 61 competitieduels. In de Nederlandse competitie kon slechts Mateja Kezman zo’n gemiddelde halen. Sterker nog, die deed het zelfs wat beter. De door Ajax-fans vaak verguisde Serviër, die immers alleen intikkertjes maakte, zou nu toch een geduchte concurrent krijgen in Sonck. De staatjes van Sonck vlogen over het internet, zijn staaltjes werden likkebaardend besproken. Sonck scoorde voor België op het WK en had ook in de Champions League een goal gemaakt. Eindelijk zou Ajax weer een spits hebben met de mogelijkheid meer dan 20 doelpunten te maken. Zlatan Ibrahimovic was immers een begenadigd voetballer en werd wel steeds doeltreffender, maar was er niet de man naar om zo’n aantal te halen.

Destijds was ik ook verheugd met de komst van Sonck, al had ik wel enige voorbehouden. Kwam Gabor Torma immers niet ook als Belgisch topscorer binnen bij Roda JC om in Nederland zelden doel te treffen? Torma had last van allerlei blessures en was dan wel van minder niveau, maar toch. De eerste tekenen waren hoopvol. Sonck liet aan de pers weten er veel zin in te hebben, Koeman leek tevreden. Kortom, alle reden tot optimisme.

In Soncks eerste echte test, op het Amsterdam Tournament 2003, bleek echter dat hij tijd nodig zou gaan hebben om te wennen aan het Ajax-systeem. Sonck, groot geworden in een 4-4-2, had moeite met het typische Ajax-spel met vleugelspitsen. Bij Genk assisteerde de sterke Moumouni Dagano hem en kon Sonck om deze Afrikaan heen zwerven. Hij had gedacht bij Ajax een dergelijke rol te krijgen, naast de net als Dagano lange Ibrahimovic. Hoe anders liep het. Sonck werd al snel in een soort hangende rol op de rechterflank geposteerd, omdat hij als spits simpelweg niet kon meekomen in het bewegingsvoetbal van de Amsterdammers.

Het werd een frustrerend seizoen voor de Belg, ondanks vier treffers in de Champions League, waarvan overigens drie tegen de zwakste opponent Club Brugge. Sonck kon terecht aanvoeren dat een positie op rechts niet zijn positie was, maar kon blijkbaar ook niet afdwingen dat Koeman 4-4-2 zou gaan spelen met de ploeg om te profiteren van de kwaliteiten die Sonck werden toegedicht. Sonck kreeg blessures en werd reserve, waarna we pas vlak voor het einde van de competitie ineens zijn naam als drievoudig doelpuntenmaker terugvonden tegen de FC Zwolle. Zo beëindigde de Belg het seizoen met het schamele aantal van negen competitietreffers in toch nog 25 optredens. De man die zou concurreren met Kezman eindigde daarmee gelijk met bijvoorbeeld Orlando Engelaar van NAC, die op het eind van de competitie zelfs als verdediger speelde.

Uiteraard wilde niemand Sonck afschrijven en wees men op het systeem. Dit seizoen gaat Sonck zijn kans pakken, zo hoor je overal. Pure onzin, Sonck gaat zijn kans nooit pakken. Sonck komt namelijk schromelijk tekort voor Ajax, zelfs al speelt Koeman de komende vijf jaar 4-4-2. De Belg begon al veel te zwaar aan de voorbereiding, wat al niet duidt op veel professionaliteit. Maar goed, we weten dankzij Dick Advocaat dat er ook veel te dikke internationals naar het EK gaan, dus daar moeten we dan maar niet te zwaar aan tillen. Sneu genoeg voor Sonck zal hij ook afgetraind nauwelijks een bijdrage kunnen leveren.

Koeman kiest er nu regelmatig voor Sonck als nummer 10 te laten opereren. In het Ajax-systeem is dit de positie kort achter de diepe spits, eigenlijk een vooruitgeschoven middenvelder die in de ruimtes moet duiken. Hiermee blijkt direct het onvermogen van Sonck om fatsoenlijk een bal vast te houden of goed te kaatsen, eigenschappen die de diepe spits van Ajax moet bezitten. Op die plaats zal Koeman hem niet meer gebruiken. Als nummer 10 is Sonck echter net zo slecht. Het is pijnlijk om te zien hoe hij hoe loopt te ploeteren en hoe hij aanvallen verknoeit. Sonck lijdt balverlies, vertraagt het spel en is zelden te betrappen op een goede pass of een actie. Het is schandalig dat prima spelers als Pienaar en Sneijder slachtoffer worden van Koemans keuze om Sonck een basisplaats te gunnen.

Ik kan me voorstellen dat veel Ajax-spelers zich verbijten bij het aanschouwen van zoveel gepruts door de Belg. Het ergste is dan nog zijn houding. Sonck sjokt, neemt nauwelijks initiatieven en begint pas te lopen als de bal enigszins in de buurt is. Als de bal naar de zin van meneer niet helemaal goed in zijn richting gespeeld wordt, kan zijn medespeler nog een scheldkanonnade naar het hoofd krijgen ook. Natuurlijk moet op Ajax-niveau elke bal goed zijn, maar enige zelfkennis en bescheidenheid zou Sonck toch sieren. Want hij is niet de man die moet schelden als Maxwell één keer een bal achter hem plaatst. Sonck moet zijn medespelers dankbaar zijn dat zij hem nog gedogen en dat hij zelfs een strafschop mag nemen om nog enigszins de schijn van doelpuntenmaker op te houden.

Dan hebben we als Ajax-fans jarenlang geroepen dat die Kezman slechts intikkers maakt en verder niks kan. Het is nog steeds deels waar dat Kezmans individuele actie niet zo sterk is en hij afhankelijk is van zijn ploeggenoten en hun aanvoer, maar toch… Hadden we nu Kezman maar gehad in plaats van deze Belgische koekenbakker, die nog niet half zo goed is. De ware intikker loopt nu bij Ajax, maar is zo passief dat hij slechts zelden op de juiste plaats staat om in te tikken. Sonck heeft een gebrekkige techniek en kan totaal niet mee bij Ajax. Het is behelpen voor de fans, die jaren mochten genieten van mensen als Pettersson, Kluivert, Arveladze en Mido. Gelukkig is Zlatan Ibrahimovic er nu nog, want hij is de enige spits die het verschil kan maken.

Koeman moet maar snel wakker worden en Sonck een plaats op de bank gunnen. Liever nog verkoopt hij hem meteen. Ik zal er geen traan om laten. Een goede voetballer leert zich ieder systeem snel aan en loopt na ruim een jaar niet nog steeds verdwaasd rond, als een kind dat voor het eerst in de Efteling komt. Wesley Sonck wordt nooit een Ajacied.