Niet achter het behang plakken maar erop!
Waar ik onlangs rigoureus afstand van heb gedaan. Een oogst van dertig jaar aan muziekplaten. Maar 80% bezit ik inmiddels óók op digitale geluidsdragers. Dus hoppa met die piepende, krakende, tikkende, ruisende en vooral ruimtevretende frisbees van zwart vinyl.
Ze gingen overigens in hun ondergoed de deur uit. In de blanco papieren binnenhoes. Want mijn columnistenwerkplaats kon wel een nieuw behangetje gebruiken…
Het uitzicht vanaf mijn bureau is nu zo fraai dat ik nog nauwelijks aan een fatsoenlijke column toekom!
Ja, die legendarische buitenhoezen van LP’s. 30 bij 30. Vergeleken met de 12x12 cm van een CD inlegvelletje (dat ik wel eens verwar met een kraslot bij-aankoop-van) is dat reuzzachtig. Het verhoudt zich als een postzegel met een poster, zeg maar.
Prachtig, die elpee hoezen. Er is nondeju wat aan Kunst gemaakt, door de art-bureautjes die effegauw nog een platenhoes in elkaar moesten flansen voor de nieuwste Pink Floyd of James Last.
Hipgnosis is zo’n beetje de beroemdste geworden, al is niet iedereen van hun ‘Art’ gecharmeerd, maar origineel en spraakmakend was het wel. Ik stelde me Hipgnosis altijd voor als een megastudio met tientallen werknemers, terwijl die honderden hoezen voor o.a. Pink Floyd en 10CC en Genesis en Alan Parson en noem maar op waarschijnlijk ergens op een snikheet zoldertje en door drie man en de werkster in elkaar werden gedraaid.
En al die oude hoezen heb ik dus nog. De een nog mooier dan de andere. Supertramps ‘Breakfast in America’. Cher, in dat spectaculaire Viking niemendalletje, uit de tijd toen ze nog natuurlijk lelijk was. ‘Odessa’ van de Beegees, bestrooid met rood poeder om fluweel te imiteren en een complete ramp omdat het er alweer afgepoederd was voordat de plaat in de winkels lag. De prachtige nep-barok schilderijen van Rondo Veneziano. 'Bandstand' van Family; letterlijk in de vorm van een 1950 tv model donker eiken compleet met transparant schermpje en zwart/wit beeld. De gestyleerde kop van Grace Jones; de uitvindster van de messcherpe flattop en de torenhoge jukbeenderen. Kate Bush’s sprookjesachtige ‘Never For Ever’. De hele Roxy Music harem in nog nèt niet liederlijke poses. De vele LPs met artwork van o.a. Roger Dean en Andy Warhol. Warhol! ‘Sticky Fingers’ met een echte broekrits van Mick Jagger erin! Wat zal Marianne Faithful of Bianca Jagger of whoever in die tijd zijn wasjes deed & sokken stopte dáár een werk aan gehad hebben! Met die ritsen innaaien, bedoel ik. En dan heb ik het niet eens over de vele zeldzame soundtracks die ik bezit met stills en movieposter illustraties waar je kippevel van krijgt.
Mijn dierbaarste bezit is echter Mike Batts volslagen vergeten 'Waves' LP, waarop een Rie Kramer-achtig jongetje in de tot scheepje omgevormde halve maan een oceaan van sterren bevaart. Zoiets vouw je niet om een grammofoonplaat; dat hang je in het Rijksmuseum. Nog niet op CD heruitgebracht en voor mij hoeft het ook niet, want op krimpformaat komt deze wonderschone illustratie helemaal niet tot zijn recht.
Zucht.
Al die hoezen zijn inmiddels bruin geworden langs de randen, de hoeken zijn geknakt, van sommigen laat het laagje hoogglanzend cellofaan los, op anderen zit nog altijd zo’n prijsstickertje Fl.19,95 Radio Modern, Termeulen, haha, toen niet te verwijderen en nog stééds niet.
We weten allemaal de voordelen van de compact disk als geluidsdrager.
Maar wat ik het vervelendst vind is dat ik potdorie het alziend oog nodig heb om de INFORMATIE op CDs en in de z.g. booklets te lezen. De namen van medewerkers, de songteksten, de tracktitels. Welke personen de artiest allemaal bedankt. Zijn, haar of hun discografie overzicht. Allemaal in nanoschrift. Zucht, zucht.
Postzegels plak je niet op een muur. Posters wel. En van al die platenhoezen heb ik dus maar een collage gemaakt. Eén hoekje heb ik vrijgehouden; voor het lintje Ridder in de Orde van OranjeNassau dat ik ongetwijfeld ga krijgen, wegens mijn inzet voor het Behouden van Vergeten Kunst.
Mij hoor je nooit zeggen dat Vroeger Alles Beter Was, hoor. Zelfs niet “Vroeger Was Heus Niet Alles Beter Maar Zeer Beslist Mooier”. Maar mag ik een uitzondering maken voor 331/3rpm LongPlay Records? Vroeger waren de jasjes van de popartiesten beslist mooier.
©2004doubleu
