De Kofferbakmarkt, elke zondag weer dezelfde rotzooi
Ik ga vaak naar de kofferbakmarkt in Petten en de ondernemers staan daar al om 12 uur 's nachts aan de poort te wachten tot ze naar binnen mogen. Echt, voor de beste stek moet je al vroeg uit de veren, of beter, er helemaal niet in. Ik vind het fascinerend, rondstruinen in andermans rotzooi. Want 90 procent is rotzooi. Echt, je vraag je af waar mensen de zooi vandaan halen. Ja, van zolder waarschijnlijk, maar waarom bewaren mensen sinds de jaren zestig oude troep. Je struikelt letterlijk over de bananendozen met oude bruin/oranje potjes, muffige boeken, schilderijen van huilende zigeunerjochies en asbakken, ooit gekleid door een kind in groep drie.
Die zooi loop ik overigens zo voorbij. Ik mag wel zeggen dat ik een geoefend oog heb voor rommelmarktspullen. Het voordeel als je zo vroeg een kofferbak- of rommelmarkt bezoekt is dat je in sneltreinvaart de kleedjes en kraampjes voorbij kunt stevenen. Het enige dat je moet doen is je focussen op dat wat je zoekt. In het verleden was dat stripboeken. Ik wist een keer een stuk of 100 comics van iemand te kopen voor toen nog 5 gulden. Bij Lambiek in Amsterdam kreeg ik er 100 gulden voor. Een paar jaar terug zocht ik leesboeken en kwam ik met Ludlum, Nicci French en Stephen King thuis. Schade voor 10 boeken: 8 euro.
Dit jaar zoek ik vooral de leuke t-shirts en goedkope DVD's. En elke keer laat ik me weer meeslepen. Ik zie overal leuke kleding en koop het. Een Diesel-shirt, een Twin-Life-polo en een Ralph Lauren-blouse. Maar thuis gekomen blijk ik het vaak niet allemaal te passen. Ja, ik had het daar kunnen passen, maar als er vijfhonderd man om je heenstaan ga je niet zo snel in je blote bast staan. Ik niet althans.
Het mag duidelijk zijn, het fenomeen rommelmarkt heeft op mij een betoverende uitwerking. Ik heb er over nagedacht, want er moet een reden voor zijn. Is het dat ik graag gluur in andermans leven? Want je krijgt toch een beetje inzicht in iemands huishouden. De ene familie leest de Viva (ze bieden twee jaargangen gebonden aan) de andere is Dinsneyfan want de complete VHS-verzameling wordt aangeboden (Lang leve de DVD) en in weer een andere familie moet de vader des huizes van moeder de vrouw zijn Playboy verzameling van de hand doen.
Grappig ook om te zien welke rages uit zijn. Pokemon, je struikelt over de poppen en plaatjes. K3, de CD's worden massaal van de hand gedaan. En wie zitten er op een Kofferbakmarkt? Mensen die niets beters te doen hebben en elke week weer met dezelfde troep naar een Kofferbakmarkt afreizen. Of het nu 30 graden is, of dat het nu regent, ze zitten er, samen met hun kinderen. Al die duizenden bezoekers kopen spullen bij hen, en van dat geld kunnen ze weer spullen kopen die we een jaar later weer op de rommelmarkt tegenkomen.
En die sukkels zoals ik, die spullen kopen waar we niets aan hebben? Die geven we weer aan onze buurjongens, zodat zij weer spullen hebben om samen met hun ouders op een rommelmarkt te kunnen verkopen. Fascinerend eigenlijk, dat ik elk zondag weer vroeg opsta voor steeds dezelfde rotzooi. Maar weet je. Ik zou het niet anders willen. Dit weekend ga ik zeker weer!
