Talent benutten, of je tijd vertrutten?

Nolius
Ik ben nu 33 en soms kijk ik naar leeftijdsgenoten die meer hebben bereikt dan ik. Neem nu Gert Verhulst. Hij is net zo oud als ik, maar waar ik een paar euro in de min sta op mijn girorekening, heeft hij er een paar miljoen in de plus. Om kort te zijn, hij heeft met het maken van televisieprogramma's voor kinderen een gat in de markt aangeboord. Kabouter Plop, Samson en Gert, noem maar op, hij stond aan de wieg van deze programma's. Bovendien zette hij K3 in de markt en of dat nog niet genoeg is, mocht hij er zelfs één trouwen. Ik zou mijn linkerbeen geven voor de helft van zijn succes.
Een goed voorbeeld dus van iemand die goed met zijn talent omgaat. Hij doet wat hij leuk vindt, dat neem ik althans aan, en hij verdient er geld mee.

Maar het kan ook anders. Je hoeft maar zes stappen in het Centraal Station van Amsterdam, Utrecht of Rotterdam te doen en er komen leeftijdsgenoten op je af die vragen om een piekkie voor de nachtopvang. Tandeloos, smerig, verslaafd. En ook zij intrigeren me. Want ik wil graag weten met welk talent zij zijn geboren. Zouden ze in andere omstandigheden een briljant chemicus zijn? Een bankdirecteur? Voetballer in de Eredivisie?
Los van het vraagstuk of ze verplicht zijn aan 'de maatschappij' te werken om bij te dragen aan de samenleving, zijn ze ook verplicht hun talenten te benutten? Ik zou willen zeggen: ja. Je hebt je talenten immers niet voor niets. Je talent verspillen is zonde.

Maar aan de andere kant, als je het genuanceerd bekijkt. Waarom zouden wij ons bemoeien met andermans leven? Als iemand slim genoeg is om te studeren, maar liever de beest uithangt en tussendoor iets in de productie doet om geld te verdienen, wie ben ik dan om dat te veroordelen?
Bovendien, ergens talent voor hebben betekent niet automatisch dat je dit talent ook ten volle kan benutten. Misschien is er wel geen werk in die branche, misschien moet je door persoonlijke omstandigheden wel even andere dingen doen.

Als ik naar mezelf kijk: mijn talent is dat ik woorden achter elkaar kan zetten en dat het dan ook een echte zin wordt. En meerdere zinnen bij elkaar vormen doorgaans een compleet stukje dat ergens over gaat. Kortom, ik weet van mezelf dat ik schrijven kan.
Je hoeft mijn stukjes niet leuk te vinden en je mag ook roepen dat ik helemaal niet schrijven kan, maar ikzelf vind dat ik dat kan.
Alleen ik doe het niet. Of te weinig. Ik ben nu broodschrijver, maar ik weet dat ik meer kan. Waarom doe ik het dan niet? Waarom verdoe ik mijn tijd met nietsen en ben ik intussen jaloers op Gert Verhulst?

Weet je, ik heb werkelijk geen idee. Misschien is mijn talent wel gewoon tijd verdoen. Maar daar neem ik geen genoegen mee. De grootste fout die een schrijver kan maken, zo las ik laatst, is niet te schrijven.
Ik heb geen idee of ik ooit geld ga verdienen met dat wat ik kan, dat wat ik doe. Maar als ik later groot ben hoef ik mezelf in ieder geval niet te verwijten dat ik het niet heb geprobeerd. Ik hoef geen Gert Verhulst te zijn, en alle K3-meisjes zijn intussen ook al vergeven.

Maar om op mijn vraag terug te komen, ben je verplicht je talenten te benutten? Ja, ik kan volmondig ja zeggen. Je bent het verplicht aan jezelf.