De geheime mailtjes van Maxima en Mabel 4
> Aan: Maxima
> Datum: 15 december 2003
> Onderwerp: Charlie weer
Lieve Max,
Ik had het natuurlijk kunnen weten. Zelfs in het brein van zo’n stomkop als die Da Silva zit enige beweging. Ik heb hem lang kunnen ontwijken en negeren, maar gisteren had ik de man opeens aan de telefoon. Goddank belde hij me mobiel, al moet ik ernstig gaan nadenken hoe hij aan mijn nummer is gekomen. Help me maar drie keer te raden waar die schoft op uit is:
“Hallo?”
“Met die wijf van die Lange?”
“Met wie spreek ik?”
“Mabèl, is dat jij?” (oorverdovend gekraak, alsof z’n paard op zijn telefoon ging staan)
“Wie is daar?” (ik begon een angstig vermoeden te krijgen)
“Mabèl, met Charlie hier”.
“Charlie wie?” (onzinnig natuurlijk, maar ik moest gewoon tijdrekken om over de schok heen te komen)
“Charlie da Silva, jeweetwel, de lijfwacht van Die Lange” (beetje ongeduldig inmiddels)
“Waarom bel jij, waar zit je?” (Ik had opeens een visioen dat ie om de hoek zou staan, ondanks het geruis en gekraak op de lijn)
“In Chili. Zeg Mabèl, jij bent toch verloofd nu?”
“Ja.”
“Met een prins hè Mabèl?”
“Ja, hij is een prins, maar nogal een onbelangrijke” (dat ik dat ooit nog zou toegeven!)
“Het is een zoon van Beatrix, of niet?”
“Ja.”
“En ik dacht zo, jij en Klaas hebben toch een zoon Mabèl?”
“Hoezo?” (beetje typisch antwoord, had natuurlijk glashard moeten ontkennen, maar daar ben ik tegenwoordig iets voorzichtiger mee geworden).
“Heb jij jouw man wel verteld Mabèl, van die zoon?”
“We hebben het er wel eens over gehad ja.” (gokje)
“Ik denk dat hij niets weet met zekerheid Mabèl.” (houd op m’n naam te noemen klootzak)
“Wat wil je Charlie?” (tijd om terzake te komen)
“Voor Klaas moet je het hem vertellen Mabèl”.
“Klaas is dood Charlie” (ik dacht, ik zeg het maar even voor alle duidelijkheid)
“Ja Mabèl. Maar zijn zoon leeft.” (aaaagh)
“Ik weet er helemaal niets van.”
“Dat kan mijn vriend Peter zo uitvinden.” (dat is toch een dreigement, of niet?)
“Wat wil je Charlie, geld ofzo?”
“Denk aan de eer van Klaas Mabèl. Ik bel je later.”
En hij hing op. Dit lijkt toch een aanzet tot chantage, of niet soms? Wat ontzettend stom van mij dat ik niet meer wist dat juist die Da Silva op de hoogte is! Hij was zelfs mee met Klaas toen die ons op kwam zoeken in de States! Mijn god, telkens als ik eventjes ontspan omdat de ene crisis is overwonnen, dient de volgende zich aan…
Ik kan alleen maar afwachten tot hij weer belt. Als dit uitkomt, gaat het hele huwelijk natuurlijk niet door. Had ik de Noorse aanpak maar gevolgd en net als Mette-Marit openlijk mijn bastaard-kind erkend. Die was verdomme nog van een drugsdealer ook! Maar zij heeft natuurlijk wel altijd voor haar kind gezorgd, bastaard of niet. Terwijl ik al ongeveer vergeten was dat het ooit was geboren!
Ik neem twee temazepam en ga slapen. Morgen zie ik het leven misschien iets meer zitten dan nu.
M.
> Van: Maxima
> Aan: Mabel
> Datum: 16 december 2003
> Onderwerp: erg zeg
Mabel, wat ontzettend lullig voor jou, dat chantage. Hoeveel zou hij vragen? Hij zal toch snappen dat jij de geld niet bezit? Heb je nog over hem gehoord? Je zou echt willen dat iemand hem zonder merken van zijn paard kon laten verdwijnen hè? Dat kan natuurlijk niet, dat begrijp ik ook. Maar dromen moet kunnen. Mabel, denk nogmaals na over de kaarten te openen. Gooi alles op het tafel. Ik weet je kunt niet leven met chantage, in Argentina heb ik het genoeg gezien bij vrienden van mijn padre! Ik denk mede na over een oplossing!
Max.
