Enige aandacht voor Juliana
Tegen speciale nieuwsuitzendingen heb ik geen enkel bezwaar. Als amateur-journalist kan ik alleen maar zeggen dat groot nieuws een speciale uitzending verdient. Als de aanslagen van 11 september 2001 in New York en de recente aanslagen in Madrid dat krijgen en dus, terecht, met het predikaat ‘groot nieuws’ vereerd worden, dan dient het overlijden van een lid van het koninklijk huis dat predikaat ook te krijgen. Het gaat hier tenslotte om een Nederlander die in vroeger tijden dè vertegenwoordiger van het land was en hoogstwaarschijnlijk goede dingen voor ons kikkerlandje gedaan heeft. Waarschijnlijk ook enkele dingen die wat minder uitpakten, maar niets dan goeds over de doden. En zoals het bij het overlijden van een publiek persoon hoort, mag een necrologie niet ontbreken. Bovendien heeft het koningshuis voor de helft van de Nederlanders nog altijd grote betekenis, dus kom maar op met die aandacht en uitzendingen. Maar waarom moet het zóveel zijn?
Bij het overlijden van prins Claus werd de hele televisieprogrammering per direct omgegooid. Geen zondagavond voor de buis hangen, maar op vrijwel elke zender hetzelfde. Ellenlange nieuwsuitzendingen met uitgebreide biografieën die de hele avond herhaald werden. Zoals gezegd, een necrologie hoort erbij, maar na twee uur kende ik de hele levensloop van de goede man uit m’n hoofd. Hetzelfde gebeurde bij Juliana. Op acht Nederlandse zenders werd hetzelfde uitgezonden, iets wat sowieso onzinnig is aangezien je maar naar één zender tegelijk kan kijken. Laat de publieke zenders op één zender de programmering aanpassen, net zoals de HMG-groep en de rest van de organisaties op het netwerk. Dan kom je op hooguit vier zenders met actuele programma’s uit. En laat de rest hun normale series uitzenden. Vergeet daarbij vooral het overige nieuws niet. Als je NOS Teletekst moest geloven stond de wereld gisteren stil. Behalve het overlijden van Juliana scheen er niks gebeurd te zijn. En dat terwijl het om het overlijden van een 94-jarige vrouw gaat. Weliswaar een voormalige koningin, maar wel een koningin van wie iedereen wist dat ze binnen niet al te lange tijd het aardse voor het eeuwige zou inruilen.
Onder de FOK!kers was het precies hetzelfde. De 'R.I.P'-reacties zijn natuurlijk standaard, maar ik heb een reactie gelezen van een user die zowaar moest huilen bij het horen van het nieuws. Een ander die het niet instellen van een rouwdag door premier Balkenende een gebrek aan respect vond, en in navolging van diezelfde premier werd Juliana moeder van het volk genoemd. Natuurlijk mag je deze gevoelens hebben en de één is wat emotioneler dan de ander. Maar huilen omdat iemand die je niet kent is heengegaan? Balkenende napraten terwijl de helft van de FOK!kers niet (bewust) heeft meegemaakt dat Juliana koningin van Nederland was?
Echt, het mag hoor. Als jij denkt dat je zo betrokken bent bij een oude vrouw die je in je hele leven alleen een paar keer op tv of foto’s gezien hebt, mag je je laten gaan. Huil, schreeuw, stamp, onderteken condoleanceregisters, hang de vlag halfstok, zing het Wilhelmus en wees stil terwijl je ondertussen voor de 23ste keer hoort dat Juliana tijdens de Tweede Wereldoorlog in Ottawa, Canada van prinses Margriet beviel. Maar sta mij toe dat ik het allemaal met verwondering aankijk. En terugdenk aan die tijd, toen we nog allemaal tot een nuchter volkje behoorden.
Disclaimer: Ik ontken geenszins dat het overlijden van prinses Juliana een droevige zaak is voor de nabestaanden en in zekere zin wellicht voor Nederland. Ik geef enkel aan dat de aandacht die er aan besteed wordt mijns inziens overdreven is. Natuurlijk staat het eenieder vrij hieromtrent een andere mening te hebben.
