Idols - De Verrassing

Robin was niet mijn favoriet van Idols. Ik geef toe dat ik hem sympathiek vond en dat zijn uiterlijk soms een snoepje voor mijn ogen was, maar ik geniet liever met oren en ogen tegelijk. Daar waar Irma en Marlies al mijn zintuigen tot genieten dwongen, kreeg Robin het voor elkaar om mijn oren dicht te stoppen in de hoop dat het kippenvel van mijn armen verdween. Maar ondanks zijn positie in de achterste regionen van mijn favorietenlijstje, viel mijn bek open toen bekend werd dat hij naar huis moest. Robin was afgevallen. Robin was passé. Robin was finito. Irene Moors zal een nieuw Idols-favoriet moeten zoeken. Maar bovenal: Robin was in één klap niet meer een van de grote publieksfavorieten.

Hoe kon het zijn dat puberend Nederland niet meer voor Robin koos? Op straat liepen zwijmelende bakvissen over Robin te dromen en in de puberblaadjes kwamen de brieven binnen met verzoekjes voor foto’s van de Idols hunk. En toch werd dezelfde hunk gisteren naar huis gestuurd met de minste stemmen. Gaan we dit keer dan toch echt voor het muzikale talent? Als dat zo zou zijn, waarom bevinden de mompelende Eric en de schelle Alice zich dan nog in de finale? Als dat zo zou zijn, waarom zat Irma dan op de kruk? Misschien zijn de idealen op het gebied van het uiterlijk van de man wel veranderd en is de Jim-look uit? Ik denk van niet, anders was Ron al lang weggestemd en zou JK het ook niet lang moeten hebben uitgehouden. Is het dan zijn leeftijd? Vast niet, want Ron is ouder en die zit er nog in. Is het dan het karakter van Robin? Ik denk van niet, want waarom zit “the artist formely known as bitch” Alice dan nog in de finale? Robin is niet iemand die in extremen een slechte kant heeft, en daarom stond ik versteld dat hij er al zo vroeg uit moest.

Aan de andere kant is het voor hem beter dat hij Idols heeft moeten verlaten. Het begon namelijk al in zijn eerste optreden in de auditierondes. Jerney d’r rimpels verdwenen als sneeuw voor de zon toen de hunk de ruimte betrad. Haar ouderdom eiste een bril om de good looks van Robin te bewonderen en omdat ze zo van slag was, hoorde ze zijn muzikaal minder goede kwaliteiten niet. Robin kon door naar de volgende ronde. Ook hier werd hij als pretty boy neergezet en werd zijn zangkunst naar de achtergrond verdreven. Ook in de halve finale werd de nadruk hoofdzakelijk gelegd op zijn mooie voorkomen en werd zijn stemgeluid subtiel “eigen stijl” genoemd. Ik denk dat Robin zich hier gerust ongemakkelijk over moet hebben gevoeld, want Robin kwam voor het idolenschap en werd alleen geridderd als “het lekkere ding van het stel”. Een lekker ding kan gemaakt worden met behulp van styling, maar zingen is andere koek. Robin wilde zingen en furore maken als zanger, en niet als fotomodel. Bij elke pubergil uit het publiek werd zijn lach krampachtiger en bij elke “I love Robin” werd zijn blik moedelozer. De kruk kwam als een verademing, maar ook als een donderschok over hem heen. Aan de ene kant kon hij voorlopig het gegil van al die meiden achter zich laten en zich op een muzikale carrière storten, aan de andere kant kwam het einde van de springplank richting grote bekendheid en een CD-contract steeds dichterbij. Maud en Irma sprongen goed en Robin struikelde over het zere been van het publiek: hij was geen zanger maar een lekker ding en het publiek had graag anders gezien.

De finale gaat door met acht overblijvers. Wie zal zich gaan typeren als echte zanger(es) en entertainer en wie verlaat net zoals Robin de show als eenzijdig type? Ondanks dat ik Robin slecht vond, hoop ik dat hij zich de komende tijd wèl kan profileren als zanger en niet alleen als lekker ding. Want dan is zijn vertrek en daardoor de positie van Alice de bitch in de finale niet voor niks geweest.