Column: De nieuwe nomade
B: "In de toekomst van mijn nazaten."
A: "Ik doe dit ook voor mijn kinderen, maar ik ga mijn kapitaal echt niet stoppen in achter-achter-achterkleinkinderen die ik nooit zal kennen! Man, tegen die tijd kan de mensheid wel het loodje gelegd hebben!"
B: "Ja, precies."
A is het type "Na mij de Zondvloed en voor mijn part ook de Big Rip."
Je hoort de A's van deze wereld dus regelmatig klagen:
"Dat verdomde NASA verslindt miljarden! En waarvoor?!"
Maar B is het type Doordenker...
~~~
"We hebben niets te zoeken in de ruimte!" houden de A's vol. "Het is voor ons geen natuurlijke omgeving!"
Niet? Mensen horen ook niet onder water, maar veel mensen vinden duiken leuk en spannend en hebben er veel geld voor over.
"En het is toch al te laat!"
Inderdaad, we lijken sinds W.O.II eerder met onze toekomst te knoeien dan die zeker te stellen. Zelfs al zal het met de vele doemscenario's van dit moment uiteindelijk wel meevallen; ook de grootste en taaiste planeet raakt op den duur uitgewoond. En dan zijn er ook nog buitengebeuren als een ijstijd, asteroïden op ramkoers of zo'n stille sluiper als Fred Hoyle's 'black cloud'; dat alles kan er voor zorgen dat wij of ons kroost vrij abrupt niet meer aan honger of vetzucht zullen lijden en ook geen geld meer zullen kunnen verspillen of sparen. Er zitten beslist praktische kanten aan de 'onzinnigheid' om ons in het heelal verder uit te zaaien.
"Maar het KAN niet! De dichtstbijzijnde ster is altijd nog..." enz.
Nee, het kan nu nog niet. En honderdvijftig jaar geleden kon de vleugelloze mens ook niet vliegen. Nu 'vliegen' we van hot naar her en staan er nauwelijks bij stil. Onze beroepsnaam is niet voor niets Homo Meccano...
Zullen we het volgende waanidee ook maar eens de zon inschoppen? Dat op al die miljarden zonnenstelsels in de kosmos (met ELK miljarden zonnen) ons Terra de enige leefplek is, en zelfs de enige planeet? Harde bewijzen zijn er niet, maar er zit gewoon natuurkundige logica in het idee van vele, zo niet ontelbare Aardes en Marsen.
Ons probleem is altijd onze kapsones geweest, God, van wie hebben we dat toch?
Of ruimtelijke afstanden te groot zijn of niet; wanderlust zit in onze genen. Er komt natuurlijk ook een vleugje bezitsdrang bij, maar in wezen zijn we gewoon niet-aflatend nieuwsgierig.
Maar als we het voorlopig even dichter bij huis houden: ruimtemijnbouw, ruimtetoerisme; het is een kwestie van investeren. In ons zonnenstelsel liggen rijke gronden te wachten. Mars irrigeren en beplanten, kolonies bouwen in uitgeholde asteroïden, generatieschepen naar Epsilon Indi A of Sirius laten tuffen of een tijd/ruimteverkreukelaar uitvinden om de Andromeda Nevel in minder dan zero-tijd te kunnen bereiken; niet alles lijkt haalbaar en veel zal vooralsnog niet haalbaar blijken. Maar we zijn inventief genoeg en het brengen van offers heeft ons nooit afgeschrikt. Om Homo Polar te worden heeft Homo Tropicana indertijd aanpassingen moeten doen. Ook Homo Galactica zal wat tijd nodig hebben. Mars lijkt mij trouwens niet wezenlijk gevaarlijker en onleefbaarder dan de Sahara, Spitsbergen of shaky California. De kosmos vereist zorgvuldige beschermingsmaatregelen, maar de meeste gebieden op aarde leveren nudisten ook negatieve reisadviezen op.
Mogen en willen wij, 21ste-eeuwers, gigantisch investeren in de toekomst van onze nakomelingen? Als we Nee! zeggen, moeten we ons toch eens afvragen waarom we zo massaal gezinnen stichten en kinderen op de wereld zetten. Bewust denk je daarbij vaak niet veel verder dan tot aan je kleinkinderen. Ik ben er van overtuigd dat je onbewust veel verder denkt.
Maar die ettelijke miljarden blijven natuurlijk een gevoelig punt.
Tja. De ontelbare miljarden die zijn en worden gespendeerd aan oorlogen; daar hebben mensen ongetwijfeld ook altijd op gekankerd, maar heeft iemand die geldverspilling ooit tegen weten te houden? De rekeningen werden en worden altijd opzij geschoven met de opmerking 'Dit was nodig opdat onze kinderen het beter zullen krijgen'...
De talloze onfortuinlijke kinderen van nu zou je met de NASAfondsen inderdaad weer wat vlees op de botten kunnen geven. Het punt is; daarnaast kan een miljardenverslindend ruimteprogramma bekostigd worden. Want er is geld genoeg onder mensen. Het is alleen een beetje onhandig verdeeld, zeg maar.
Dus: to meccano, or not to meccano? Ik zeg; toch maar proberen. Spreiden die humanoïdehap. Zelfs al blijken we voor de halve kosmos de grootste Plaag aller tijden te zijn omdat we onze oorlogshobby's met ons meenemen. Ja, de 'grap' Star Wars geeft waarschijnlijk een accurater beeld van de toekomst dan de bedoeling was. En zo zijn we nu eenmaal; behept met een agressief overlevingsinstinct. Onze extra verdienste is daarbij dat we op wetenschappelijk gebied alsmaar slimmer worden.
Ruimteontginning per NASA, ESA, BSC, BACC, of gewoon in gezellig internationaal samenwerkingsverband. Maar in elk geval: gáán met die
prijzige Meccanodozen.
©2004doubleU
