Column: Haatzaaiers
Natuurlijk zijn er situaties te bedenken waarin het noemen van de achtergrond van de persoon in kwestie ook echt een informatieve waarde heeft. Zoals een Turkse jongen die uit bloedwraak iemand neersteekt of -schiet. Hierbij wordt het motief verduidelijkt, maar in het merendeel van de berichten kan het naar mijn mening weggelaten worden. Het zet aan tot haat! Hoe vaker je leest dat Marokkaanse jongens vernielen, bedreigen en molesteren hoe argwanender de hele Marokkaanse bevolking in Holland wordt bekeken. Terwijl ieder weldenkend mens wel beter zal weten dan iedereen over eenzelfde kam te scheren, wordt in het onderbewuste toch een kwaad beeld geschapen.
Stel je voor dat je in een café zit en er komt een groepje mannen binnen. Het zijn tien voetbalsupporters, wat duidelijk te zien is aan hun outfit. De drank is in de man dus ze zijn wat jolig, maar (nog) niet vervelend te noemen. Ik durf te wedden dat vele mensen in die kroeg ze in de gaten houden uit hun ooghoeken en de barman zal de groep zeker aankijken, met in zijn achterhoofd de angst dat het vandalen kunnen zijn. De voetbalsupport komt namelijk altijd in het nieuws met agressief gedrag. Vernielingen aangericht door een voetbalfan, dan hooligan geheten, staan niet in de krant vermeld als: "Een groep mannen richtte in de binnenstad van Den Haag vernielingen aan bij auto's en winkels." Nee, men vermeldt erbij dat het clubaanhangers zijn en welke wedstrijd zij daarvoor hadden bijgewoond. Waarom moet ook vermeld worden dat een wedstrijd zonder noemenswaardige problemen is verlopen, als er gewoon gebeurt wat normaal hoort te zijn? Dit gebeurt trouwens ook als er ergens een demonstratie wordt gehouden.
Daar alleen opvallend gedrag in het nieuws komt, scheppen al die eenzijdige verhalen bij elkaar een beeld van de voetbalsupporter. In een stadion zitten soms tussen de tien- en vijftigduizend mensen. De rellen en het vandalisme komen maar op naam van een klein percentage daarvan. Het gedrag is absoluut niet goed te praten, maar het is juist voor de goedbedoelende supporter lastig om onder dat gecreëerde imago uit te komen.
Dat we misschien wat voorzichtiger moeten zijn met het creëren van een eenzijdig imago werd heel duidelijk toen Pim Fortuyn werd gedood. Politieke tegenstanders en journalisten hadden hem, volgens velen, gedemoniseerd. Er was een beeld geschapen van een uiterst rechts persoon en dit werd de welbekende V. van der G, naar eigen zeggen, te eng. Kennelijk hadden die partijen zoveel angst opgewekt bij hem, dat hij tot zo'n daad kon komen. Maar dit beeld bestond niet alleen bij de dader, meerdere mensen in Nederland hadden hun angst voor Fortuyn uitgesproken en hoe meer dit soort verhalen de wereld in kwamen, hoe meer mensen ook gingen twijfelen. Was het beeld reëel? Achteraf heeft iedereen een genuanceerdere mening over de professor. Niet zo gek, want na zijn dood werden plotseling ook de goede kanten weer belicht. Helaas is deze rectificatie te laat gekomen.
Daaropvolgend werd de schuld ook duidelijk gelegd bij de lijsttrekkers van de partijen die hem vreesden, die hadden immers de demonisatie aangewakkerd. Maar kennelijk moeten we generaliseren in de media. "De kogel kwam van links." Niet bepaalde personen zoals Melkert, nee, alle politiek links georiënteerde mensen hadden schuld. Het is zelfs al zo geworden dat als je zo'n linkse rakker bent, dat je daar ook op aangekeken wordt.
Als we nou in dit jaar beginnen met zaken wat meer van twee, of meer kanten te bekijken dan kan 2004 in het algemeen wel net zo'n mooi jaar worden als ik de bijna 80.000 FOK!kers in het bijzonder toewens.
