Nog een keer Big Brother?
De eerste editie van Big Brother was leuk en spannend. We hadden geen idee wat we konden verwachten van dit programma en dát werkte als een katalysator op ieders nieuwsgierigheid. Het was nieuw, het was anders, het was echt. Echt? My ass. Iedereen weet toch dat de regisseur je door de volgorde van beelden je van alles kan laten denken en geloven. Iedereen, behalve de groep mensen die er ook pas na vier maanden achter kwamen dat wij (de tv kijkers) een dag achterliepen. Allicht, hoe kun je anders laten zien wat er morgen in Big Brother gebeurt? Er werd veel gezeurd maar ondanks alle kritiek zaten hele volksstammen elke dag aan de buis gekluisterd om er een half jaar later achter te komen dat er eigenlijk helemaal niets gebeurd was.
Daar trapt Nederland geen tweede keer in zou je denken. Toch wel, de haren van de deelnemers van Big Brother 1 waren nog niet uit het doucheputje of Bianca en haar vrienden van Big Brother 2 hadden de tent al ingenomen. Ik had verwacht dat de tweede editie heel anders zou worden maar uiteindelijk zaten we weer een half jaar naar niets te kijken. Ok, behalve dan toen 'die ene' er niet uitging terwijl hij er wel uit moest. Wat een rel was dat, dat was leuk maar dat had niets met het spelletje Big Brother te maken. Wat hij deed was zich niet aan de spelregels houden. Commotie veroorzaken kan iedereen maar daar raak ik niet zo van onder de indruk. Ik zie liever iemand die wat te melden heeft zoals Karin uit BB1.
Bij Big Brother The Battle had de redactie duidelijk voor een nieuw format gekozen. Een nieuw format in het spel en in de presentatie. Zo werden de eerste twee edities nog door heuse dandy's gehost, Big Brother The Battle kon het wel af met een derde rangs presentatrice wiens borsten beter in beeld kwamen dan de studiogasten. Big Brother moest meer competitie krijgen en de deelnemers minder onderling begrip zodat de emoties lekker hoog op konden lopen. Als je dan een transseksueel met het i.q. van een deurknop en kniekousen selecteert weet je zeker dat het laatste doel gehaald wordt. Bij mensen met zo'n enorme bagage zie je alleen de bagage en niet wat daar nog onder zit. Dat vind ik erg jammer maar ik geloof dat Kelly daar niet zoveel moeite had. Ze dacht alleen: "ik ben in beeld".
Ook al heb ik elk jaar gezworen om niet te kijken, waarschijnlijk zal ik ook dit jaar de freakshow niet geheel boycotten omdat ik te nieuwsgierig ben naar de achtergronden van de deelnemers. Van Big Brother bewoners zijn er niet zo gek veel dus loop je ze in het wild niet zomaar tegen het lijf. Aangezien ik toch wil weten wat er mensen omgaat die deelnemen aan dit soort programma's ben ik dus aangewezen op de televisie. Het fascineert me dat mensen zo uit hun anonimiteit willen treden voor een publiekelijke afslachting. En dan niet een afslachting door mensen met verstand van zaken maar door het Nederlandse volk. Hetzelfde Nederlandse volk dat Marco Borsato de beste Nederlandse zanger vindt, CDA stemt, een zak aardappelen meeneemt op vakantie en Hennie Huisman humor vindt hebben. Ik zou geen schijn van kans maken.
