Een dagje bieb
Het is nog vroeg en ik betreed met slaperige oogjes de bus, Hier gaat het dus al meteen fout.
Normalerwijs weet ik altijd wel de spits of de metro te bemachtigen, maar net voordat ik ook maar met mijn hand aanstalten kon maken scheert er een gozertje van een jaar of 13 langs als een ware kamikaze piloot om het laatste exemplaar weg te grissen. Geen probleem ik kan heus wel een keertje zonder mijn krantje zou je denken.
Ik neem gedwongen plaats op een staanplaats en kijk wat zuur voor me uit, hiermee eindigt dus niet de ochtendellende, de bus is tot de nok toe gevuld met scholieren en naast mij staat een tergend druk gastje keihard te blèren hoe "ONWIJS-ONGELOOFLIJK-MEGA-COOL-GAAF" de nieuwe playstation 2 wel niet is. Dit heb ik ongeveer 10 minuten uitgehouden zonder het gevoel te hebben dat ik permanent gehoorbeschadiging eraan over zou houden.
Ik slaak een diepe zucht van irritatie en beeld mijzelf in hoe plezierig het wel niet zou zijn om dat stuk jeugdcrimineel snoerhard de bus uit te schoppen.
Ik houd mezelf in en probeer een poging te doen tot zelfontspanning, denk aan grasvelden, rustig maar het komt goed. "huummmmmmmm"
Net nadat ik ongeveer mijn overstapbestemming heb bereikt voel ik me weer een beetje tot rust komen, goed, alles is weer oké en niks kan mijn dagje bieb verpesten. Ik stap uit en kijk eventjes op het perron toe hoe de mensen elkaar verdringen om de metro richting centrum te pakken.
Eventjes controleer ik nog mijn zaken om de papiertjes met boekentips nog eens langs te gaan, check, alles is op zak en ik ben mijn bibliotheekpasje voor de verandering niet vergeten.
Rustig vervolg ik mijn weg over het metroperron van Zuidplein waar een heel scala aan chagrijnig ogende mensen aan mij voorbij trekken. Het symbool van de 24 uurs economie, een massa chagrijnig kijkende mensen, geweldig.
Maar afijn, de metro altijd een fijne plek om te vertoeven, je kunt door de smerige raampjes de donkere metrotunnels niet eens onderscheiden van het traject wat boven de grond loopt en in elke wagon laat een junk met zijn valse gitaar zijn oeuvre horen met de hoop weer wat kwartjes te scoren.
Ik kan mij daadwerkelijk geen plek bedenken zo deprimerend als de metro, enerzijds de forensen die moeten beginnen met werken en anderzijds de daklozen zonder doel of richting en toch hebben ze iets gemeen, ze kijken beide even grauw en met een bepaalde staar uit de ogen. Maar goed het doel is gracieus, een heerlijk dagje tussen de boeken snuffelen in de centrale bibliotheek die bovendien ook nog eens koffie serveert!
De laatste halte richting de bieb bereikt, nog eventjes tussen een paar kribbige winkelaars door via de koopgoot en ik kan eindelijk rustig rondhangen in mijn favo plekje tussen de boeken.
Het Mekka van leesplezier, eindelijk! Ik stop eventjes om te kijken bij het grote schaakspel en zie hoe aldaar iemand op prachtige wijze schaakmat weet te bereiken. Ik ben altijd al min of meer fan geweest van de schaaksport het heeft wel iets majestueus over zich, maar ja het wordt dan ook niet voor niks het spel der koningen genoemd.
Afijn, het is tijd om een kopje koffie te halen bij de bibliotheek cafetaria. Tot nu toe ging alles nog redelijk goed, maar vanaf het moment dat ik het bekertje in handen nam ging het plotseling bergafwaarts. Ik loop wat schaapachtig met mijn bekertje tussen de paden van de kasten door en daar komt het, een paar kinderen van rond de 8 jaar rent als een pakt wolven door de bibliotheek en weet mij snoerhard te treffen, juist ja dat was mijn bakje koffie.
Mijn gezicht verandert van een schaapachtige serene rust naar een donderende rode tomaat. Op mijn pedagogisch gezien beste manier probeer ik hard en doeltreffend de etters aan te pakken "kan je dan verdomme niet uitkijken koter!" Waarop de kinderen alleen nog maar nog harder lachend hun jacht naar onrust vervolgen.
Druipend van de koffie staar ik ze nog na, goed dit klinkt wellicht raar van een jongen van nauwelijks 18 maar de woorden die mij te binnen schoten waren... "de jeugd van tegenwoordig".
Met een bruinige rare vlek op mijn shirt vervolg ik zo goed en zo kwaad als dat gaat mijn weg, ik besluit een titel op te zoeken op één van de vele computers en kom tot de conclusie dat ik op de 5e verdieping moet zijn en in kast 772.1 moet kijken onder de naam Banks. Zwijgend probeer ik in de doolhof van kasten mijn weg te vinden, doel gevonden, ik sta bij de kast en na ongeveer 3 kwartier de amper gesorteerde boeken na te lopen moet ik tot de conclusie komen dat het boek er niet bij staat terwijl dit volgens de computer wel het geval zou moeten zijn. Zucht wat haat ik het als dat voorkomt.
Sinds er een reorganisatie heeft plaatsgevonden is de kwaliteit van het bibliotheekpersoneel er verre van vooruit op gegaan en het tergend beeld van een sorteerder die het alfabet niet eens voldoende beheerst kwelt de binnenkant van mijn netvlies. Ik besluit toch maar één van de dames achter de balie aan te spreken, voor mij staat een ietwat verwarde vrouw van rond de 50 die duidelijk een herintreder is op het werkveld. Zonder ook maar enig idee te hebben van hoe het computersysteem werkt begint de vrouw de titel van het boek in te typen, hoe zei uw vraagt zei mij herhaaldelijk.
Waarop ik wederom voor de 10 maal antwoord, Banks, Murray M, U, R, R, A, Y mmmmmmmuuuuuuurrraaaaay.
Het mag wel duidelijk zijn dat deze dame geen affiniteit heeft met Engelse namen en ik had beter maar gewoon voor deze keer Hans de Vries of iets dergelijks op mijn boekenlijstje kunnen zetten.
Na ongeveer een dik kwartier begin ik echt behoorlijk chagrijnig te worden, de vrouw loopt te klooien met de pc alsof het een oncontroleerbare glibberaal is en typt met de snelheid van een dwergslak. Dit alles was niet erg geweest mits ze een oplossing had gevonden, maar haar slotoordeel luidt dat het boek waarschijnlijk toch is uitgeleend alhoewel ze niet zeker is hoe ze dit moet aflezen uit het systeem.
Ik ben gelukkig vrij vasthoudend dus ik besluit wederom een bezoek te brengen aan kast 772.1, ik kan mij nauwelijks concentreren omdat ik voortdurend afgeleid wordt door een man die het nodig vind om 6 keer te worden gebeld en elk gesprek naar zijn idee zeer luidruchtig behoort te voeren.
Dit gaat dus echt niet lukken, ik besluit dit keer een andere dame van de bieb aan te spreken, deze is gelukkig wel iets meer bekend met het systeem maar maakt bij elke vraag die ik stel steeds een nerveuzere indruk. Ze tikt druk in het rond en maakt zelfs wat telefoontjes om het spoor van het boek na te gaan waarna ze op een gegeven moment verdwijnt in het berghok.
Na enig zoeken komt ze tot de conclusie dat het boek vermist is. Tja dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken, zucht...
Maar weet ze mij wel te vertellen we hebben wel een grafisch versie van het boek. Hier moet ik toch eventjes mijn ogen fronsen, grafisch boek? Wat bedoelt ze daar dan weer mee?
Stamelend vraag ik wat dat inhoud, ze vertelt mij dat het een iets meer visueel gerichte versie is van het boek.
Oké, moet ik hier blij mee wezen? Ik kwam voor een boek van 234 pagina en kom straks thuis met een plaatjesboek.
Ik sta zelfs nog eventjes in twijfel akkoord te gaan met dit voorstel totdat de vrouw mij vertelt dat het boek wel een erg grote afmeting heeft. Ik bedenk mij dat het wel iets van 40 bij 30 cm zou zijn en ondanks dat ik dat wat groot vind is dat op zich redelijk te doen, Nou vooruit een plaatjesboek die wat groot is uitgevallen, je kan niet alles hebben. Maar de vrouw weet mij te vertellen dat het boek een omvang heeft van 1,20 bij 90 cm, kijk en dat wordt mij toch echt te gortig...
Ik snap sowieso al niet hoe men van een boek over psychologische eigenschappen een plaatjesboek heeft weten te maken en dan willen ze mij ook nog vertellen dat elke bladzijde ongeveer formaatje poster heeft.
Deze dag heeft mij al meer dan genoeg geërgerd en ik besluit mijn bezoek maar af te breken, ik ben inmiddels wel bevlekt, moe, geïrriteerd en sta met lege handen.
Ik meen mij toch te herinneren dat ik ooit met plezier naar de bibliotheek ging, maar ik denk dat het volgende week maandag maar weer de videotheek gaat worden.
En vrijwel onmiddellijk schiet bij mij de volgende gedachte te binnen, het is toch zeker straks niet zo dat ik alleen een boekversie van een film kan krijgen omdat de film vermist is?...
