London...
Dus nadat Johan Peter Dennis en Timo afgemeld hadden was ik alleen over. Afzeggen van mijn kant ging niet meer. Ik had al 3 afspraken staan voor het weekend. Maar wil ik dat alleen doen is wat ik mij afvroeg. Gelukkig kwam ik op het goede idee om een vriendin mee te vragen. Heel veel voorbereidingstijd had ze moet ik zeggen. Ik belde op woensdag om 13.00 of ze op vrijdag om 16.00 met mij op de boot wou zitten. Ze wilde wel mee maar drukte me nogmaals op het hart dat het als een vriendschap zou zijn. Ja, dat wist ik natuurlijk wel. Ik zou niet anders denken
. Ik zou toch nooit een wilde sexpartij plannen ?Nee, ik had inderdaad gewoon zin in leuk gezelschap tijdens mijn reizen door London. En dat was ze ook dat kan ik je nu al vertellen. Ik heb het gigantisch naar mijn zin gehad. Ten minste tot ongeveer 17.45 op zondag maar daar straks nog meer over.
Ok, er kwam een klein probleempje het hoekie om kijken. Mijn vriendin (waarvan jullie de naam toch niet horen) haar paspoort was verlopen. Ze moest dus NOG eerder weg bij haar werk om dat nog even te regelen. Het probleem werd door middel van geduld en lief kijken van haar kant snel geregeld door de dienstdoende blauwpak van de Koninklijke Marechaussee. Met een erg mooi noodpaspoort (welke wel stoer is qua design trouwens) kwamen wij op de boot. Genoten van de humor in Monsters Inc®. Mijn dag was goed begonnen en zou nog beter eindigen. Ik heb een heerlijk hoteltje geboekt. De prijs was redelijk. Tenminste het was erg duur maar door leuk te lachen met de tikmuts achter de balie werd het ipv 125 pond opeens 85 pond per nacht. Kijk dat is toch leuk te nomen.
Daarna ben ik het centrum van London ingedoken. In de meeste pubs en clubs was ik al een paar keer geweest. Aangezien je in 1 jaar werken bij een bar op LSQ overal wel een keer komt tijdens het nadrinken. Ik heb mijn beste vriend uit Engeland opgepikt en samen met hem zijn we een NIEUWE kroeg ingedoken. O'neills op de wardour street voor de mensen die London kennen. Werelds!! Een Ierse pub van 3 ja ik zeg 3 verdiepingen. Hossend en stomend van de mensen. Genoten tot in het maximum. Mijn vriend (John de Zuid-Afrikaan) heeft ook de avond van zijn leven gehad aangezien de slet er met 5 meiden heeft staan zoenen. Tenminste dat zegt hij, ik heb hem er met 2 gezien. Als vanouds voelde het. Echter ik miste nog een klein ding. En ik was blij dat ik het miste. Ik was namelijk gewend te stappen zonder geld. Een barman verdient niet zo ontzettend veel in London en nu stond ik daar met een dikke portemonnee.
Maar goed de vrijdag liep af en ik heb heerlijk geslapen in het hotel. De vriendin die ik bij me had had geeneens zo ontzettend veel last van haar "beruchte" ochtendhumeur.
De zaterdag is ook heerlijk geweest. Ik ben wezen lunchen in mijn oude kroeg en er is mij indirect mijn oude baan weer aangeboden. Hierover twijfel ik op het moment om heel eerlijk te zijn eigenlijk. Ik mis mijn leventje in London. Ik moet eens een paar dingen gaan overdenken. Ik heb een goede baan op het moment en die wil ik eigenlijk niet kwijt. Maar goed na de lunch hebben we door een Arcade hal gestruind. Schiet spelletjes gedaan en verloren van een meisje in 9 van de 10 gevallen.
Is erg pijnlijk hoor als stoere man verliezen van een meisje. Vooral als ze het je ook blijft vertellen. Ik dacht haar te pakken te nemen met een uithoudings spelletje. Ik weet niet of je het spelletje van de borg kent? Beide houden een paar hard trillende stalen staven vast.Die dingen trillen zo hard dat het op een gegeven moment moeilijk is om tegen je instinct in die dingen nog vast te houden. Goed dit won ze dus ook en ik was verbaasd. Dit had ik wel een keer eerder verloren maar dat was tegen een man van 2 meter. Niet tegen een liefelijke meid. Een beetje geschokt zijn we de HMV nog even doorgelopen waarna ik een afspraak had met mijn broer.
Mijn gezel achterlatend in het hotel heb ik voor het eerst sinds tijden weer een beetje respect voor mijn broer. Erg lang verhaal maar het komt er op neer dat die jongen zijn leven / zijn vrouw een beetje onder controle krijgt. Ze wonen mooi en het gezeik waar ze in de familie een beetje bekent om staan was niet meer te bekennen. Misschien komt het omdat de non verbale communicatie zo moeilijk is over de telefoon. Maar goed we zijn na een beetje ditjes en datjes gekletst lekker gaan eten waarna ik met mijn gezel ben gaan stappen in dezelfde kroeg. Gedurende de dag heb ik wat rondgebeld en mensen uitgenodigd. Ik heb me dus uiteindelijk vermaakt met een groep van rond de 20 man. Ik mis die avonden zo. Een ontzettend stelletje gekken dat met zijn 10en op een tafel gaat staan waar er eigenlijk maar 3 oppassen
Gigantisch naar mijn zin gehad dus.Toen kwam de zondag. Ook deze dag begon goed. Ik kan niet genoeg nadruk op het begon leggen.
We zijn rustig om 12.00 uitgecheckt bij het hotel. Op een rustig gangetje naar het centrum gegaan. Hier heerlijk gelucht. Een burger met kaas EN ei voor maar 5 pond. Na de lunch besloten wij nog naar de film te gaan. En hier gingen we de fout mee in. De film was werelds. Echter moesten we dus een trein hebben om 17.25. Dit wist ik niet. Ik was er vanuit gegaan dat het niet zo moeilijk zou zijn. Echter is er GEEN mogelijkheid om na 17.25 in Harwich te komen waar mijn boot wegging.
Een enorme missie was gestart. Hoe kom ik in A'dam vannacht was het enige dat er door mijn hoofd ging. Van Liverpool street zijn we met een Taxi naar Waterloo station gegaan. Hier hebben we geprobeerd een trein te pakken naar Brussel om daar opgepikt te worden door mijn vader. Echter had ik geen 110 pond per persoon meer tot mijn beschikking. Mijn Pinpas was maxed out. Geen mogelijkheid om meer dan 55 pond per persoon uit te geven. De trein ging dus niet. De enige mogelijkheid die over was was de bus.
Zuchten en steunend in een ontzettend slechte bui ondertussen zijn we dus naar weer een ander station gegaan. Eenmaal de balie van Victoia Coach station gevonden te hebben vroeg ik met mijn liefste gezicht naar 2 kaartjes naar Amsterdam. Echter...
De bus zat vol!!! De laatste mogelijkheid om die avond nog naar huis terug te keren was verkeken. We hadden een kleine hoop. Te klein om nog gemakkelijk te zitten. We konden een "stand-by"ticket kopen. En hopen dat er iemand die wel gereserveerd had niet op kwam dagen. Om 17.45 begonnen we met hopen om naar huis te komen. Om 19.00 hebben we de kaartjes gekocht voor het standbyen. Pas om 9.45 kregen we het eventuele verlossende woord.
We zijn dus gaan zitten en ik kocht bij de Burger King wat te drinken. Dat is ook de laatste keer dat ik mijn portemonnee gezien heb. Ja, daar stond ik. Geen geld geen pinpas. Mijn portemonnee was gestolen. Mijn mening over de persoon die het gedaan heeft? Tja, die is moeilijk. Ik zei op het moment dat ik erachter kwam : "I hope that the junk that stole will die of the overdosis he is going to take from my money". Het geld kan me niks schelen, dat is maar geld en dat is vervangbaar. Echter heb ik van mijn portemonnee een soort altaar van herinneringen gemaakt. Foto's. Allerlei andere dingen die ik niet op ga noemen. Ik was het huilen nabij en dat gebeurt me niet vaak.
Maar goed we zaten daar en we zaten daar. Nagels heb ik niet meer over. Ik MOEST die bus hebben anders zag ik het allemaal niet meer zitten. Om 21.15 ben ik uit pure onmacht nog eens naar de balie gelopen. Hoe was mijn kans vroeg ik aan de vrouw achter de balie. Nou dat kon ze niet helemaal zeggen. Er waren nog 17 stoelen over en men had nog een half uur om op te komen dagen. Ik heb dus voor het volgende half uur mensen staan tellen. Zou ik erop kunnen zou het lukken. We waren nummer 2 en 3 op de stand-by lijst.
Ik wist van zenuwen niet meer wat ik moest toen er om 21.40 opeens een tiental mensen in de rij zag staan. Ik ben er maar tussen gaan staan en kwam er na een paar minuten achter dat stand-by nummers 1 tot en met 7 dus in die rij staan. Op dat moment zag het er dus al beter uit. Om 21.50 kwam er nog iemand aangehold met een normaal ticket. Hopend dat dit niet de laatste stoel was heb ik met samengeknepen billen en allerlei vingers over elkaar heen in die rij gestaan.
En toen kwam het. Ze pakte mijn paspoort aan en zei: "Let's see" 5 minuten later zat ik in de bus en mijn geluk kon eventjes niet op. Echter duurde dat ook niet lang. Ik was vergeten dat ik 2.04 meter was. Ik pas niet in bussen.
Eenmaal in de bus heb ik me daar maar bij neergelegd en geprobeerd te slapen om deze dag maar zo snel mogelijk over te laten zijn. Ik ben vanmorgen na een 11 uur durende reis op Utrecht aangekomen. Geld had ik niet. Mijn gezel ging met de bus door naar A'dam om een belangrijke afspraak te halen. Ik zit nu helemaal confuus achter mijn PC te tikken. Ik voel me raar. Zo'n goed weekend. Zoveel lol Maar dan zo'n afsluiting. Ik zit mijn best te doen om de leuke dingen te bedenken.
Ik heb er moeite mee.
Volgende keer dat ik een weekendje London doe hoop ik op een beter einde.
