"Nog een fijne Kerst", zei ze nog...
Ik ging nietsvermoedend naar de bank om wat geld over te maken en zag tot mijn verbazing dat er 1 oktober geen loon was overgeschreven door mijn werkgever. Even verhaal halen dan maar.
“Ja, er is een probleempje.” zei de directeur, maar hij zou dezelfde dag nog telefonisch alles in orde maken. Volgende dag even checken...
Of ik even naar kantoor kon komen dezelfde dag (ik had afgesproken even wat thuis nieuwe stof door te nemen en een examen voor te bereiden), wat ik ook deed. Ik kreeg een voorstel; ik kon meer gaan verdienen door onder een andere constructie te werken. Het heet ‘Midlance’ wat een soort dienstverband is met een ‘freelance’-constructie. Ik ging er wel eens over nadenken, maar wilde eerst wel eens de centjes op mijn rekening zien verschijnen inclusief drie maanden achterstallige omzetpremie’s.
Een weekje later was mijn loon overgemaakt.
Nog een week later wilde hij weten of ik als freelancer wilde gaan werken. Mijn antwoord was NEE. Teveel haken en ogen, geen zekerheid. Dat snapte meneer directeur helemaal, maar dan was er geen ruimte meer voor mij. Ik kon beter een andere baan gaan zoeken, wat mij ook de beste oplossing leek. Indien het vertrouwen weg is en je merkt dat het financieel niet helemaal lekker loopt, kan je beter vertrekken voor het schip helemaal gezonken is.
Het solliciteren verliep lekker en ik had snel een paar aanbiedingen, maar met nog drie weken vakantie en een reisje Thailand in december, kon ik voor 2-1-2001 niet aan de slag bij een nieuwe werkgever.
Mijn reis was al lang betaald, want ik keek er naar uit en zou zeker gaan na een druk jaar werken.
Maar owee... weer ellende! De werkgever maakte eind oktober weer geen loon over en zoveel ruimte had ik niet meer op mijn betaalrekening. Ik had een vrij duur jaar gehad. Huis gekocht in oktober 2000, huis helemaal ingericht met nieuwe spullen. Ik had immers een vaste baan en wist precies wat ik kon spenderen.
Ik ging rood, roder dan toegestaan.
De werkgever had nog andere middelen via een andere BV en zou er wel voor zorgen dat alles in orde kwam. Njet dus...
Weken bellen, sommeren om te betalen en maar telkens die loze beloften. Ik dreigde nu met een procedure maar of ik dat niet wilde doen, want hij wilde niet failliet. Nou ik ook niet!
Op een zaterdag eind november ging ik mijn nieuwe bril ophalen bij de opticien. Creditcard geblokkeerd...
Pinnen, geblokkeerd... Lekker, zonder bericht van de bank. Gelijk een afspraak gemaakt met clientenadvies. “Ja meneer, U staat te ver rood en wij kunnen er weinig aan doen dat uw werkgever niet betaalt”, kreeg ik te horen. Ja dat is ook zo, maar als je al jaren goede klant bent, dan verwacht je wel geholpen te worden in een situatie waar je ongewild in verzeild raakt. End of the line, na een heel gesprek kreeg ik 7000 gulden extra ruimte om een maandje of twee te overbruggen.
Ondertussen had ik een procedure ingezet om mijn loon te vorderen via de rechtbank en zou de werkgever failliet laten verklaren, maar andere schuldeisers waren mij voor. Mijn lease-auto werd onaangekondigd opgehaald en toen kreeg ik te horen dat dat bedrijf ook al 5 maanden geen geld meer had gezien. Mobiel werd afgesloten, incasso's geblokkeerd...
Wat een zooitje! En zolang de werkgever niet officieel failliet was verklaard en er nog geen curator was aangesteld, kon ik niks doen. Het GAK kon mij niet helpen, Arbeidsbureau niet, Sociale Dienst niet. Lekker geregeld in Nederland! Mijn reis naar Thailand kon ik niet annuleren, want ik had geen annuleringsverzekering... Ach ja ik kon beter gaan dan, alle eten was inbegrepen en met een paar honderden geleende guldens kwam ik die twee weken wel door.
19 december kwam ik terug van vakantie en vond een gigantische hoop post, brieven van curator, aanmaningen voor niet-betaalde rekeningen (spaarcentjes op en vanaf 1-12 kon ik echt niets meer betalen), nieuwe rekeningen... je kent het verhaal wel.
Iedereen bellen, telkens weer het verhaal doen en telkens weer hetzelfde antwoord krijgen: “We begrijpen de situatie meneer, maar we kunnen er niets aan doen. U bent in gebreke en als U niet betaald voor XXXX moeten we U registreren bij het BKR.”
Dan maar het GAK gebeld want hun papieren die ze 11-12 hadden opgestuurd waren er nog steeds niet, “Ja meneer, dat zal dan wel aan de Kerstdrukte bij de PTT liggen, want ze zijn echt opgestuurd”
Ik krijg verdorie volgens de faillissementswet 17000 gulden, maar geen enkele instantie werkt mee. Het GAK is met vakantie tot 2 januari, de curator is met vakantie tot 2 januari en ik sta meer dan 7000 rood.
Ik heb nog een tientje... en vandaag kreeg ik te horen van de bank dat ze mij tot eind januari geen extra krediet kunnen geven, ook niet op basis van mijn nieuwe contract., ook niet op basis van de brief van de curator waarin staat dat ik via de faillissementswet geld krijg... Dank je wel bank!
“Je kan nog naar de Stadsbank toe”, kreeg ik als advies toen ik naar buiten ging, “Nog een fijne Kerst”
“Dank je wel mevrouw.” “Ik hoop dat U een betere Kerst hebt dan ik.”
Hoe het nu verder gaat zie ik wel... Vrijdag de trein nemen naar Capelle om mijn nieuwe contract te ondertekenen zal me niet lukken, laat staan eten kopen. Ik weet in ieder geval hoe ik mijn Kerst vier.
Ik kan alleen maar hopen ‘ergens’ nog geld te vinden om in Capelle te komen en hopen dat er begin januari geld wordt overgemaakt.
Wat anders de gevolgen zijn, durf ik echt niet over nadenken Bedankt loyale werkgever voor het fijne kerstpakket.
