Werkloos
Dus daar zat ik met mijn uitgebreide ervaring en mijn diploma’s. Op de bank voor de tv. Of op internet. Of spelen met de katten. Foto’s inplakken, opruimen. Winkelen. Dat laatste is met name heel gevaarlijk als je eigenlijk geen geld hebt. Want geen werk betekent geen geld, en geen geld betekent stress, en stress betekent in mijn geval dat ik ga winkelen. Maar winkelen is geld uitgeven en zo was de cirkel rond. Bovendien vond ik het niet rechtvaardig om het geld dat mijn vriend met werken binnenbracht, aan mezelf uit te geven. Er moest dus iets gebeuren en zodoende ben ik vrijwilligerswerk gaan doen.
Nooit geweten dat er zoveel leuke functies zijn die maar zeer sporadisch voorkomen. Geen wonder, want al die leuke beschikbare functies blijken niet betaald te worden. Ik heb nu echt een wereldbaan: het is leuk, het is creatief, de sfeer is over het algemeen goed, en iedereen is ontzettend gemotiveerd. Ik bedoel maar: hoeveel bedrijven ken jij nou waar de manager ’s avonds om acht uur kan bellen om je op je vrije dag om acht uur ’s morgens aan het werk te zetten? En dat de werknemers van dat bedrijf enthousiast die ochtend aan de slag gaan? Overwerk zonder al te veel gemopper wordt uitgevoerd? Pauzes waarin men vaak doorwerkt en dit alles zonder ook maar een cent betaald te krijgen.
Eigenlijk ook niet verwonderlijk met deze baan. Ik mag (jawel, mag) met en voor kinderen werken die ernstig ziek zijn. We zijn een groep vrijwilligers die met zeer beperkte financiële middelen programma’s maken voor zieke kinderen. Ook mogen ze soms zelf de cameraman zijn, of de regie doen van een programma. En voor een enkeling gaan we met een speciale bus op pad om hun favoriete hobby’s, personen en (huis)dieren op video vast te leggen. Dus wil een kind zijn school in Valkenburg op zijn tv zien, dan gaan wij naar die school toe. Het blijkt dat zo'n kind de rest van zijn leven die amateurband, waar wij als team zo op heben staan zwoegen, de rest van zijn leven bekijkt. Nou geloof mij maar; daar wil je best vroeg voor opstaan. Je wordt toch ruimschoots betaald, ook al heb je geen salarisstrookje en geen cent op de bankrekening.
Maar gelukkig heb ik nu eindelijk een functie gevonden die ‘leuk’ wel gekoippeld heeft aan 'salarisstrookje', en ik hou nog genoeg tijd over om de kindertelevisie te blijven doen. Dus mag ik de komende tijd echt genieten van mijn vakantie. Na die tijd zal het drukke werkzame leven weer beginnen. Maar wat ga ik nu intussen met al die vrije tijd doen? Hmmm.
