Gothic: De Inrichting, 21-7-2001
Maar Natascha, ik ben wel gegaan en het was groots, het was thuis. Samen met mijn vriend ben ik gegaan, verwachtte niets, hopend op alsnog een lichte ontmoeting met jou. Maar zelfs Yvet heb ik niet gezien.
De Inrichting was ver genoeg lopen om, als de kans daarop gebied, een pinautomaat tegen te komen. Niet alleen dat kwamen wij tegen, maar ook 5 andere gothic liefhebbers.
Julia, klein van stuk, maar open en intelligent. Ze was samen met haar vriend, blond haar in een staart, zwarte lakrok. Een langere jongen was in zijn zwarte Matrix jas een Neo look alike. Van het andere meisje, dat al haar haren had afgeschoren behalve 1 staart waarin zij zwarte doeken had verweven, ben ik de naam vergeten. Net als de naam van de jongen die een kop groter dan mijn vriend was en ook voor het eerst ging.
Samen gingen wij op weg, druk pratend, plaatsnemend in de rij die ervoor moest zorgen dat de omwonenden minder last van ons zouden hebben. Drie enigzins normale mensen hingen uit het raam boven de in zwart gestoken menigte, lachend en nerveus. Niemand drong voor, geen dronken gelach, maar orde en een gemeenschappelijk verlangen naar binnen te kunnen.
Binnen was het warm en vochtig van het zweet wat mensen produceren bij intensief dansen. Oh nee, ik wist niet wat voor soort muziek ik moest verwachten, maar het viel alleszins mee. Dansbare beats met serene en ruwe stemmen. Synthesizer muziek afgewisseld met zwaar gitaar geweld, hoge en lage stemmen, Duits en Engels, Tot en Death.
Al gauw zag ik wat mij had aangetrokken dit te doen. Het gevoel van thuiskomst als de muziek je omringt met golvende strelingen die door je oren galmen. Thuiskomst ja, het was als thuis, want zoals ik altijd werd nagekeken in normale discotheken door mijn rare manier van dansen, zo dansten zij, wij die gothic liefhadden.
Het was een dans van het lichaam, iets waar alle emoties in wegvloeiden, emoties opgewekt door de muziek die pulsend voort raasde door onze lichamen. Een dans van de handen die de dans van het lijf accentueerden. Even mooi waren de gewelddadige dansers als de stille dansers die een timide ode aan de muziek brachten. Soms werden er complete spellen opgevoerd, twee of meer mensen die samen een dans voerden, improviserend op de muziek.
Zo ontdekte ik een meisje, ze viel me op door haar schoonheid en haar lach. Ze danste met een ander meisje, lang stijl zwart haar en een glimmende jurk, in perfecte harmonie. Soms ving ik haar blik en ze glimlachte, ik voelde de eenheid stil in de lucht hangen. Alsof tijd stilstaat, een ogenblik niet te beschrijven dus ik bespaar mezelf de moeite.
Een nieuw nummer, mijn vriend staat nog steeds de kat uit de boom te kijken en zachtjes mee te swingen op de muziek. Het is een hard nummer, een opzwellend ritme dat mijn bewegingen en dans doet opzwellen en afnemen, als eb en vloed. Het meisje danst met me, steeds glimlachend en stralend. Ik straal terug. Het voelt als harmonie, mijn lichaam dat energie opneemt in plaats van moe wordt en de ogen van mijn partner waarvan ik drink.
Als twee mensen die elkaar lang kennen of net hebben leren kennen en weten dat ze elkaar kennen dansen we. Onze gezichten komen bij elkaar en onze lippen wisselen een fluwelen kus uit, heel zacht, heel normaal, alsof het erbij hoort, zuster dans met mij. Onze handen raken elkaar aan en de muziek zwelt aan als een rijzend orgasme, steeds sneller. Ruwer en intenser, totdat de muziek stopt en overgaat in een ander nummer, we nemen afscheid en dansen allebei verder met een ander. De glimlach blijft, ik voel me thuis, ik ben onbevreesd.
Julia komt naar me toe, "Wat was dat met dat meisje?".
Ik haal mn schouders op, maar de glimlach blijft, "Ik weet het niet"
Julia lacht als ze zegt, "Volgens mij was ze je aant versieren"
De glimlach blijft, wat zou het? "Ach, ik vond het wel leuk" Zou ze nu denken dat ik biseksueel ben? Ben ik dat?
Een tijd daarvoor was haar vriend door een 'oude homo in zn ballen gegrepen'. Homoseksuelen zijn daar aanwezig en dat vond hij niet erg, maar zulke mannen wel. Nee, gothic is voor iedereen, maar geen vrijbrief om andere mannen aan te randen. Mannen met twee zware hangsloten door hun tepels en een ketting daartussen waren er ook, dansend op hun manier. We nemen afscheid van ze.
Om 3 uur gaan we weg, uitgeput en hongerig. Het was leuk, zelfs mn vriend vond het leuk. Jammer dat ik je niet ben tegengekomen Natascha. De volgende dans misschien?
