Spaaractie-terreur
Op den duur komt dan de tijd dat je ouders beginnen te zeiken dat je misschien wel wat oud wordt voor die voetbalplaatjes. Daarbij, op de middelbare school, zijn er sowieso minder mensen om te ruilen, laat staan op de universiteit. Houden we ermee op? Nee, sterker nog, we gaan over op één van de meest infantiele verzamelneigingen die de mensheid tot nu toe tentoon heeft gespreid. Als iets een indicatie is dat evolutie niet alleen verbetering betekent, is dit het wel.
Waar ik het over heb? Het zegeltjes-terrorisme oftewel de spaaractie-terreur. Ik heb echt een grondige bonuspunten-allergie en van alleen het woord Airmiles krijg ik al een hardnekkige jeuk. Volwassen mensen sparen massaal punten, om uiteindelijk na 5 jaar een nieuw koffiezetapparaat te kunnen kopen. Dat je de vorige vier jaar je koffie door je sokken hebt moeten filteren en dat je nog 60 gulden bij moet betalen laten we voor het gemak even achterwege. Bij elkaar opgeteld 350 gulden voor een koffiezetapparaat, dat is toch geen geld?
Tegenwoordig heeft een beetje IT'er sowieso al wat plastic pasjes in z'n portemonnee zitten: een bankpas, tankpas, creditcard en een pasje om het spiegelende gebouwtje aan de A2 binnen te komen. Dit zijn dan dus de broodnodige pasjes, zonder welke je nogal eens in de problemen zou kunnen komen of in ieder geval een keer zelf je tank van je Golf vol moet gooien.
Maar tegenwoordig moet je een plastic zak van de Appie meenemen om al de rest van dat plastic mee te kunnen zeulen. Airmiles, AH Bonuskaart, Freebies, Edahcard, Shell-kaart, Esso Golden Tigercard, Q8 Liberty Card, Texaco Rocks en ga zo maar door. Mensen rijden gewoon een blokje om, om een Shell badhanddoek bij elkaar te schrapen, terwijl ze in Mozambique niet eens water hebben om zich te douchen. "Dan moeten die Mozambiquanen ook maar de IT in gaan," hoor ik nu half Nederland roepen, terwijl ze staan te vloeken in de file
