Damn!

Je brengt je vriendin naar het station. Je hebt over de toekomst lopen praten, over hoe je kinderen eruit zullen zien en hoe lief je voor de kinderen wilt zijn. Of het jongetjes of meisjes zullen worden, of misschien wel beide. Dan besef je dat je nog een heel leven voor je hebt, voordat dit alles gebeurd. Maar toch denk je er stiekem aan.

Anyway, het station is niet om de hoek, dus ik moet weer terug met de tram naar mijn huis. Eenmaal in de tram zit ik met D-Men luid in mijn oren. Alhoewel ik luister, kijk ik toch om mij heen wat er gebeurd. Ik zie een Turks koppel met twee kleine kinderen van ongeveer vier en een kinderwagen. Aan hun gesprek te horen, willen ze er alles aan doen om zo goed mogelijk te integreren. Ze spreken namelijk met elkaar Nederlands. Beter kan je het natuurlijk niet zien.

Het is tijd voor hun om uit te stappen... en dan gebeurt het. Kleine kinderen zijn meestal langzaam. Dat zie je voornamelijk bij de tram omdat de treden gewoon te hoog zijn voor die kinderen. Dus die twee kinderen stappen uit en opeens gaat de deur dicht. Het koppel kijkt om zich heen, roept even naar voren, maar er gebeurt niets.

Ik dacht toen na.. alsof ik tien minuten had om na te denken. "Wat moet ik doen? Moet ik gaan roepen? Ik kan die kinderen niet alleen laten..." Laat me maar even afwachten. En opeens begint de tram te rijden. "Shit! Je weet waar de noodrem zit en dit is duidelijk een noodgeval. Je kan twee kinderen van ongeveer vier jaar niet zo laat alleen buiten laten staan." Je blijft denken.. alsof je alle tijd van de wereld hebt. "Hoer! ik moet drukken... snel..!"

Maar ik deed niks. Stijf en verbaasd bleef ik in mijn stoel zitten. Terwijl ik veel dingen er tegen kon doen. Wat mankeerde mij? Waarom deed ik niks?

Achteraf denk je wel van "Damn! Ik had wat moeten doen!" maar toch deed ik niks.

Vandaar deze braindump. Ik wil iedereen laten denken. Dit mag niet gebeuren, en als je weet dat je er wat tegen kan doen, doe er dan ook wat tegen! Want ik weet zeker, dat als dit bij jou gebeurt, je het ook niet leuk gaat vinden.

Mensen, ik ga jullie voor twee weken verlaten. Let goed op jezelf en op anderen en geniet van je leven!