Wat als..? Israël valt Libanon binnen
In de 'Wat als..?'-categorie blogt FOK! over mogelijke en/of onmogelijke gebeurtenissen die pas in de (nabije) toekomst zouden kunnen plaatshebben. Dit is een item uit die categorie, en we kijken deze keer hoe een nieuwsbericht over een aanval van Israël op Libanon eruit zou kunnen zien.
Het kon bijna niet meer uitblijven, diplomatieke middelen zijn kansloos gebleken en na actie volgde reactie; nadat Hezbollah vanuit het zuiden van Libanon Israël met raketten had bestookt was de maat vol. Israël is een militaire campagne begonnen in zijn buurland.
Hezbollah was uitstekend voorbereid. Ondanks de inzet van het nodige wapengeweld lijkt het voornaamste doel een media-oorlog tegen Israël te zijn, gretig gefaciliteerd door Iran, dat de vernietiging van de Joodse staat tot doel heeft. Om er zeker van te zijn dat Israël wel een reactie moest geven, stelde Hezbollah iets van 120.000 raketten op in Zuid-Libanon. Met 100.000 korte- en 20.000 langeafstandsraketten op zich gericht, was het vrijwel onmogelijk voor de Israëliërs om de vingers in de oren te stoppen en te doen of er niets aan de hand was.
Toen enkele weken geleden de eerste raketten daadwerkelijk werden afgeschoten, had de regering geen enkele keuze meer dan de burgers in het noorden van het land te beschermen.
De campagne van Hezbollah is gesponsord door Hassan Nasrallah, de Iraanse Dagobert Duck van Hezbollah, die zijn geld verdient met de Zuid-Amerikaanse drugshandel. Jaarlijks levert hij de terreurbeweging 100 miljoen dollar om speelgoed te kopen. Gevaarlijk speelgoed welteverstaan. In Zuid-Libanon staan 145.000 strijders klaar voor een nieuw hoofdstuk in voortdurende jihad tegen de joden. Dit gebeurt allemaal met gekochte steun van de plaatselijke, Sjiitische bevolking.
Levend schild
In ruil voor financiële steun staan Libanese burgers namelijk toe dat er raketten en ander wapentuig in de bijkeuken gestald worden. Een tactiek die Hezbollah van Hamas afgekeken heeft: het gebruik van burgers als levend schild bemoeilijkt het bevechten van de beweging. Een conventionele aanval zou veel burgerslachtoffers kosten, waardoor de publieke opinie zich - opnieuw - weer volledig tegen Israël zou keren.
Om dit effect enigszins te verminderen, dan wel er voor te zorgen dat mensen hun heil ergens anders zouden zoeken, heeft Israël op verschillende manier de inval gecommuniceerd met de Libanezen: er werden flyers vanuit vliegtuigen gedropt en men gebruikte diverse media als aankondiging. Niet dat het veel mocht baten; veel mensen bleven onder druk van Hezbollah in hun woning.
Tot nu toe blijft de hoeveelheid slachtoffers beperkt tot enkele honderden, maar de verwachting is dat Hezbollah het voorlopig niet op een rennen gaat zetten. De bedoeling lijkt om het conflict zo hevig mogelijk te laten escaleren, zodat niet alleen de volledige islamitische wereld zich tegen het piepkleine landje zal keren. Iets dat nog wel eens heel goed zou kunnen werken.
