In de dood is iedereen gelijk..

"Those heroes that shed their blood
and lost their lives...
You are now lying in the soil of a friendly country,
therefore rest in peace.
There is no difference between the Jonnies
and the Mehmets to us where they lie side by side.
Here in this country of ours...
You, the mothers,
who sent their sons from far away countries
wipe away your tears.
Your sons are now lying in our bosom
and are in peace.
After having lost their lives on this land they have
become our sons as well."

Mustafa Kemal ATATURK
ANZAC Memorial, 1934.

Mooie woorden en zo waar en tegelijkertijd zo triest omdat het over een slag gaat die vanaf het begin gedoemd was tot mislukken en veel, teveel jonge levens gekost heeft. Samen met de Nieuw-Zeelanders vormden de Australiërs het Australian and New Zealand Army Corps, kortweg ANZAC.

In de loop van de oorlog werd dit letterwoord een begrip dat staat voor moed, vriendschap en offervaardigheid. De manschappen werden ANZACs genoemd en de Australiërs waren te herkennen aan hun typische breedgerande hoed ('slouch hat') waarvan ze één kant konden opslaan - volgens de soldaten "om de meisjes te kunnen kussen zonder je hoed af te nemen!" Dat soort jongens dus, veelal gewone knullen die wel van een avontuurtje hielden en eens een keer overzees wilden kijken wat daar te beleven zou zijn. De Anzacs werden de stranden van het schiereiland Gelibolu (Gallipoli) op gestuurd om die te veroveren op de Turken. Verovering van de landtong die de toegang tot de Zee van Marmara, en daarmee ook de Bosporus en de Zwarte Zee bewaakt, zou de geallieerde troepen in de Eerste Wereldoorlog groot strategisch voordeel bieden. Door een reeks strategische blunders van de Britse legerleiding verliep de strijd anders. Het offensief liep uit op een roemloze aftocht, terwijl duizenden Anzacs op de Turkse stranden achterbleven. Bijna allemaal waren het vrijwilligers. Het waren de eerste troepen die vochten onder de kleuren van de huidige Australische vlag. De data op de zerken op de soldatenkerkhoven in de streek verraden hun vaak erg jonge leeftijd. Van sommige jongens bleek achteraf dat ze gelogen hadden over hun leeftijd om mee te mogen, op zoek naar avontuur. 1915 - 25 april : Het lange wachten in Egypte is voorbij en de manschappen komen voor het eerst in actie. Australische troepen landen bij het ochtendgloren op de stranden van Gallipoli, een schiereiland van Turkije. De landing verloopt uiterst moeilijk en kost de eerste dag al het leven aan 2.000 Australiërs. 

 

Op 25 April 1915 om 04:30 AM landde de eerste Australisch soldaten op het schiereiland Galipolli. De bedoeling was om ten noorden van Gaba Tepe te landen. Het doel van de ANZACS was de heuvels van Mal Tepe en de heuvelrug van Sari Bari en de geschut opstelling bij Gaba Tepe in te nemen.


De plaats van de landingen gezien vanaf Gaba Tepe.

 

ANZAC Cove. Gezien van af Hellspit kijkent richting Ari Burnu De landingen gingen eigenlijk van af het eerste moment niet goed De eerste Anzac Divisie landde door een navigatie fout van de marine 2 kilometer van het beoogde strand en landde op het strand tussen Ari Burnu en Hell spit wat tegenwoordig ANZAC cove heet. Het nadeel van dit gedeelte van de kust was dat het erg stijl en ruig was waardoor de Australiërs veel moeite hadden om van het strand af te komen en het binnenland in te trekken waardoor geen een van de doelen van de 25 april gehaald werden.


Het ruige landschap van ANZAC cove Vandaag is het Anzac Day. Op het Turkse schiereiland Gelibolu komen duizenden Australiers en Nieuw-Zeelanders bijeen om te herdenken dat hun landgenoten er 92 jaar geleden in de pan werden gehakt. Want dat werden ze, compleet. Met dank aan Merlijn van Eijk en de bronnen:

http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/


http://www.westhoek.be/williamleggett/info/welkom.htm 

http://www.anzacsite.gov.au/index.html

http://user.glo.be/~snelders/

http://user.online.be/%7Esnelders/thennow/thennow1.htm

Official History of Australia in the war of 1914 & 18 Vol. 1  C.E.W. Bean

Met dank aan yvonne voor de submit