Game of the Year 2015 - Nummer 5
Heeft Bloodborne minder variatie in builds vergeleken met zijn voorgangers? Zijn Blood Vials een minder alternatief vergeleken met Estus Flasks? Zijn de omgevingen te veel van hetzelfde? Souls-fans zijn hardcore klanten en natuurlijk hebben ze zelfs op een toptitel zoals Bloodborne kritiek. Over één ding zijn de meeste fans het wel eens: de versnelde combat is fantastisch.
De zware Souls-combat heeft een adrenalineshot gekregen. Weg met dat schild, de focus ligt nu op ontwijken en counteren. Dankzij de nieuwe snelle sidestep glijden vijandelijke aanvallen langs je heen. Dat betekent niet dat het kenmerkende gewicht van de Souls-combat verloren is gegaan. Als je een aanval inzet zit je nog steeds aan die animatie vast en klappen die je uitdeelt en krijgt voelen nog altijd verwoestend aan.
Bloodborne is simpelweg een heerlijke game spelen. Elk duel dat je aangaat is de moeite waard, al is het alleen maar omdat iemand slaan zo lekker aanvoelt door het gewicht en de animaties. Dat je dat ook nog doet met misschien wel de stoerste wapens die ooit voor een game zijn gemaakt is natuurlijk een bonus.
De transformerende 'trick' wapens verlenen de game een flinke dosis stijl. Het is allemaal geweldig: de wandelstok die met een druk op de knop in een dodelijke zweep verandert; het kromzwaard dat je aan een stok vastmaakt om er een zeis van te maken; het zilveren zwaard dat je in een gigantisch steenblok kunt stoppen om er een hamer van te maken.
Deze game heeft daarnaast nog veel meer te bieden. Het design van de wereld en monsters is uniek op het gebied van games, de H.P. Lovecraft-invloeden zijn goed gedocumenteerd. De lore is buitengewoon interessant als je trek hebt om je daarin te verdiepen. De Chalice Dungeons zijn niet door iedereen geliefd, maar persoonlijk had ik veel lol met ze in de endgame.
Bloodborne heeft daarbij een geweldige uitbreiding gekregen met The Old Hunters die nog meer van die toffe wapens toevoegt. Beter nog waren de nieuwe baasgevechten, die zelfs ervaren spelers tot het uiterste wisten te drijven. Ik ga mijn gevecht met Ludwig nooit vergeten. Toen dat beest na meer dan twee uur proberen eindelijk neerging voelde ik plotseling hoe hoog mijn hartslag was. Alleen Souls-games weten dit met mij te doen.
Oh ja, en er was ook nog dit onvergetelijk moment:
