FOK!toen: Fleetwood Mac - Fleetwood Mac

Vandaag richten we in FOK!toen ons vizier wederom op een indrukwekkend debuutalbum. Het was namelijk op 24 februari 1968 dat de eerste elpee van de Britse blues rock band Fleetwood Mac in de platenwinkels verscheen. Een plaat die meer dan een miljoen keer over de toonbank zou gaan en aantoonde dat je geen hitsingle nodig had om een succesvolle groep te zijn. Genoeg redenen dus om eens terug te kijken naar de totstandkoming van de band Fleetwood Mac en hun eerste titelloze plaat.

Fleetwood Mac - Fleetwood Mac

De vroege jaren
Voor het ontstaan van de groep Fleetwood Mac moeten we terug naar het jaar 1966. Gitarist Peter Green, die in die tijd nog aan de snaren plukte in de band Peter B's Looners, werd door John Mayall gevraagd of hij bij een drietal concerten wou invallen voor Eric Clapton. Clapton zou begin 1967 John Mayall & the Bluesbreakers verlaten om de supergroep Cream op te richten en zijn plaats zou worden overgenomen door Green. Datzelfde jaar nog verscheen het album A Hard Road, waarop we ook de door Green geschreven nummers 'The Same Way' en 'The Supernatural' tegenkomen.

Nadat Green al een tijdje had gemusiceerd bij John Mayall & the Bluesbreakers kwam hij met de suggestie om drummer Mick Fleetwood aan de band toe te voegen als vervanger van Aynsley Dunbar. Green had al eerder samen met Fleetwood gespeeld in de bands Peter B's Looners en Shotgun Express. In laatstgenoemde band kwamen we ook een nog jonge Rod Stewart tegen als zanger. The Bluesbreakers bestonden vanaf dat moment uit zanger, gitarist en toetsenman John Mayall, gitarist en zanger Peter Green, bassist John McVie en drummer Mick Fleetwood.

Fleetwood Mac 2

Fleetwood Mac
Op 19 april 1967 zorgde John Mayall dat zijn band een dag lang naar eigen wens opnames konden maken in de Decca Studios in Londen. Bij deze opnamesessie zou het trio een viertal nummers opnemen: het instrumentale 'Fleetwood Mac', 'First Train Home', 'Looking For Somebody' en 'No Place To Go'. Na deze sessie zou Green aan Fleetwood en McVie vragen of deze geen interesse hadden om een nieuwe band te beginnen. Fleetwood was net door Mayall uit zijn band gezet en had wel oren naar het idee van Green. McVie twijfelde op dat moment nog. Green was er echter van overtuigd dat McVie vanzelf wel zou komen en plaatste een advertentie in de Melody Maker voor een tijdelijke bassist. Bob Brunning reageerde op de vacature en kreeg te horen dat ze over een maand zouden spelen op het Windsor National Jazz & Blues Festival.

Green was van mening dat de band een tweede gitarist moest hebben omdat hij niet als leider van de band wilde worden gezien. Producer Mike Vernon liet Green weten dat hij wel een enorm goede gitarist kende. Jeremy Spencer was een gitarist die eerder deel had uitgemaakt van de groep The Levi Set Blues Band. Green was wel onder de indruk van de gitarist en liet Spencer weten dat hij deel uit kom maken van Fleetwood Mac. Op 13 augustus 1967 zou Fleetwood Mac haar eerste optreden geven met een vlammende set, bestaande uit drie eigen composities en covers van The Paul Butterfield Blues Band en Elmore James. Niet lang na dat optreden zou Brunning's plaats worden overgenomen door McVie. Mayall wou meer in de richting van de jazz gaan en dat sprak de bassist niet aan.

Fleetwood Mac in 1968
Fleetwood Mac in 1968

De ontvangst
Het album Fleetwood Mac was de eerste elpee van de groep die later voor het gemak ook wel zo worden aangeduid als Peter Green's Fleetwood Mac en was een plaat die door velen als één van de beste Britse bluesplaten uit de zestiger jaren zou worden gezien. Nadat de plaat op 24 februari 1968 in de Britse platenwinkels was verschenen zou het album Fleetwood Mac de Britse albumcharts weten te bereiken en zou daar de daaropvolgende 37 weken in blijven staan. Geen slechte prestatie voor een album zonder hitsingle. In de Amerikaanse albumcharts wist de plaat van Fleetwood Mac geen enkele indruk te maken. De plaat kwam dan ook niet verder dan de 198e plaats in de Billboard Album Top 200.

In 1999 zou het album Fleetwood Mac opnieuw uitgebracht worden met een aardige hoeveelheid bonusmateriaal. Zo staan er naast het originele album een aantal outtakes van de opnamesessies op en een tweetal onuitgebrachte Jeremy Spencer composities. Deze uitvoering van het debuutalbum van Fleetwood Mac is ook terug te vinden in de fraaie verzamelbox The Complete Blue Horizon Sessions 1967 - 1969 uit 1999. Op dezelfde box treffen we ook de opnames aan die begin 1967 werden opgenomen door Green, Fleetwood en McVie. Het album Fleetwood Mac was ook de enige plaat die de groep op zou nemen zonder toetsenist Christine McVie.

Het album

Fleetwood Mac 3

Het originele album uit 1968:

Fleetwood Mac a

Kant A:
01. My Heart Beat Like a Hammer (Jeremy Spencer) 2:55
02. Merry Go Round (Peter Green) 4:05
03. Long Grey Mare (Peter Green) 2:15
04. Hellhound on My Trail (Robert Johnson) 2:00
05. Shake Your Moneymaker (Elmore James) 2:55
06. Looking for Somebody (Peter Green) 2:50

Fleetwood Mac b

Kant B:
01. No Place to Go (Chester Burnett) 3:20
02. My Baby's Good to Me (Jeremy Spencer) 2:50
03. I Loved Another Woman (Peter Green) 2:55
04. Cold Black Night (Jeremy Spencer) 3:15
05. The World Keep On Turning (Peter Green) 2:30
06. Got to Move (James, Marshall Sehorn) 3:20

Her-uitgave van het album Fleetwood Mac uit 2004
Her-uitgave van het album Fleetwood Mac uit 2004

De her-uitgave uit 2004:

01 My Heart Beat Like A Hammer
02 Merry Go Round
03 Long Grey Mare
04 Hellhound On My Trail
05 Shake Your Moneymaker
06 Looking For Somebody
07 No Place To Go
08 My Baby's Good To Me
09 I Loved Another Woman
10 Cold Black Night
11 The World Keep On Turning
12 Got To Move

Bonus Tracks:

13 My Heart Beat Like A Hammer (Take 1)
14 Merry Go Round (Take 1)
15 I Loved Another Woman (Takes 1 To 4)
16 I Loved Another Woman (Takes 5 & 6)
17 Cold Black Night (Takes 1 To 6)
18 You're So Evil
19 I'm Coming Home To Stay