FOK!toen: 01-02-1953 de Watersnoodramp
3. Heldendaden en getuigenverslagen
Bij Nieuwerkerk aan den IJssel dreigde een grote dijkdoorbraak van Schielands Hoge Zeedijk. Dit kon ternauwernood voorkomen worden door heldhaftig optreden van de toen 21-jarige Cor Heuvelman en de 28-jarige Hannes van Vliet. Zij voeren het 18 meter lange schip "Twee Gebroeders" op last van burgemeester Jaap Vogelaar dwars voor het gat in de dijk en dichtten zo het gat. Het overstromen van grote delen van Zuid-Holland werd hierdoor voorkomen. Het is erg opmerkelijk dat in hetzelfde Nieuwerkerk aan den IJssel in 1682 en 1717 ook bressen in Schielands Hoge Zeedijk gedicht werden door er een schip tegen te plaatsen. Goed voorbeeld doet volgen.
Kees Bovee uit Halsteren zal watersnoodramp ook nooit kunnen vergeten. Zijn vader stuurde hem even na 04.00 uur op de fiets richting de dijk bij Tholen om te zien hoe erg de situatie met het water was. Bovee in BN De Stem: "De sirene in het dorp loeide al een tijd, maar door de hevige storm droeg het geluid niet ver. Wij woonden naast de burgemeester. Van zijn vrouw hoorde ik dat in Bergen op Zoom ijzerfabriek De Holland onder water stond en dat de Kop van 't Hoofd al half was weggeslagen. Vader stelde voor dat ik naar 't Veer in Tholen zou fietsen om te kijken hoe het gesteld was met de dijk en het water. Dus ik snel dikke kleren over mijn pyjama heengetrokken. Stikdonker, was het. Het waaide zo verschrikkelijk hard. De Tholenseweg was glibberig en lag bezaaid met dikke takken waar ik overheen viel. Toen was daar ineens een auto met daarin de burgemeester en de wachtcommandant die vroegen waar ik in hemelsnaam naar toe ging. Het water steeg snel, verderop stroomde het de Tholenseweg al over. De burgemeester vroeg of ik de mensen in de polder wilde waarschuwen.''
Bovee fietste daarop richting Beijmoersedijk. Een tocht die hem bijna zelf het leven kostte. "Ik bonkte op deuren om de mensen wakker te krijgen, zei dat ze naar zolder moesten gaan, dat de dijk het had begeven. Toen ik bij het derde, vierde huisje kwam, stond ik al 25 centimeter diep in het water.'' Bovee liet daar zijn fiets tegen de dijk vallen, en strompelde in de modder verder over de dijk. Daar zag hij hoe een man met twee kinderen op z'n arm door de golven werd meegesleurd. De deur van het huisje was al weggeslagen. "Die beelden vergeet ik nooit.''
Zuid-Beveland (Foto: US Army)
Een getuigenis waarvan de naam van de getuige verloren is gegaan: "Op 31 januari 1953 was onze opa bij ons in Nieuwerkerk op visite om naar de nieuwe kachel te kijken. Het stormde heel erg en onze ouders wilden niet dat opa door de storm naar huis ging en vroegen hem te blijven slapen. Maar opa wilde per se naar huis.
Dezelfde nacht konden de dijken het beukende water niet meer aan. Vader dacht dat wij, de drie kinderen, met water aan het spelen waren. Hij ging kijken, deed zijn slaapkamerdeur open en sloeg door het water achterover. Zij sliepen altijd beneden, wij boven. Vader en moeder vluchtten naar boven. Het water kwam steeds hoger, het was heel angstig. Op den duur kwam het tegen het zolderluik. Ten einde raad vluchtten we door het kleine dakvenster naar het dak. Zelfs onze behoorlijk dikke moeder is erdoor geklommen.
Gelukkig zag vader een groot vlot aan komen drijven, dat hij nog net heeft kunnen vastgrijpen. We klommen er met z'n vijven op, allen in ons nachtgoed, in de barre kou. Wat wij toen niet allemaal hebben meegemaakt: schreeuwende mensen, overleden baby's die voorbijdreven, loeiende koeien, paarden die op ons vlot wilden kruipen, met angstige ogen keken ze ons aan. We moesten ze wegduwen om ons eigen leven te redden. We hadden kou en raakten uitgeput, waardoor vader van het vlot af viel. Maar hij klampte zich vast aan een boom en klom terug op het vlot.
Onze buurjongen, die mongoloïde was en heel bang van water, gilde alles bij elkaar. Het ging ons door merg en been. Op een gegeven moment verstomde het gegil en is hij samen met zijn vader verdronken. Zo hebben wij twee dagen en drie nachten doorgebracht op het vlot, in de kou, zonder eten of drinken. Wij werden als één van de laatsten gered met een roeiboot en naar een hoger gelegen huis gebracht. Van daaruit zijn we per helikopter naar de Ahoyhal in Rotterdam gebracht, waar een noodziekenhuis was ingericht. Moeder en ons zusje van zes jaar waren er slecht aan toe.
Onze opa, die niet wilde blijven slapen en naar huis ging, is verdronken."
