Kingdom Hearts terugblik deel #1: het begin van de serie

Kingdom Hearts bestaat dit jaar vijftien jaar. Kensuke gaat met behulp van de nieuwe PS4-collecties alle games (opnieuw) spelen om de serie als geheel uit te leggen en om te oordelen welke delen nog steeds de moeite waard zijn. Dit keer kijken we naar de eerste drie delen: Kingdom Hearts Final Mix, Kingdom Hearts Re: Chain of Memories en Kingdom Hearts 358/2.

We zijn er inmiddels aan gewend, maar het huwelijk tussen Final Fantasy en Disney blijft bijzonder. Toen Kingdom Hearts in 2002 uitkwam was het nog spannend, grappig en eigenlijk ook bizar om Donald Duck een gesprek te horen houden met Cloud Strife. Het concept van de serie is nog altijd prachtig. Je reist als Sora samen met Donald en Goofy door verschillende Disney-werelden en lost daar problemen op terwijl je op zoek gaat naar de 'keyholes' van die werelden.

Kingdom Hearts is dus het verhaal van Sora. Het is een energiek jochie met een zuiver hart die door de keyblade wordt gekozen. Met die keyblade vecht hij voornamelijk tegen de Heartless. Deze wezens proberen niet alleen de harten van mensen te stelen, maar ook de harten van individuele werelden. Sora kan dit voorkomen door de keyholes van de werelden te sluiten. 'Kingdom Hearts' zelf is het hart van alle werelden en waar alles samenkomt.

Tot zover de ietwat wazige lore van de eerste Kingdom Hearts. Als je de game speelt blijkt het gelukkig niet heel gecompliceerd. Deze eerste game houdt het juist relatief simpel, pas in latere delen wordt de boel een beetje verwarrend. Verhaalelementen zoals keyholes en Heartless zijn belangrijk, maar de relatie tussen Sora met beste vriend/rivaal Riku en jeugdliefde Kairi is de echte rode draad van de serie.

Riku dompelt zichzelf door een mix van dapperheid, arrogantie en onderliggende onzekerheid in 'duisternis' en gaat op gegeven moment zelfs met de Heartless samenwerken. Hij is een ietwat tragische figuur die verkeerde keuzes maakt. Kairi is in dit deel niet veel meer dan een 'damsel in distress' waarmee Sora een belangrijke belofte heeft gemaakt. Net als de rest van de game worden ook deze personages in dit deel simpel neergezet. De relaties tussen deze drie worden in de sequels gestaag uitgediept, terwijl ze langzaam volwassen. Met name Riku krijgt veel ontwikkeling, maar daar komen we later op terug.

Het belangrijkste van alles is dat de game nog altijd goed is. Als actie-RPG heeft het bijvoorbeeld verrassend veel diepgang. Dit komt beter tot uiting als je het op 'Proud' (moeilijk) speelt en ook tegen de (soms optionele) bazen vecht. Er zijn genoeg verschillende vijandtypes en de bazen vereisen vaak een net iets andere aanpak. Je zit niet zomaar te button-bashen. Vooral de gevechten aan het einde van de game vereisen weldegelijk strategie en reflexen. Het is zeker geen Devil May Cry, maar naar mijn gevoel wordt het vechtsysteem van Kingdom Hearts onderschat.

Eén aspect dat duidelijk minder goed uit de verf komt zijn eigenlijk alle Disney-elementen. Je reist onder andere naar de werelden van Tarzan, Peter Pan en Aladdin en speelt vervolgens de gebeurtenissen van de films enigszins na. Het probleem is dat het allemaal heel oppervlakkig overkomt. Je gaat in sneltreinvaart door de belangrijkste plotpunten van deze films en leert de personages en de wereld amper kennen. Zonder de context van de films in je achterhoofd zou het al helemaal waardeloos zijn. Door dit alles dienen de Disney-elementen meer als een opvallende achtergrond voor Sora's verhaal.

Dit deel is net als de PS3-versie de 'Final Mix'-versie met allerlei goede extra content. Het spel is wel wederom beter gemaakt op de PS4. Door de sprong van 30fps naar 60fps voelt de game een stuk soepeler. Vooral de combat profiteert van deze boost. Er waren nog een aantal (nieuwe) schoonheidsfoutjes, maar gelukkig is Square Enix de game blijven patchen waardoor het inmiddels helemaal in orde is. Voor trophy-liefhebbers was het ook goed nieuws dat een aantal vervelende trophies werden bijgewerkt.

Kingdom Hearts is niet alleen een belangrijk stukje gamegeschiedenis, het is nog altijd een uitstekende actie-RPG. Wat dit deel in het bijzonder anders maakt dan latere delen is dat alles nog relatief simpel is. Het feit dat het wat simplistisch overkomt is juist mooi, het verleent de game charme. Dit is het deel waar Kingdom Hearts nog 'onschuldig' is. Het verhaal is een beetje kinderachtig, maar het wordt goed uitgevoerd. De werelden zijn compact, maar bieden nog steeds voldoende ruimte om te verkennen. Zelfs de speelduur komt goed uit op zo'n dertig uur, daar waar latere delen ietwat opgeblazen aanvoelen. Nostalgie of een voorliefde voor Final Fantasy en Disney zijn zeker niet de enige redenen om deze klassieker (opnieuw) te spelen.