BLØF is weer helemaal 'AAN'

Pats, boem. Daar was opeens AAN, het nieuwe album van BLØF. Na In Het Midden van Alles was het misschien wat stil rondom de band wat betreft het uitgeven van een studioalbum. Er kwam wel een live-album uit van 'hun' festival Concert At Sea en De Grasbroeksessies, met akoestische versies van de grote hits van de band werd op de markt gebracht. Op het twaalde studioalbum hebben fans nu na drie jaar wachten gekregen wat ze willen; de variatie in combinatie met het meezinggehalte. FOK! sprak met de band over AAN en hoe, na al die jaren van succes, de band toch zo standvastig blijft knallen.

Drummer Norman Bonink heeft hier wel een antwoord op: "We laten elkaar steeds meer ons eigen ding doen. Zo is Paskal het afgelopen jaar een theatertour gaan doen, Peter heeft een eigen CD gemaakt, Bas is vooral bezig geweest met het producen en ik heb zelf een huis gebouwd. Zo zijn we met z'n vieren ons eigen ding gaan doen en is het na een tijd fantastisch om weer bij elkaar te komen en dingen met elkaar te gaan maken". Bassist Peter Slager heeft hier nog een aanvulling op: "Je moet elkaar gewoon de ruimte gunnen. Dat is ook zeker als je lang bij elkaar bent zoals wij, heel erg belangrijk en daardoor blijft het ook leuk. Daarom vinden wij het ook nog steeds heel erg leuk om muziek te maken. We zijn nog steeds goede vrienden, maar het is niet meer zoals 15 jaar geleden dat je 24 uur op elkaars' lip zit. Gelukkig maar. Als je dat nog steeds zou doen, zou je de flexibiliteit van elkaar en van de band wel heel erg op de proef stellen". Al heeft Paskal Jakobsen daar wel iets bij op te merken: "We zijn nog steeds een band die veel speelt, met 60-70 shows per jaar. We schrijven en we hebben natuurlijk het bedrijf, Concert At Sea is van ons en daardoor zijn we door het jaar heen nog wel veel samen, maar dat was in de begintijd wel anders. Dan was dat een veelvoud van die tijd en dan was je vaker samen met elkaar dan dat je niet met elkaar was".

De band is er in al die jaren ook achter gekomen wat wel en niet werkt, volgens toetsenist en gitarist Bas Kennis: "Afzondering werkt. Vooral als je die studiosessies gaat doen. Ver van huis". Dat werkt volgens Peter ook het beste: "Als we iets gaan maken, gaan we altijd weg met z'n vieren. Dan gaan we gewoon in een huisje zitten en dan het liefste de telefoons uit en gewoon even niets van buitenaf. Dat bevalt ons al jaren prima en als je dat maar een beetje goed timed, daar krijg je dan wel altijd de beste resultaten mee". Die resultaten leiden uiteraard tot genoegdoening, maar waar dat vandaan komt na die jaren van succes is volgens Paskal heel simpel: "Eigenlijk halen we dat uit alles. Wat zo leuk was, is nog steeds heel leuk. We vinden allemaal het maken heel tof, om mooie dingen te maken. Het opnemen in de studio is net zo frustrerend als dat het leuk is en het optreden dat blijft voor mij het belangrijkste. Daarin zijn Peter en Bas wat meer van het platen maken en ik en Norman wat meer de podiumbeesten". In de optiek van Bas heb je de "autisten en de expressieven, zoals Norman zich het liefst noemt"

Aan de hand van die jaren is de band volgens Paskal tot een belangrijke conclusie gekomen: "We moeten het niet allemaal zo serieus nemen. Dat hebben we altijd wel gedaan en dat wil al helemaal niet zeggen dat ik bedoel dat we er met de pet naar moeten gaan gooien, maar de leuke dingen en de kutdingen blijven. Als je af en toe die kutdingen maar gewoon iets minder zwaar maakt en ze gewoon ondergaat, blijven die leuke dingen nog steeds zo leuk". Een opvallende keuze voor de laatste tournee waren de locaties; de clubs door Nederland, waaronder Annabel in Rotterdam: "Dat is erg leuk, vooral als je er dan twee avonden doet, dan blijf je in die stad slapen en dan is er ook de mogelijkheid om overdag ook lekker te spelen, zoals we in Rotterdam hebben gedaan. Dan ben je met elkaar en dan ben je echt weer een bandje. En toch is elk optreden weer uniek, de stemming is altijd apart en nieuw. Dat verveelt nooit, zeker in die clubs werkt dat uitermate goed", voegt Peter daar nog aan toe. 

In diezelfde clubs werden als eerste de nieuwe nummers uitgeprobeerd, maar nu is er AAN er toch ook voor het thuispubliek: "We zijn ook zo'n weekje naar Vlieland gegaan en daar hebben we een huisje gehuurd, we hebben wel de kelder daar wel een beetje verbouwd. Daar zijn we de nieuwe dingen die we bedacht hadden voor het eerst gaan uitproberen. Toen kwamen we terug met een ruwe explosie van vibes. Dat leek echt nergens op. Het waaierde volkomen uit", vertelt Peter. "Daarna zijn we eigenlijk meteen een professionele studio ingedoken om verder te schrijven", voegt Bas daaraan toe. "Ohja, en omdat we best gefrustreerd waren door die eerdere slechte opnameomstandigheden. Maar van die sessie zit wel de solo nog steeds op de laatste versie van 'Over de Dam'. Daar heb ik echt voor moeten vechten, om die erop te houden", volgens Paskal. Er was ook één ding heel belangrijk bij dit album: "Het moest een plaat van ons allemaal worden. In het verleden bleef er nog wel eens veel bij Bas liggen, en dat is dit keer niet het geval. Wij zijn eigenlijk best wel een communistische band daarin", grapt Norman.

Het album was al voor een deel te beluisteren via Spotify, en dat was een bewuste keuze volgens Paskal: "Er was eerst gesprek tussen Sony en Spotify met de vraag of zij iets wilden met ons. Dat wilden ze wel, omdat we een brede doelgroep hebben, die wel gemiddeld ouder is dan de Katy Perry-luisteraar, maar daardoor tegelijkertijd weer meer aandacht voor Spotify konden genereren. En dat is gelukt, want het gaat goed met de stream. Ik merk het ook aan mezelf, ik ben echt een telefoonluisteraar geworden". En wat er dan te verwachten is van de nieuwe albumshows is ook al snel duidelijk: "Elke show is anders, we maken wel voor elke show een setlijst maar die is eigenlijk nooit bij een show hetzelfde. En dan krijg je wel eens mensen die dan boos zijn dat je een bepaald nummer niet hebt gespeeld. Maar dat is tegelijkertijd ook de luxe voor ons; er zijn redelijk wat radiohits waar we uit kunnen kiezen, die we dan lekker kunnen combineren met het nieuwe werk. En bij een festival blijft het dan gewoon hitjes knallen, daarvoor komen de mensen uiteindelijk op zo'n festival"

De band is naast AAN natuurlijk ook druk geweest met de voorbereiding van Concert At Sea, waar uiteraard het nieuwe werk ook ten gehore gebracht zal worden: "Het is wel voor het eerst nu ook dat het binnen no-time uitverkocht was. Het leukste is ook dat we steeds meer kunnen genieten van het feit dat we door eigenlijk een beetje een toeval ineens festivaldirecteuren zijn geworden. Dat heeft zo goed uitgepakt, dat we daardoor dus nu kunnen delen wat er in gang is gezet met UMOJA. Het samen spelen en samen dingen bereiken, dat wordt nu op zo'n unieke manier gebracht, op zo'n hoog niveau, dat is echt fantastisch". Overigens zit er ook wel een schaduwkant aan dat succesvolle festival: "Ik krijg altijd standaard een ontsteking in m'n nek, we zijn ervoor een week stikzenuwachtig en daarna zijn we een week brak", grapt Paskal nog.