Isle of Man TT: de gevaarlijkste en dodelijkste race ter wereld
3. Snelheid- en dodenrecords
Toen de locatie eenmaal was bepaald, ging in 1907 de eerste officiële Isle of Man TT van start. Harry reed de snelste ronde maar crashte uit de race terwijl zijn broer deze eerste wedstrijd op zijn naam wist te schrijven.
Met meer dan 200 km/u door dorpen en langs huizen
Hoewel Harry een fastest lap klokte van 38.21 mijl per uur (oftewel zo'n 61,5 km/u) gaat het er tegenwoordig een stuk sneller aan toe met een ronderecord van zo'n 215 km/u, gereden door Michael Dunlop in de Superbikeklasse in 2016. Dit houdt in dat de Noord-Ier één ronde op het 60 kilometer lange circuit in 16 minuten en 53 seconden heeft afgelegd. Kawasaki-coureur James Hillier mag het snelheidsrecord claimen: met meer dan 206 mijl per uur (zo'n 331,5 km/u) raasde hij in 2015 over de Sulby Straight in een paraderonde.
250 doden in 100 jaar
De Isle of Man TT werd door de jaren heen ongekend populair en verkreeg in 1949 zelfs WK-status. Helaas heeft de wegwedstrijd hier nog geen 30 jaar van kunnen genieten want in 1976 werd deze status weer ingetrokken wegens het hoge aantal fatale ongevallen; vandaag de dag meer dan 250 sinds het ontstaan van de race. In 1970 verloren maar liefst zes deelnemers hun levens op de straten van Man, wat dit het dodelijkste jaar uit de TT-geschiedenis maakt. Later dat jaar kwam er nog een racer om het leven tijdens de Manx Grand Prix, wat wordt gezien als het amateurracers-zusje van de befaamde Tourist Trophy. Voor de Mountain Course was 2005 het bloederigste jaar met een dodental van elf: vier mensen stierven in de TT-week en nog eens zeven verongelukten tijdens de Manx GP.
Niet alleen de deelnemers bevinden zich in de gevarenzone. Ook het publiek, dat zo dicht op de baan staat dat ze de coureurs bijna kunnen aanraken, en de marshalls zijn onderhevig aan de grillen van de rijders. Het kleinste foutje kan fataal zijn op een circuit dat onder andere langs bomen en betonnen muren voert. Voor zowel toeschouwers als medewerkers loopt het dan ook met enige regelmaat verkeerd af, maar met een bezoekersaantal dat de laatste jaren enkel stijgt - vorig jaar trok het evenement meer dan 42.000 fans - hoeft de organisatie voorlopig niet bang te zijn dat men zich af laat schrikken.
Fatale ongevallen zijn onlosmakelijk verbonden met de notoire wegwedstrijd op het kleine eiland en NOS-motorsportcommentator Hans van Loozenoord zei vorig jaar hierover: "Men stapt redelijk makkelijk over de slachtoffers heen. Ze noemen het een risico van het vak. Als je finisht ben je een held. En verongelukken, ja, dat hoort erbij. Veel mensen vinden nog steeds dat de vrijheid die het evenement heeft, gewoon moet blijven."
Meervoudig TT-winnaar John McGuinness liet iets soortgelijks doorschemeren toen hij praatte met FHM eerder dit jaar. McGuinness verloor goede vriend en mede-TT-coureur David Jefferies in 2003: "Dat was een enorme klap, maar ik dacht: weet je wat, ik ga de race gewoon rijden en zie wel hoe ik me voel. Ik finishte de race in de stralende zon en toen waren er de emoties, het bier en ineens ben je keerzijde van deze sport vergeten.”
De Isle of Man TT is uniek in zijn soort, zeker in een tijd dat steeds meer straatcircuits verdwijnen en de motorsport langzamerhand meer en meer wordt ingeperkt door veiligheidsmaatregelen. Op Man moet je het doen met hooguit enkele strobalen en wellicht wat zandzakken.
