FOK!toen: Death Wish II

Vandaag keren we terug naar 20 februari 1982. Het is vandaag namelijk precies 35 jaar geleden dat de film Death Wish II verscheen. De film was de eerste van een viertal vervolgfilms op de in 1974 uitgebrachte cultfilm Death Wish, waarin we Charles Bronson voor het eerst konden zien schitteren als de wraaklustige Paul Kersey. In de film, die was gebaseerd op het gelijknamige boek van Brian Garfield, draaide het om een man die, nadat zijn vrouw is vermoord en zijn dochter is verkracht, het recht in eigen handen neemt als blijkt dat de politie er niks aan kan en wil doen. Een goed moment dus om in deze episode van FOK!toen eens terug te blikken op de totstandkoming van deze klassieker.

De Belgische poster voor Death Wish II
De Belgische poster voor Death Wish II

De voorgaande tijd
Ondanks de niet malse kritieken in de media wist het filmpubliek in 1974 de film Death Wish wel te vinden in de bioscopen. De film, die werd gemaakt met een budget van zo'n 3 miljoen dollar, zou alleen in Amerika al zo'n 22 miljoen dollar opbrengen. Het was dan ook niet echt verrassend dat er een paar jaar later een vervolg op zou worden gemaakt. Nadat de producers Menahem Golan en Yoram Globus voor 150.000 dollar de filmrechten hadden overgenomen van Dino De Laurentiis, die nog aan de eerste film had meegewerkt als uitvoerend producent, kon er begonnen worden aan het schrijven van een geschikt scenario voor de film.

Death Wish II 1

Golan en Globus, die ook de eigenaren waren van de filmmaatschappij Cannon, wilden voor de vervolgfilm van Death Wish geen gebruik maken van het boek Death Sentence dat door Brian Garfield was geschreven als vervolg op zijn vorige boek. Garfield was niet te spreken over de film Death Wish en was van mening dat de filmmaker van Paul Kersey een held hadden gemaakt terwijl daar zeker geen sprake van was in zijn boek. Cannon besloot om gebruik te maken van een script dat was geschreven door David Engelbach, Menahem Golan en Hal Landers. Cannon wou dat de film werd geregisseerd door Menahem Golan, maar hoofdrolspeler Charles Bronson eistte echter dat regisseur Michael Winner, die ook de eerste film had gemaakt en Bronson had binnengehaald voor de hoofdrol in die voorgaande film, weer plaats mocht nemen op de regiestoel bij deze rolprent.

Death Wish II 2

Een nieuw doel
In mei 1981 begonnen de opnames voor Death Wish II zodat de film, als het een beetje mee zou zitten, nog tijdens de kerst in de bioscopen kon verschijnen. Het verhaal van Death Wish II speelde zich groten deels af in de duistere achterbuurten van Los Angeles en werd dan ook voor een groot deel ter plekke opgenomen. Het personage Paul Kersey had sinds de eerste film een aantal opvallende transformaties meegemaakt. Waar Kersey in de eerste film nog elke crimineel die op zijn pad kwam afknalde was hij in deze film gericht op zoek naar een vijftal bendeleden die zijn dochter en huishoudster hadden vermoord. Ook had Kersey duidelijk aan zijn conditie gewerkt en vocht hij met straattuig dat minstens dertig jaar jonger was dan hem.


Death Wish II zou worden gemaakt met een script van slechts 89 pagina's. Toen Winner aan de opnames voor Death Wish II begon was hij vooral verrast door het uiterlijk van Bronson. Tijdens films als The Mechanic (1972) en Death Wish had Bronson nog een doorleefde gerimpelde kop maar na een aantal facelifts zag de filmster er nu meer uit als een opgeblazen baby. Winner had echter niet het lef om dat tegen Bronson te zeggen. Op verzoek van Bronson kreeg zijn vriendin Jill Ireland eveneens een rol in de film. Wat Bronson niet wist was dat Winner Ireland al kende sinds 1956, destijds een relatie met de actrice had gehad en bijna met haar was getrouwd.

Death Wish II 3

Winner had ondertussen met Thomas Duffy, Kevyn Major Howard, Stuart K. Robinson, Laurence Fishburne en E. Lamont Johnson een vijftal geschikte jonge acteurs gevonden voor de rol van de bendeleden. Cameraman Thomas Del Ruth, die eerder naam had gemaakt met de cultklassieker Motel Hell (1980), kreeg al snel ruzie met Winner en werd vervangen door Richard Kline, die al eerder met Winner had gewerkt aan films als The Mechanic en Firepower. Een deel van de film zou worden opgenomen in het aftakelende Hollywood Hotel, dat vlak na de opnames van Death Wish II tegen de vlakte zou gaan om plaats te maken voor een nieuw winkelcentrum.

Death Wish II 4

Op de filmset in de criminele achterbuurten van Los Angeles waren bij filmopnames tijdens de late uurtjes vaak geweerschoten uit de omgeving te horen. Om de cast en crew tegen de freaks uit de buurt te beveiligen werden elke avond een twintigtal bewapende politieagenten ingehuurd. Ook kreeg de set regelmatig daklozen uit de omgeving op bezoek. Onder deze daklozen was ook een broer van Charles Bronson, een chronische alcoholist die in Los Angeles op straat leefde. De man zou later dood worden aangetroffen in een ranzig kamertje, die wel wat deed denken aan de kamer die Kersey had in Death Wish II. De zuipende broer was op fatale wijze in zijn achterwerk gestoken. Om de film nog realistischer over te laten komen maakte Winner geen gebruik van professionele figuranten maar maakte hij gebruik van mensen die in de buurt van de filmset leefden. Zo zien we in de film dus echte junks, vage Hare Krishna's en woeste bikers uit Los Angeles.