Interview: Fede Alvarez (Evil Dead, Don't Breathe)

Kun je iets vertellen over het werken met de cast en hoe zij aankeken tegen waar hun personages mee te maken kregen?

We hebben Jane Levy weer, daarmee hebben we ook samengewerkt voor Evil Dead en we wilden graag weer samenwerken. Dat was een geweldige partnerschap en dat wilden we graag weer doen. We kennen elkaar goed, en dat dat maakt het soms eenvoudig, dat ik precies weet wat ik haar moet vragen om te krijgen wat ik wil. Dylan Minette was een plezier om mee te werken, hij doet dit geloof ik al sinds hij tien is, of zoiets. Daniel Zovatto is iemand die tijdens de casting heel erg opviel en daardoor de rol kreeg. Hij was een natuurverschijnsel toen hij auditie deed en hij was ook geweldig om mee te werken.

Maar uiteraard de grootste eer om mee te werken, voor mij, was Stephen Lang. Ik ben een grote fan van hem en zijn eerdere werk. Hij is zo specifiek en uniek, zijn fysieke uiterlijk, en ook zijn talent - hij is zo goed in wat hij doet. Hij is een geweldige combinatie van een goede acteur die er ook uitziet als een actiefiguur, dat unieke fysieke uiterlijk, zeker voor iemand die rond de 65 is. En dat was ook cruciaal voor het verhaal. We hadden iemand nodig die initieel lijkt op een oude, fragiele bejaarde, maar die als hij ervoor gaat bijna verandert in een roofdier. Er zijn niet veel acteurs die dat kunnen doen. Daarnaast was hij een geweldige partner om mee te werken. Creatief gezien stond hij ervoor open om dingen te proberen. We zagen het personage op dezelfde manier. We leefden allebei met hem mee, en dat is belangrijk voor een acteur en een regisseur om te doen. Als we hem zien als een soort psychopaat, dan geven we hem geen kans. Dan tonen we hem als een schurk, belichten we hem op een manier die hem er slecht uit laat komen. Dat probeerden we niet te doen, we wilden wat van zijn deugden tonen. Als je er ook over nadenkt, aan het begin van het verhaal, wanneer die kids zijn huis binnenkomen, is degene met de grootste uitdaging de blinde man. Het is moeilijk voor hen om het huis uit te komen, maar beeld je eens in: je bent blind, vreemden dringen je huis binnen en je hebt daar een groot geheim en je denkt dat zij daar iets van weten. Je raakt in paniek en je doet alles om de situatie te overleven. Het voordeel is meer aan de kant van de kids dan aan de kant van de blinde man. Meestal, in zo'n verhaal, is dat juist andersom. Je ziet hem hier meerdere malen zijn controle verliezen en de kids hem te slim af zijn, en dat is redelijk uniek. We probeerden hem een echt persoon te laten zijn, en niet simpelweg een schurk.

Stephen Lang in Don't Breathe

Het is ook lastig om tussen de kids en de blinde man partij te kiezen. Dat voelt als een bewuste keuze.

Ja, en dat is ook belangrijk voor mij, want ik denk dat veel klassieke thrillers dat ook wel hebben. Als je bijvoorbeeld terugkijkt naar een aantal Hitchcock-films, dan is niemand 'goed' in die films, meestal. In Psycho steelt het hoofdpersonage een hoop geld in de eerste scène en probeert ermee weg te komen. Iedereen is een beetje grijs qua moraal en wat ze doen. Iedereen doet iets slechts. En dat plaatst alle personages een beetje buiten de maatschappij. Want zodra ze een misdaad plegen kan de wet ze niet meer helpen. Ze kunnen de politie niet bellen, de wet staat niet aan hun kant. Daardoor plaats je je personages een beetje in een soort van wildernis, ze raken in een soort oerstaat van overleven. Het is belangrijk om dat te hebben. Als je een personage hebt dat echt goed is, dan belt die de politie en is de boel voorbij. Ik vind het niet leuk om je voor te schrijven wie je leuk moet vinden of wie je moet haten. We proberen het zo te maken dat je die beslissing zelf kunt nemen.

En dat houdt het inderdaad ook wel fris en origineel. Als je een filmmaker zou spreken die de intentie heeft om een origineel soort horrorfilm te maken, wat voor advies zou je haar of hem geven?

Wat ik altijd doe is echt mijn best doen - en soms kost dat niet veel moeite - om te spotten wat op dat moment de trend is en te herkennen wat iedereen aan het doen is. Want soms lijken films niet echt op elkaar, maar als je beter kijkt zijn ze toch op hetzelfde gebaseerd. Dat is waar Hollywood wel de neiging toe heeft, ze proberen een formule te vinden en dat tot vervelens aan toe uit te melken. Want een film komt uit, en die doet het goed, en daar wordt veel geld mee verdiend, dan is dat wat Hollywood vervolgens opnieuw gaat doen. De studio's willen geld verdienen, dus als er eentje scoort dan is dat de leidraad voor de volgende. Maar het zijn niet alleen de studio's, ook de filmmakers maken de fout om terug te kijken naar eerdere films en proberen te ontdekken wat het was dat die films doen slagen, want ze willen dat hun eigen films ook slagen, en dus schrijven en regisseren ze films die eigenlijk weinig meer zijn dan iets dat lijkt op wat een paar jaar eerder succesvol was. Ik probeer dat niet te doen. Het tegenovergestelde juist. Ik probeer te ontdekken wat de trend is en daar dan hard van weg te rennen. Ik wil iets doen dat absoluut geen onderdeel is van die trend.

Jane Levy in Evil Dead

Dat probeer ik ook steeds te doen. Net als bij Evil Dead: niemand was dat soort B-klasse, in your face type horror aan het doen toen wij Evil Dead maakten. De meeste horrorfilms op dat moment waren geschikt voor 13 jaar en ouder, het bloed kwam uit de computer, en het was erg braaf. Wij besloten toen een B-klasse gore fest te doen, voor de fans van gore. En het werkte: mensen vonden het over het algemeen te ver gaan, maar de fans van gore omarmden het, want niemand was dat soort films aan het maken. En als ze wel werden gemaakt, dan kwamen ze alleen uit op dvd, of zoiets, ze kwamen niet in de bioscoop. Evil Dead kwam ook uit in een periode waarin elke horror ging over een spookhuis, waarin een familie in een huis met geesten ging wonen, of zoiets. En veel van die films zijn best goed, maar wij dachten dat er al genoeg goede filmmakers dat aan het doen waren, dus wilden wij iets anders maken. Laten wij iets in de echte wereld plaatsen, en niets doen met geesten of het bovennatuurlijke. En dat ging in tegen al het advies dat we kregen, want men vertelde ons dat het publiek niet geïnteresseerd is in een horrorfilm zonder een bovennatuurlijk element, dat het te realistisch is, en men dat niet wil zien en bla bla bla, maar kijk nu: het is een van de bestlopende horrorfilms van dit moment, wellicht samen met The Conjuring 2, en mensen omarmen het.

De filmgeschiedenis evolueert continu, dus er is altijd een kans als je iets anders probeert. Het is geen prestatie om iets te doen waarvan iedereen al weet dat het werkt. Dat is best wel saai. Dus je doet iets nieuws en als dat werkt is het geweldig, daar word je gelukkig van. Dus ja, ik denk dat dat het advies is dat ik zou geven: volg je instinct en doe wat je echt wil doen en kijk niet om je heen om te zien wat iedereen aan het doen is. Maak niet zomaar weer een film. Ik ben er wel trots op dat deze film niet zomaar weer een film is.

Wat wordt voor jou de volgende stap? Opnieuw een radicale, originele horrorfilm of iets anders?

We zien wel. Geen idee nog. Ik ben net terug van de perstour. Meestal neem ik een moment om met mijn schrijfpartner te gaan zitten en na te denken wat we willen doen. We hebben een aantal films in ons hoofd die we willen schrijven, maar we moeten nog de juiste kiezen. Ik denk dat we het binnenkort wel weten.

Je was ook bezig om een verfilming van Dante's Inferno op te zetten?

Op dit moment niet. We hebben het een tijdje ontwikkeld, en het werd een te duur project, en ik wilde eigenlijk de grote films een beetje ontvluchten. Het is moeilijk om creatieve controle over zulke dingen te hebben. In zulke films verdwijnt de regisseur altijd een beetje in het geheel, tenzij je een grote naam bent die iedereen kent. Dat vind ik niet leuk, ik wil controle hebben over wat ik doe. Ik probeer die grote films dus een beetje te ontlopen.

Don't Breathe is momenteel te zien is 68 bioscopen in Nederland, en opent volgende week in België. Eerder deze week verscheen een review van Don't Breathe op FOK!. Evil Dead is al enige tijd verkrijgbaar op blu-ray en dvd, en werd ten tijde van de bioscooprelease op FOK! gereviewd.